Narrative temaer: følelser og indre liv

Gimby nie znają, ale czy my znamy gimby?Profesor Pimko i Adam Miauczyński odchodzą do lamusa, bo oto do akcji wkracza pani Pe – najbardziej przebojowa anglistka, z jaką kiedykolwiek mieliście do czynienia! Choć praca w gimnazjum to nie bułka z masłem, ona doskonale wie, jak radzić sobie z Szatanami, czyli swoimi uczniami. I co więcej – kocha to, co robi, traktując każdy dzień jako nowe wyzwanie i... powód do śmiechu!Pełna autentycznych emocji i wspomnień, spisywana na przestrzeni ośmiu lat pracy w gimnazjum, powieść Lidii Pernak wciąga od pierwszych stron, bawiąc i wzruszając jednocześnie. Jeśli nie wierzycie, że nauczyciel może mieć poczucie humoru i traktować swój zawód jako najlepszą rzecz, jaka spotkała go w życiu, „Z dziennika Pani Pe" udowodni wam, jak bardzo się mylicie!Ponieważ z racji wzrostu i dobrych genów zwykle nie wyróżniam się podczas przerw z Szatańskiego tłumu (ileż to razy byłam obsobaczana przez Dyrekcję, że mnie na dyżurze nie było, podczas gdy grzecznie i aktywnie od pierwszych chwil patrolowałam korytarze – i na co miałam dziesiątki świadków – to nie zliczę), czasem stałam w tłumie całkiem incognito. I stanęłam tak kiedyś podczas przerwy w gromadzącym się tłumku przy tablicy zastępstw, żeby sprawdzić, czy jest tam coś na następny dzień związanego z moją osobą, i poczułam szturchnięcie jakiegoś buńczucznego pierwszaka:– Ej, która to jest ta Lidka? – zapytał, patrząc prosto na mnie. Nie na tłumek. Na mnie.Ja się tylko uśmiechnęłam, absolutnie i kompletnie szczerze ubawiona. Zareagował któryś ze starszych, bardziej obytych Szatanów:– O stary, aleś umoczył.Skłoniłam się i poszłam, pozostawiając kwestie tłumaczenia własnemu biegowi. Udało mi się usłyszeć na odchodnym tylko:– Nie, ona jest spoko, nic ci nie grozi. Tylko będzie się nabijać miesiąc.Prawda to.

Opowieść o tęsknocie i nieprzewidywalności ludzkiego sercaPrzypadek sprawia, że Julia nawiązuje kontakt korespondencyjny ze swoją bratnią duszą, młodym mężczyzną, mieszkającym w odległym Iranie. Niemal wszystko wydaje się dzielić zakochanych, jednak wbrew rozsądkowi ich miłość uparcie szuka spełnienia, wspierana przez poezję i nowoczesne technologie. Czym jest prawda uczuć w czasach e-maili i czy wirtualna namiętność ma rację bytu w konfrontacji z codzienną prozą życia? Czy w zglobalizowanym świecie łatwiej jest przezwyciężyć różnice kulturowe? I czy w ogóle warto próbować?Trzeba przyznać, że Julia długo opierała się temu pomysłowi. (...) Zakochać się w kimś stamtąd, przecież to nie miałoby najmniejszego sensu. Zero przyszłości, zero teraźniejszości. Listy listami, ale wyjść poza te granice? Nie, absolutnie...Aż do tego dnia kilka miesięcy później, kiedy poszła na pocztę odebrać przesyłkę od niego i wyjęła z niej odręcznie napisany list. To już nie był ciąg impulsów, elektroniczny sygnał. To była magia ziszczona, namacalny dowód jego istnienia. (...) Siadła w pokoju, włączyła muzykę i powoli, linijka po linijce, przeczytała list, dotykając każdej starannie skreślonej przez niego litery.

