Światy Solarne

Odkrywca nowych lądów czy zaborca – prawda zależy od tego, kto opowiada historię.
Ziemia, Wenus i Mars są planetami o podobnej wielkości w alternatywnym Układzie Słonecznym. I na każdej z nich rządzi człowiek. Podbój Kosmosu był możliwy dzięki imponującemu rozwojowi technologii. Mimo to społeczeństwo nadal tkwi w XIX-wiecznej mentalności. W przestrzeni wypełnionej eterem pojawia się niebezpieczeństwo. Ludzki gatunek stał się obiektem ataku sprytnego roślinnego gatunku. Hrabia Ashley B. Brownhole, potentat medialny z Wenus, szuka sojuszników w walce z inwazyjnym przeciwnikiem. Pomoc przychodzi z niespodziewanej strony – od rybokształtnych Alonbee i Inverrie, którzy są zdolni do abstrakcyjnego myślenia.
Pisarstwo Jana Maszczyszyna, pełne absurdu i groteski, z pewnością podbije serca i umysły miłośników prozy Lewisa Carrolla czy Philipa K. Dicka.
Trylogia Solarna
Stało się: ludzkość podbiła Światy Solarne. Jednak mimo gigantycznego postępu technologicznego mentalnie cywilizacja nadal tkwi w XIX wieku. Najcenniejszym produktem eksportowym Ziemi (prowincjonalnej planety alternatywnego Układu Słonecznego) są ciemnoskórzy niewolnicy z Afryki, a rozwarstwione społeczeństwo jest zarządzane przez zblazowanych arystokratów. Czy ludziom w takiej kondycji uda się odeprzeć atak inteligentnego roślinnego gatunku?
Jan Maszczyszyn (ur. 1960) – pochodzi z Bytomia, od 1989 r. mieszka w Australii. Jest autorem wielu opowiadań i książek z gatunków science fiction, bizarro fiction i dark sci-fi. Może pochwalić się tytułem laureata (obok Marka S. Huberatha i Andrzeja Sapkowskiego) konkursu miesięcznika „Fantastyka”. Publikował m.in. w magazynach „Fakty”, „Fenix Antologia” czy „Merkuriusz”, w fanzinach „Somnambul”, „Feniks” czy „Spectrum”. Znany głównie z autorstwa „Trylogii Solarnej” czy powieści uhonorowanych Literacką Nagrodą im. Jerzego Żuławskiego „Necrolotum” i „Chronometrus”.