Bøger af Walery Przyborowski

5 października 1762 roku rozpoczęła się wyprawa Jana Sobieskiego na czambuły tatarskie. Polacy rozbili obozowisko w okolicy Siłańca, niedaleko Zamościa. Wódz zajął dworek ordynackiego posesora, starszyzna schroniła się w chałupach i stodołach, zaś reszta rozłożyła się na okolicznych polach. W takich warunkach rozpoczyna się opowieść o losach polskich żołnierzy, dla których starcie z tatarami było nie tylko walką, ale i lekcją życia. Walery Przyborowski na kanwie historycznych wydarzeń pokazuje los bohaterów, którym przyszło się mierzyć z wieloma niespodziewanymi wyzwaniami.Walery Przyborowski - pseud. Zygmunt Lucjan Sulima, eksdziennikarz (1845-1913), prozaik, dziennikarz, historyk, autor powieści dla młodzieży. Walczył w powstaniu styczniowym. Studiował na wydziale filologiczno-historycznym warszawskiej Szkoły Głównej. Współpracował z "Przeglądem Tygodniowym" oraz "Kurierem Codziennym". Redagował i wydawał pismo "Chwila", głoszące potrzebę ugody z Rosją i rezygnacji z dążeń niepodległościowych. Popularność zdobył jako autor powieści historycznych dla młodzieży. W zamyśle miały one stworzyć panoramę dziejów Polski, a jednocześnie - idąc za wzorem Henryka Sienkiewicza - służyć "ku pokrzepieniu serc".

Powieść z czasów Jana III Sobieskiego. Latem roku 1683 całą Rzeczpospolitą obiegła wieść o planowanej wyprawie król Jana III Sobieskiego na Turków.Młody szlachcic Piotr Rzecki, wydziedziczony przez chciwą macochę, postanawia opuścić rodzinny majątek i zaciągnąć się do wojska królewskiego.Ze swym sługą Maćkiem, wyrusza do Warszawy. Obaj wpadają w nie lada tarapaty, ale jako że zuchom zwykle szczęście sprzyja, to i oni wychodzą z tych opresji bez szwanku. Piotr niespodziewanie zdobywa sympatię króla i zostaje jego pokojowcem. Przeżywa wiele przygód. Idąc tropem dalszych przygód młodego Rzeckiego i jego pachołka, wyruszamy z Wilanowa i docieramy do Wiednia, by 12 września 1683 roku stać się świadkami barwnie opisanej przez autora bitwy, która na zawsze złamała ofensywną potęgę Turcji i była ostatnim zwycięzkim zrywem chylącej się ku upadkowi Rzeczpospolitej."W rzeczy samej położenie młodego Piotrusia Rzeckiego, bo tak się zwał panicz, było nie do pozazdroszczenia. Matka odumarła go w dzieciństwie, a ojciec po raz drugi wstapił w związki małżeńskie. Macocha źle się obchodziła z pasierbem ..."Walery Przyborowski - pseudonim Zygmunt Lucjan Sulima (1845-1913) – polski pisarz i historyk. Jako powieściopisarz debiutował w 1869 r. Swoje działania literackie zaczął od romansów i utworów z fabułą powieści kryminalnej. Sam autor bardziej uważał się za historyka, niż za pisarza. Jako osiemnastolatek uciekł ze szkoły i wraz z kolegami przystąpił do powstania styczniowego. Walczył w oddziałach Langiewicza, był ranny i przez kilka miesięcy więziony przez władze carskie. Studiował w Warszawie na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Szkoły Głównej. Wtedy też rozpoczął pracę dziennikarską. Współpracował również z różnymi czasopismami, w latach 1885-1886 redagował pismo "Chwila".

Barwny opis wydarzeń poprzedzających bitwę pod Grunwaldem., która zapoczątkowała upadek potęgi krzyżackiej. Wielkie łowy, pielgrzymka królewska do klasztoru na Świętym Krzyżu, przeprawa wojsk polskich przez Wisłę i połączenie się ich z oddziałami księcia Witolda, a wreszcie wspólny marsz ku nieuchronnej konfrontaji z potężną armią krzyżacką wzmocnioną kwiatem rycerstwa całego ówczesnego Zachodu.Wydarzenia te przeżywamy wraz z młodym bohaterem powieści, Sławkiem, przystawem królewskim czyli osobistym ochroniarzem króla Władysława Jagiełły.Jest to przede wszystkim opowieść o rodzącej się swiadomości narodowej Polaków, o ich niezłomnej woli walki z teutońskim prześladowcą oraz o wielkim wysiłku całego społeczeństwa."Zapanowało chwilowe milczenie, jak gdyby wiadomość o krzyżackich ostrzegaczach dała wszystkim dużo do myślenia, gdy nagle ze środka gromady ozwał się piskliwy głos Mikuły Rojka ze wsi Mąkosy, którego też zwano Przekorą, bo choćby kto gadał najsprawiedliwiej, on zawsze musiał przeczyć nawet najoczywistszej prawdzie ...Walery Przyborowski (1845-1913)- pseudonim Zygmunt Lucjan Sulima (1845-1913) – polski pisarz i historyk. Urodził się w rodzinie szlacheckiej nauczyciela szkoły ludowej. Jako powieściopisarz debiutował w 1869 r. Swoje działania literackie zaczął od romansów i utworów z fabułą powieści kryminalnej. Publikował powieści cieszące się powodzeniem wśrod młodzieży. Sam autor bardziej uważał się za historyka, niż za pisarza. Jako osiemnastolatek uciekł ze szkoły i wraz z kolegami przystąpił do powstania styczniowego. Walczył w oddziałach Langiewicza, był ranny i przez kilka miesięcy więziony przez władze carskie. Studiował w Warszawie na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Szkoły Głównej. Wtedy też rozpoczął pracę dziennikarską. Współpracował również z różnymi czasopismami, w latach 1885-1886 redagował pismo "Chwila".

Do hotelu w Warszawie przybywają goście. Od samego początku pobytu wzbudzają podejrzenia. Meldują się w pokoju, następnie zostawiają tam swoje bagaże. Wśród bagaży jest ogromna czerwona skrzynia. Goście wychodzą i nigdy już nie wracają do hotelowego pokoju. Po trzech dniach zostaje wezwana policja. Okazuje się, że tajemniczy goście zostawili w pokoju wszystkie swoje rzeczy. W czerwonej skrzyni znajdują się zwłoki młodej kobiety. Poszukiwania właścicieli kufra nie przynoszą efektów. Sprawę podejmuje detektyw-amator Ludwik Cordier, który zdaje się wiedzieć więcej niż inni. Szybko łapie trop i rozpoczyna rozpaczliwy pościg za zbrodniarzami. Nikt nie wie, że Cordier nie zajmuje się sprawą bezinteresownie, a tajemnica nie dotyczy jedynie śmierci młodej kobiety.Walery Przyborowski - pseudonim Zygmunt Lucjan Sulima (1845-1913) – polski pisarz i historyk. Jako powieściopisarz debiutował w 1869 r. Swoje działania literackie zaczął od romansów i utworów z fabułą powieści kryminalnej. Sam autor bardziej uważał się za historyka, niż za pisarza. Jako osiemnastolatek uciekł ze szkoły i wraz z kolegami przystąpił do powstania styczniowego. Walczył w oddziałach Langiewicza, był ranny i przez kilka miesięcy więziony przez władze carskie. Studiował w Warszawie na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Szkoły Głównej. Wtedy też rozpoczął pracę dziennikarską. Współpracował również z różnymi czasopismami, w latach 1885-1886 redagował pismo "Chwila".