Każdy wybór ma swoje konsekwencjeNa pierwszy rzut oka życie Oliwii przypomina bajkę. Jest szczęśliwą żoną i matką, mieszka w eleganckim apartamencie w Warszawie u boku przystojnego męża, wziętego prawnika. Z czasem jednak zauważa, że ceną za życie w luksusie jest bezwzględne podporządkowanie mężowi i jego apodyktycznej matce. Zdecydowana walczyć o swoją niezależność, wbrew opinii rodziny męża rozpoczyna pracę w korporacji w Oslo. Służbowy pobyt z dala od domu sprawia, że Oliwia zaczyna sobie zdawać sprawę z tego, jak wielką pomyłką było jej małżeństwo, zwłaszcza odkąd w jej otoczeniu pojawia się tajemniczy nieznajomy... Czy uda jej się pokierować własnym życiem tak, by odzyskać spokój ducha i szczęście? Czy w pogoni za uczuciem, jakiego do tej pory nie znała, podejmie decyzje, które okażą się właściwe?Piękne nowoczesne miasto, tajemniczy nieznajomy i ona. Wiedzie życie o jakim marzy niejedna kobieta. Ale czy na pewno? Dylematy, jakie targają dziewczyną, doprowadzają do granicy pomiędzy szczęściem a szaleństwem. Emocje wyczuwalne są tutaj na odległość. Nie zawiedziecie się!Joanna Hilińska, subiektywnikliteracki.blogspot.comWciągająca. Kobieca. Ciepła.Dylemat Oliwii Black to piękna opowieść o dokonywaniu trudnych wyborów i pogoni za marzeniami. Serdecznie polecam!Katarzyna Krupska, mojswiatliteratury.blogspot.comNiezwykle emocjonująca historia o cenie, jaką każdy z nas ponosi za swoje życiowe wybory. Nie sposób przy lekturze tej książki nie zastanowić się nad nieuchronnością losu i siłą przeznaczenia. Dylemat Oliwii Black stał się także moim dylematem.Wioleta Sadowska, subiektywnieoksiazkach.plBarbara Taraszkiewicz w barwny sposób pokazuje współczesny świat kobiet. Idealne życie nie zawsze jest takie idealne, a kobiety muszą mierzyć się z coraz trudniejszymi wyborami. Oliwia udowadnia, że nie warto tkwić w złotej klatce, ważniejsze jest podążanie za swoimi pragnieniami.Karolina Krakowiak lottaczyta.com.pl

Czasem to nasi najbliżsi sprawiają, że życie staje się koszmarem.Jorgen – ośmioletni, rozbrykany chłopiec – wiedzie razem ze swoją babcią sielankowe życie na wsi. Staruszka robi wszystko, by jego dzieciństwo było wolne od wszelkich trosk i problemów. Wkrótce jednak okaże się, że to niemożliwe – kolega Jorgena umiera w wyniku nieszczęśliwego wypadku, a on sam wraz z babcią przeprowadza się do miasta, gdzie życie szykuje dla nich kolejne nieprzyjemne niespodzianki... W końcu przychodzi taki dzień, w którym Jorgen zostaje sam i musi zatroszczyć się o to, by przetrwać w nieznanym sobie otoczeniu, wśród ludzi, którzy uważają go za dziwaka.„Chłopak oczywiście nie chciał pójść do piekła, bo widział na obrazkach, jak dusze przeżywają straszne katorgi, gotując się w kotłach ze smołą. Z drugiej strony nie chciał też iść do kościoła, do którego trzeba było pokonać daleką drogę w słocie. Poza tym, Jorgena naprawdę bolała głowa i przeszywały go dreszcze. Religia była dla niego zbyt męcząca i kosztowała jego maleńkość zbyt wiele cierpienia, żeby mógł ją wyznawać."

Nuestra protagonista, una mujer de mediana edad y vida acomodada, ha abandonado todo para dedicarse en cuerpo y alma a ser ama de casa. Envuelta en el amor de su marido, ha dejado atrás sus sueños de futuro y ha adoptado el papel que le depara la vida. Sin embargo, pronto se dará cuenta de que quizá no ha sido la mejor de las decisiones convertirse en el apéndice de otra persona. Una novela profunda y delicada sobre las rendiciones que aceptamos en la vida, sobre lo que dejamos atrás y la posibilidad de recuperarlo.Lola Millás es una autora y gestora cultural española nacida en Valencia en 1941. Fundadora y directora de la Filmoteca del Ministerio de Asuntos Exteriores español, así como de numerosos festivales internacionales de cine, ha estado al frente del Área Audiovisual de la Casa de América en Madrid. Así mismo, ha colaborado con numerosos organismos culturales internacionales y ha escrito tanto ensayo como narrativa. Se la considera un agente capital de la cultura española contemporánea.

Invece di annullarle, la luna di miele pare aver accentuato le incomprensioni tra Valentina e Tommaso. Di ritorno dalle Seychelles, dopo giorni di dubbi e paure sul loro futuro, l’aereo dove viaggiavano s’imbatte in una tempesta inaspettata: in seguito a una turbolenza, la coppia rimane bloccata su un’isola deserta.Valentina e Tommaso si troveranno ad affrontare non solo gli ostacoli naturali di una sopravvivenza difficile, ma anche i problemi di un’esistenza, la loro, contraddistinta da incertezze e precarietà. Un classico caso di isola deserta, declinato intelligentemente in chiave millennial.Daniele Pasquini (1988) è uno scrittore italiano. Nel 2009 esordisce giovanissimo nella narrativa con "Io volevo Ringo Starr"; in seguito, ha pubblicato "Le rockstar non muoiono mai" e "Ripescati dalla piena, tutti usciti". Nel 2022 pubblica "Un naufragio".

