U nas, w Auschwitzu

Gdy śmierć staje się codziennością, jej masowość i intensywność może być powodem do dumy. Tak jak dla jednego z bohaterów opowiadania, który pogardza innymi obozami zagłady. Tadeusz Borowski kolejny raz z brutalną szczerością opisuje świat zza płotu kolczastego, gdzie dla ludzi doprowadzonych na skraj wyczerpania fizycznego jakiekolwiek zasady moralne uległy zawieszeniu, a system wartości wywrócił się i przetasował.
Opowiadanie przyjęło formę listów, które bohater Tadek (któremu autor użyczył wiele szczegółów własnej biografii) pisze do uwięzionej w Birkenau narzeczonej. Zgodnie z wolą autora utwór został dołączony w kolejnym wydaniu do cyklu "Pożegnanie z Marią".
Tadeusz Borowski (1922-1951) - polski poeta, pisarz, publicysta, przedstawiciel pokolenia Kolumbów, więzień obozów Auschwitz i Dachau. Pobierał naukę na tajnych kompletach, po czym rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Był związany z Marią Rundo, która stała się pierwowzorem bohaterki opowiadań zebranych w cykl "Pożegnanie z Marią". Więziony na Pawiaku, niedługo potem trafił do Auschwitz, skąd został wywieziony do obozu Natzweiler-Dautmergen, a następnie do Dachau-Allach. Po powrocie do Warszawy wziął ślub z Marią, wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej i zaangażował się w aktywną działalność komunistyczną. Zmarł na skutek zatrucia gazem, stąd podejrzenie samobójstwa. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Przed wojną tworzył poezję w nurcie katastrofizmu, w swoich opowieściach obozowych sportretował "człowieka zlagrowanego".