Nuestro protagonista se embarca en un rocambolesco viaje entre lo onírico y lo lisérgico para averiguar si realmente existe el último capítulo del Ulises de James Joyce. Un viaje a los infiernos de la (meta)literatura plagado de humor, ironía, mala leche y ternura a los que ya nos acostumbró el inolvidable protagonista de Ulises, Leopold Bloom.Óliver Guerrero es un autor español nacido en Madrid en 1980. Licenciado en Derecho por la Universidad Complutense de Madrid, es asimismo diplomado en Cinematografía. Está especializado en relato corto, disciplina que le ha valido un nombre en el panorama literario y le ha granjeado numerosos éxitos.

Interesante experimento metaliterario donde la literatura juega con la propia literatura en una colección de tres relatos que dialogan respectivamente con el Quijote, Ojos de Perro Azul de García Márquez y Yann Andréa Steiner de Marguerite Duras. En esta historias encontramos personajes perdidos, visiones que van más allá, segundas oportunidades y razones para recuperar la fe. Un libro excelente de una autora en ciernes.María Zaragoza es una autora española nacida en Campo de Criptana (Ciudad Real) en 1982. Especializada en narrativa, su obra le ha valido premios como el Margarita Xirgu de Teatro Radiofónico o el Premio Ateneo Ciudad de Valladolid, así como el Ateneo Joven de Sevilla. Ha cultivado asimismo la poesía y el periodismo con excelentes resultados.

Enrico Toccafondi sa dove trovare le felicità anche, e soprattutto, quando le persone intorno a lui si sono dimenticate dove cercarla. Enrico è tetraplegico dalla nascita e di difficoltà ne ha vissute moltissime in quel paesino della provincia toscana avvilito da pregiudizi e malelingue. A salvarlo sono i sogni e l'amore incondizionato del fratello maggiore Martino, sempre al suo fianco attraverso i drammi di famiglia, ma anche quelli di un paese: a partire dagli anni ‘80 e fino agli anni venti del nuovo millennio, Enrico e Martino rimarranno sempre uniti nonostante tutto quello che la vita sembra scaraventargli contro.Stefano Tofani è uno scrittore italiano. Laureato in Conservazione dei Beni Culturali, Tofani esordisce nella narrativa nel 2013. I suoi romanzi, molto spesso incentrati sui legami familiari, hanno vinto diversi premi.

O czym myśli i co czuje turysta w obliczu groźnej potęgi tajemniczych gór? Czy zwykłemu śmiertelnikowi będzie dane uniknąć zagłady przy heroicznych próbach zawładnięcia zwodniczym górskim stokiem Sasseneire?Oto najwybitniejsze dzieło Ch. R. Ramuza wydane po raz pierwszy w 1926 r., cenione przez krytyków za trzymającą w napięciu fabułę i poetycki język. Góry ukazane tutaj to nie tylko sceneria pełnej grozy i niepokoju akcji, ale też alegoria sił przerastających możliwości człowieka i sytuacji, w obliczu których trzeba na nowo określić swój życiowy cel i własny system wartości.Jeśli lubisz wzbudzające niepokój, wieloznaczne opowieści o podwójnym obliczu natury i ludziach szukających prawdziwej wolności, oto zbiór opowiadań idealny właśnie dla ciebie.Charles Ferdinand Ramuz (ur. 24 września 1878 r. w Lozannie, zm. 23 maja 1947 r. w Lozannie) - szwajcarski pisarz i poeta tworzący w języku francuskim, autor licznych opowiadań, esejów i dzienników; przyjaciel I. Strawińskiego i P. Picassa. W 1903 r. Ramuz przeniósł się do Paryża, gdzie zadebiutował zbiorem wierszy "Le petit village". Od 1914 r. na stałe mieszkał w Szwajcarii i poświęcał swoje życie pisaniu (m.in. libretta do "Histoire du Soldat" Strawińskiego). Wizerunek pisarza znajduje się na banknocie 200 franków szwajcarskich, a co pięć lat fundacja jego imienia przyznaje nagrody literackie Grand Prix C.F. Ramuz.

Dostać zaproszenie na przyjęcie od Agaty Chrystowskiej - zbieg okoliczności, kiepski żart czy pociągająca propozycja?20 lat po tragicznym finale ślubu w drewnianym kościółku grupka osób dostaje zaproszenie na przyjęcie pod hasłem Człowiek Pierwszej Dekady. Mimo początkowych obiekcji (nikt z zaproszonych nie zna gospodyni), do Domu pod Wodospadem zjeżdża się kolorowe towarzystwo. Przybyłych wita asystentka gospodyni, na spotkanie z Agatą Chrystowską goście będą musieli trochę poczekać.Doskonała propozycja dla miłośników kryminałów Agathy Christie.Małgorzata Todd (ur. 1940) - polska pisarka, pionierka fantastyki naukowej. Publikowała również jako Małgorzata Kondas i Margaret Todd. W czasach młodości za dnia studiowała ogrodnictwo na SGGW, a wieczorami występowała w warszawskich kabaretach. Debiutowała w 1979 r. w "Przekroju", kolejne opowiadania ogłaszała m.in. w takich magazynach jak „Kobieta i Życie", „Młody Technik", „Przegląd Techniczny", „Fantastyka". Jej pierwszy zbiór opowiadań ukazał się w 1986 r. i nosił tytuł „Spór o czarownice". W tym samym roku opublikowano jej pierwszą powieść pt. „Kocham ryzyko". Laureatka Nagrody im. Witolda Hulewicza za rok 2020.

W świecie finansjery nawet najlepiej skrojony garnitur nie zmieni ludzkiej natury.Po przeprowadzce Frank Cowperwood całkowicie dał się pochłonąć przez nowe interesy. Początkowo dbał jeszcze o to, by zapewnić świeżo poślubionej Aileen rozrywkę, ale wkrótce i te obowiązki powierzył swoim zaufanym przyjaciołom. Młoda mężatka wciąż kocha Franka, ale coraz bardziej dokucza jej samotność i brak czułości. Wieczorami chadza na wesołe spotkania miejscowej cyganerii. Właśnie podczas jednej z takich imprez spotka mężczyznę, którym - jak przyznaje sama przed sobą - bardzo by się zainteresowała, gdyby nie Cowperwood. Polk Lynde jest koneserem damskich serc i wyraźnie dąży do zacieśnienia znajomości z nieznajomą.Kontynuacja powieści "Tytan" Theodore'a Dreisera. Postać Franka Cowperwooda jest inspirowana biografią prawdziwego finansisty Charlesa Tysona Yerkesa.Idealna lektura dla miłośników powieści "Wielki Gatsby" Francisa Scotta Fitzgeralda.Przełom XIX i XX wieku to czas, kiedy najpełniej urzeczywistnia się amerykański sen. Kilka skutecznych kroków wystarczy, by dojść do wielkiej fortuny. Kilka fałszywych ruchów, a można stracić wszystko. Na takim rollercoasterze wytrzymują tylko najwytrwalsi. Tacy jak Frank Cowperwood.Theodore Dreiser (1871-1945) - amerykański powieściopisarze i dziennikarz, przedstawiciel naturalizmu w literaturze. Zafascynowany naturą i psychologią ludzi niemoralnych, którzy jednak uparcie prą do przodu i osiągają swoje cele. Do jego najsłynniejszych dzieł należą "Siostra Carrie" i "Tragedia amerykańska". Dreiser wywarł ogromny wpływ na kolejne pokolenia pisarzy, dziś jest uznawany za jednego z gigantów literatury amerykańskiej.

Lucía llega a La Habana para presentar un cortometraje en un festival de cine. A medida que se encuentra con lugareños dispares y estrambóticos y con no menos extraños participantes del certamen, Lucía irá descubriendo un nuevo yo distinto, una Lucía en La Habana que no es la misma que subió al avión. Una novela de hondo calado, a veces hilarante y otras descorazonadora, como la vida misma.Barbara Aranguren es una autora e historiadora española. Licenciada en Geografía e Historia por la Universidad Complutense de Madrid, ha basado su carrera en obras tan inclasificables como divertidas que la han convertido en escritora de culto entre sus seguidores.

Curioso volumen de relatos que surgen a partir de las sensaciones que tuvo su autor al contemplar el cuadro Yo soy la locura, del pintor Emilio Maldomado. En estas historias encontraremos personajes sujetos a sus bajas pasiones, prisioneros de la lujuria, el ego, la pulsión sexual y la más mortal de las enfermedades: el amor.Andrés Ortiz Tafur es un escritor español nacido en Linares en 1972. Músico y periodista además de escritor, su obra le ha valido no pocos premios literarios, entre ellos el Premio Anual de Escritores Noveles.

"Pietro e Paola" (conosciuto anche col titolo "Pietro e Paola con seguito di bei tipi") è considerato uno dei romanzi più conosciuti dello scrittore italiano Alberto Cantoni (1841-1904), in cui trionfa l’umorismo sentimentale. Definita una novella critica, "Pietro e Paola" riporta con simpatia singolari situazioni che vivono i protagonisti, le quali vengono trattate con sentimento, ma anche un briciolo di umorismo e di critica, caratteristiche tipiche di questo autore.Pietro è umile e affettuoso, Paola è graziosa e acuta. Le cose si fanno già divertenti quando scopriamo che Pietro si innamora di Paola in seguito a un annuncio trovato su un giornale, e che in seguito la saggia Paola si recherà col marito in una casa di salute per patemi d’animo, gestita dal dottor Nanni. Le vicende della coppia sono accompagnate da altri protagonisti secondari, tra cui troviamo una serva, un pessimista, una scrittrice, e molti altri ancora...Alberto Cantoni (1841-1904) nasce a Pomponesco da un’affermata famiglia di origini ebraiche. Compiuti i suoi studi a Venezia, e dopo aver viaggiato a lungo per l’Europa, nel 1889 si stabilisce permanentemente a Pomponesco, curando i possedimenti di famiglia. Molto attento alle ultime tendenze culturali, intrattiene un lungo rapporto di collaborazione con la rivista fiorentina Il Marzocco e con Luigi Pirandello. Influenzato dalla Scapigliatura, scrive romanzi vividi, animati sempre da un umorismo al vetriolo, fra cui si possono citare "Un re umorista" (1891), "Pietro e Paola" (1897) e "Foglie al vento" (1875).

Pubblicato a Bologna dall’editore Cappelli, nel 1928, "La duchessa di Migliano" è un romanzo che ci trascina con sé nel mondo a tratti brillante, a tratti cupo, dell’aristocrazia italiana di inizio Novecento. L’anziana Olimpia, Duchessa di Migliano, è rimasta vedova molti anni addietro, allevando da sola ben tre figli maschi dei quali il primo si è fatto gesuita, il secondo è morto in Libia e il terzo, Don Filippo, dimostra una salute alquanto cagionevole. Resasi conto che l’unica possibilità di dare un erede alla dinastia sta proprio in quel suo terzogenito dall’aria fragile e malata, Donna Olimpia è riuscita nell’impresa di fargli sposare Francesca, nobildonna di origini francesi, spagnole e rumene, che vanta un "pedigree" di primordine. Peccato, però, che l’autorità della matrona sul palazzotto di Borgo Pace rischi di essere messa in discussione proprio dalla nuova arrivata, abituata alla sfarzosa vita sociale di Firenze e Roma...Amelia Cottini Osta (1877-1946) nasce a Lugano. Autrice dapprima di articoli e romanzi d’appendice, si afferma successivamente come corrispondente di guerra, distinguendosi come una fra le uniche donne ad aver documentato la Prima Guerra Mondiale direttamente dal fronte. Il 27 luglio 1944, avendo osteggiato il morente regime fascista in un suo articolo, verrà condannata in contumacia a quindici anni. Nascostasi in un cascinale insieme a dei partigiani – nei pressi di Moncalvo – attenderà la fine della guerra, di cui, fino alla morte, denuncerà le crudeltà. È autrice, fra i tanti romanzi, di "Fra cielo e mare", "Il pallone fantasma" e "L’ultimo sogno".

Pubblicato per la prima volta nel 1929, "Il passato che sorge" è un romanzo che non può lasciare indifferenti. Frutto della prolifica penna di Flavia Steno – giornalista, corrispondente e scrittrice fra le più significative del Novecento – esso gira attorno alla vendetta di un imprenditore di successo sul proprio peggior nemico. Scaturito da un amore contrastato, tale progetto di rivalsa si sviluppa nel corso di molti anni, trascorsi dal protagonista ad arricchirsi proprio a questo scopo. Ma non è mai detta l’ultima parola: trovare soddisfazione può anche implicare pagare per le proprie colpe, anche se dovesse essere passato tantissimo tempo.Amelia Cottini Osta (1877-1946) nasce a Lugano. Autrice dapprima di articoli e romanzi d’appendice, si afferma successivamente come corrispondente di guerra, distinguendosi come una fra le uniche donne ad aver documentato la Prima Guerra Mondiale direttamente dal fronte. Il 27 luglio 1944, avendo osteggiato il morente regime fascista in un suo articolo, verrà condannata in contumacia a quindici anni. Nascostasi in un cascinale insieme a dei partigiani – nei pressi di Moncalvo – attenderà la fine della guerra, di cui, fino alla morte, denuncerà le crudeltà. È autrice, fra i tanti romanzi, di "Fra cielo e mare", "Il pallone fantasma" e "L’ultimo sogno".

"La guerra ci ha rovinati, e, in compenso, nessuno ci ha detto neppure un grazie. Non parlo per te, che non hai pensieri per l’avvenire. Ma noi, noi che cosa faremo?". Fin dalle prime battute, col disincanto espresso da Pietro Serena all’ex commilitone Claudio Lambertini, "I quattro fanti" esprime appieno l’atmosfera cupa del primo Dopoguerra italiano. Ultimato nell’autunno del 1920, all’indomani di un conflitto estenuante e latore di profondissime cicatrici, il grande romanzo di Giuseppe Lipparini si distingue per l’estremo naturalismo con cui tratteggia un’epoca germinale, fondamentale, della storia del Belpaese. Sospesi fra le miserie di una quotidianità ormai violata, le notizie di una grande rivoluzione russa e le prime avvisaglie di fascismo, i protagonisti provano ad adattarsi al nuovo mondo, a sopravvivere, in attesa che finalmente succeda qualcos’altro...Giuseppe Lipparini nasce a Bologna nel 1877. Esponente di punta del Neoclassicismo – un movimento che guarda con nostalgia alla letteratura italiana compresa fra Dante e Leopardi – Lipparini insegna per molti anni letteratura italiana e storia dell’arte in varie città della penisola (Urbino, Matera, Palermo, Bologna), collaborando nel frattempo con diversi giornali (fra i quali si possono citare il Corriere della Sera, il Resto del Carlino, Athena e Il Messaggero). Noto soprattutto per l’attività poetica, di cui "Stato d’animo" (1918) rappresenta il culmine, egli ha anche prodotto una sterminata serie di contributi critici e vari romanzi, dei quali è doveroso citare "Il signore del tempo" (1904), avanguardistico tentativo di importare la fantascienza anche in Italia. Muore a Bologna nel 1951.

"Un re umorista: memorie" è considerato non solo uno dei romanzi più conosciuti dello scrittore italiano Alberto Cantoni, ma addirittura il capolavoro che racchiude al meglio il suo pensiero. In questo breve romanzo con protagonista un giovane re, l'autore affronta, con il suo solito umorismo, una dicotomia all'apparenza inconciliabile: da un lato la regalità, che rende schiavo un mondo intero, e dall'altro l'umore, che rende lo spirito di ognuno più libero che mai.Alberto Cantoni (1841-1904) nasce a Pomponesco da un’affermata famiglia di origini ebraiche. Compiuti i suoi studi a Venezia, e dopo aver viaggiato a lungo per l’Europa, nel 1889 si stabilisce permanentemente a Pomponesco, curando i possedimenti di famiglia. Molto attento alle ultime tendenze culturali, intrattiene un lungo rapporto di collaborazione con la rivista fiorentina Il Marzocco e con Luigi Pirandello. Influenzato dalla Scapigliatura, scrive romanzi vividi, animati sempre da un umorismo al vetriolo, fra cui si possono citare "Un re umorista" (1891), "Pietro e Paola" (1897) e "Foglie al vento" (1875).

Pubblicata nel 1923, "Finestre alte" è una raccolta di racconti brevi, una collezione di storie che parlano di donne e di famiglie, di grandi dolori ma anche di piccole gioie. Un'opera dal carattere semi-autobiografico in cui Ada Negri riversa la sua storia, le sue emozioni e la sua sofferenza, creando un affresco senza tempo della società italiana nella prima metà del Novecento.Ada Negri (1870 – 1945) è stata un’insegnante, una poetessa e una scrittrice italiana. Cominciò a insegnare nel 1888 e in contemporanea iniziò a scrivere poesie (la prima raccolta, "Fatalità", fu pubblicata nel 1892). Nel 1894 vinse il Premio Giannina Milli per la poesia. Nello stesso anno pubblicò "Tempeste", la sua seconda raccolta, che però non andò bene come la prima e fu pure fortemente criticata da Pirandello. Se le prime poesie erano sociali, con forti toni di denuncia, dopo il matrimonio e la nascita delle figlie cominciarono a virare verso un’ottica più introspettiva e autobiografica. La raccolta di novelle "Le solitarie" affrontava la tematica femminile; "Orazioni" è invece una raccolta di odi alla patria; "Il libro di Mara" è una raccolta di poesie basate su una nuova esperienza sentimentale mentre "Stella mattutina" è un romanzo autobiografico.

Una raccolta completa, pratica e conveniente di tutte le poesie scritte dal Carducci nella seconda metà dell’Ottocento. Non adatta a chi desidera avere le proprie poesie preferite perse in qualche angolo dimenticato della casa, sparse su chissà quanti libri. Al contrario, adatta a chi ama l’introspezione carducciana, l’impressionismo rurale, le sere e gli stormi di uccelli tra le nuvole.Giosuè Carducci (1835-1907) è stato un poeta e intellettuale italiano. Anche professore, politico, giornalista, e filosofo, la sua importanza non si limita alle meravigliose opere composte. Vincitore del Premio Nobel per la letteratura nel 1906, Carducci rimane una delle figure più imponenti della poesia europea di fine Ottocento.

Scritto durante il suo esilio in Corsica (1838-1839), "Fede e bellezza" è probabilmente l’opera più emblematica della complessa personalità di Niccolò Tommaseo. Sospeso fra istanze moralistiche – riflesso della sua identità cattolica – e un’accesa sensualità, il risultato è un romanzo estremamente toccante, considerato degno anticipatore delle atmosfere decadentiste e fra i primissimi esempi italiani di romanzo psicologico. Due giovani italiani, Giovanni e Maria, si conoscono nella cittadina bretone di Quimper e si innamorano. L’intero romanzo rappresenta la descrizione del loro rapporto, basato su continue confidenze, espresse attraverso un interessante commistione di generi diversi: si va, infatti, dal diario al racconto epistolare, da intermezzi quasi saggistici fino a veri e propri exploit a sfondo storico. Un classico senza tempo della letteratura italiana, quindi, da leggere e assimilare dedicandogli il tempo che merita.Niccolò Tommaseo (1802-1874) nasce a Sebenico, nell’attuale Croazia. Dopo aver studiato al seminario di Spalato, nel 1817 si iscrive alla facoltà di legge dell’Università di Padova. Ben presto, grazie anche alla profonda amicizia di Antonio Rosmini Serbati, inizia a privilegiare i propri interessi letterari, lavorando come giornalista a Milano. Nel 1827 si trasferisce a Firenze, divenendo uno dei principali animatori del Gabinetto Vieusseux. Negli anni ’30 vive fra Parigi e la Corsica a causa di problemi con la polizia asburgica. Stabilitosi a Venezia, è quindi arrestato e successivamente esiliato a Corfù (1849). Dopo una parentesi torinese, nel 1859 si sposta definitivamente a Firenze. Considerato fra i più importanti patrioti e letterati cattolici dell’epoca, al momento dell’Unità d’Italia rifiuta la supremazia del regno sabaudo. È noto soprattutto per il "Dizionario della lingua italiana" e per il "Dizionario dei sinonimi", oltre che per aver curato innumerevoli raccolte di poesia popolare.

"Vecchie storie" di Emilio De Marchi è una raccolta di brevi racconti scritti nella seconda metà dell'Ottocento, che richiamano tempi oramai a noi lontani. Le storie ruotano attorno a vicende di protagonisti comuni: una coppia di sposini, un giovane soldato, un celibe signore, e molti altri ancora. Sebbene siano stati scritti in gioventù, l’opera è stata poi pubblicata postuma, per l’esattezza nel 1926.Emilio De Marchi (1851 – 1901) è stato un traduttore italiano, ma soprattutto scrittore e poeta; era infatti ritenuto uno dei più importanti narratori italiani della seconda metà dell’Ottocento. I protagonisti delle sue opere sono perlopiù contadini lombardi e la piccola borghesia milanese. Le sue opere sono davvero numerose, qui ne ricordiamo alcune come "Vecchie storie", "Il signor dottorino", "Redivivo", "Nuove storie d’ogni colore", "I nostri figliuoli", "Giacomo l’idealista" e "Arabella".

"Decadenza" è uno dei romanzi a tematica psicologica di Luigi Gualdo ed è forse quello più riuscito, oltre che il più originale. Il titolo del libro descrive bene il suo contenuto: il protagonista, Paolo, è infatti un uomo che procede verso una lenta, ma inesorabile, degradazione. È un uomo che da ambizioso e vitale diventa un pessimista esistenziale a causa di insuccessi professionali, ma anche amorosi. Se ci pensiamo è anche un romanzo estremamente moderno visto che quella noia immotivata, quell’inerzia morale, quel male di vivere e quel senso di inutilità è tipica della società odierna. Insomma, "Decadenza" è un romanzo esistenziale ante litteram a tutti gli effetti.Luigi Gualdo (1847 – 1898) è stato uno scrittore e poeta italiano, francese d’adozione. Scrive due romanzi in francese ("Une ressemblance" e "Une mariage excentrique). Oltre alla raccolta delle "Novelle" e una raccolta di poesie ("Le nostalgie), scrive due romanzi ("Costanza Gerardi" e "Decadenza") di gusto decadente e con una tematica psicologica. Gualdo era un uomo di cultura, un artista solitario, ma anche mondano, diviso tra i salotti milanesi e quelli parigini.

In questa finale raccolta di poesie, con la malinconia che le ultime volte portano con loro, Carducci sfiora tutte quelle tematiche che hanno caratterizzato le sue opere. La giovinezza e l’infanzia, la natura, i paesaggi agresti colti al tramonto, il passato—Carducci affronta tutto di nuovo, lo inquadra in rime e metriche inusuali e lo carica di un impressionismo sommesso, fioco, che sa di lume a olio.Giosuè Carducci (1835-1907) è stato un poeta e intellettuale italiano. Anche professore, politico, giornalista, e filosofo, la sua importanza non si limita alle meravigliose opere composte. Vincitore del Premio Nobel per la letteratura nel 1906, Carducci rimane una delle figure più imponenti della poesia europea di fine Ottocento.

Tutto ha inizio con un testamento. Un milione di lire che Anselmo lascia in eredità alla figlia Felicina.Felicina, ancora giovane, viene affidata alla tutela di sua zia acquisita, Livia, vedova a meno di trent’anni. Il rapporto tra le due, invece di sbocciare, si incrina indissolubilmente. L’interesse comune per un giovane medico creerà dell’astio, un risentimento tossico e velenoso, di quelli che proliferano solo tra persone che vivono sotto lo stesso tetto.In questo romanzo di intrighi e tradimenti si intravede un Ottocento decadente e contraddittorio: “Fiammella spenta” accontenterà chiunque voglia affacciarsi sulle ipocrisie di una società sull’orlo del cedimento.Vittorio Bersezio (1828-1900) nasce a Peveragno, nel cuneese, da una famiglia benestante e di tendenze liberali. Sebbene laureato in giurisprudenza, coltiva fin da giovane una forte passione per la scrittura, tanto da esordire come autore di teatro già nel 1842, con "Le male lingue". Attivo sia in ambito drammaturgico che narrativo, nel 1854 assume la direzione del Fischietto, importante periodico satirico. L’attività giornalistica rappresenta d’ora in poi il suo impegno principale, espresso con la fondazione di un proprio quotidiano – La Gazzetta Piemontese – e portato avanti in parallelo con la politica (nel 1865 è infatti eletto deputato). Profondamente influenzato dalla letteratura francese di Dumas, Balzac e Hugo, ma anche dal romanzo sociale di Zola, Bersezio è noto soprattutto per la commedia "Le miserie 'd Monsù Travet" (1863).

Jak wiele prób musi przejść człowiek, by nauczyć się wybaczać?Być może los jest z góry zaplanowany. Może istnieje plan, którego nie pojmujemy i nie jesteśmy w stanie zmienić. Może Bóg czuwa nad tymi, którzy powierzyli mu swoje życie. Ale czy czuwa również nad tymi, którzy podważają jego istnienie?Mia to młoda kobieta, która poza niewielkim mieszkaniem nie posiada nawet własnych marzeń. Już wkrótce będzie musiała zmierzyć się ze śmiercią wszystkich swoich bliskich, a w jej życiu zapanuje przerażająca pustka. Kiedy wspomnienia staną się ważniejsze od tego, co tu i teraz, a rzeczywistość zatraci swoje dotychczasowe kontury, Mia zacznie osuwać się w szaleństwo. Czy spotkanie z tajemniczym bezdomnym o imieniu Kai pozwoli jej odnaleźć drogę, która okaże się wybawieniem od gnębiących ją demonów?Aleksandra Krupa (ur. 28.02.1987 r. w Goleniowie) - mieszka w Darżu, w województwie zachodniopomorskim. Mama siedmioletniego Brajana. Jak sama siebie nazywa, jest poszukującym prawdy pielgrzymem, który każdego dnia zmaga się z codziennością. Praca nad książką zajęła jej dwa lata i powstała z fascynacji psychologią ludzkiego umysłu.

Eric Aubriot, antes de la gran guerra, era un médico brillante con un futuro prometedor. Tras ella, mientras París despierta y recupera la alegría, él se limita a sobrevivir como camarero en Montparnasse. Pero un encuentro fortuito lo cambiará todo. Deberá emprender un viaje para encontrarse de nuevo a sí mismo, recuperar su vida y resolver el mayor misterio: el que oculta su familia en la lejana isla volcánica de Lanzarote. De vez en cuando, todos tenemos fantasmas que nos impiden seguir adelante, y debemos luchar para acallar sus voces oscuras.Más allá de los volcanes es una historia de superación, del viaje al interior de uno mismo, de cómo a veces hay que regresar al lugar donde partimos para poder llegar a nuestro destino.

Mira löytää kadulta salaperäisen muistikirjan, joka kuuluu Ariel Lyyra -nimiselle tähtitieteilijälle. Kun hän tutustuu Arieliin, rakkauden liekki leimahtaa. Luomassaan satumaailmassa ja sepitteessä elävä Mira ei kuitenkaan pysty olemaan erossa Arielista vaan suhteesta muodostuu hänelle pakkomielle. Mira on oman elämänsä linnanneito, jonka elämään ja rakkauteen sadut kietoutuvat erikoislaatuisella tavalla.Runollinen romaani pohtii rakkauden olemusta ja ironisoi taidokkaasti perinteisiä romanttisia kertomuksia.Katri Tapola on kirjailija, joka on saanut lukuisia tunnustuksia. Hänet on palkittu muun muassa Helsingin Sanomien kirjallisuuspalkinnolla esikoisteoksestaan Kalpeat tytöt.

Uppvuxen, med hungern ständigt närvarande på ett eftersatt torp i Småland under 1880-talet, är Konrad hänsynslös i sin jakt på framgång.Människorna i hans närhet frågar sig var denna hänsynslöshet kommer ifrån. Konrad, medveten om att ingenting i livet kommer till honom gratis, armbågar sig fram till en högt stående ställning.Han har nått det han under hela sitt liv drömt om och kämpat för, så varför känner han sig inte lycklig?Elisabeth Beskow (1870-1928) var en svensk författare med mångårig produktion under pseudonymen Runa. Hon skrev romaner både för barn och för vuxna. Under tidigt nittonhundratal var hon landets näst mest lästa kvinnliga författare.