Bøger af Michał Bałucki

Akcja powieści toczy się wokół historii trzech przyjaciół i ich spraw sercowych. Józef jest początkującym adwokatem odznaczającym się wieloma cnotami. Jego ojciec był zamożnym chłopem, który wychował go na mężczyznę kierującego się rozumem. Co innego przyjaciele Józefa. Kamil ma duszę artysty. Maluje obrazy i kocha się w aktorce, którą chce wyrwać z niemoralnego półświatka krakowskich teatrzyków. Ludwik natomiast darzy uczuciem hrabiankę Irenę. Młodzi widocznie mają się ku sobie, lecz dziewczyna boi się popełnić mezalians. Jak potoczą się losy młodzieńczych porywów serc?Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Jedyna w polskiej literaturze historia w całości poświęcona rzemieślnikom. Tomasz Baryłkiewicz poślubiając żonę, otrzymał posag w wysokości kilkuset guldenów. Dzięki temu udało mu się zdobyć wykształcenie, otrzymać tytuł majstra i otworzyć własny warsztat. Jego kariera w cechu rozwija się w szybkim tempie, lecz wraz z sukcesami Baryłkiewicz coraz chętniej zleca pracę czeladnikom, a sam sięga po kieliszek... Inny rzemieślnik, Jędrzej Dyl marzy o tym, by jego synowie mogli wyrwać się z klasy rzemieślniczej. Jeden z nich jest na dobrej drodze – zdobywa wykształcenie adwokackie, za to drugi, wbrew woli ojca, zostaje wierny rzemiosłu. Który z braci wybrał właściwą drogę? Odpowiedź może być zaskakująca.Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi. W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Jeden z ostatnich utworów Michała Bałuckiego. W powieści autor obwinia miasto za źródło moralnej zgnilizny świata. Przykładem miejskiej degeneracji i snobizmu są dekadenci, spotykający się w salonie prowadzonym przez ciocię Dorcię. W artystycznym świecie króluje rozpusta i nonsens. Bałucki pod koniec życia jednostronnie krytykuje ideę nowej sztuki.Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi. W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Rodzina Linowskich należy do grupy zubożałej szlachty. Mimo że nie posiadają majątku i ledwo wiążą koniec z końcem wciąż uważają się za przedstawicieli wyższych sfer. Ani myślą kalać się zarobkową pracą. W takim duchu wychowują też swoje dzieci: syna i dwie córki. Młodsza z sióstr Antosia nie podziela poglądów rodziców i lokuje swoje uczucia w pewnym rzemieślniku. Jednak na drodze do wspólnego życia stają Linowscy. Nie mogą pozwolić na taki mezalians!Bałucki w mistrzowski sposób wytyka obłudę i hipokryzję arystokracji. Jednocześnie składa hołd rzemieślnikom – ludziom uczciwej pracy.Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi. W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Początkowy okres samodzielnego funkcjonowania Galicji. W prowincjonalnym miasteczku o wdzięcznej nazwie Pipidówka rządy obejmuje burmistrz Pocięgiel-Pocięglewicz. Wzorowo zarządza małą miejscowością, podejmuje rozsądne ekonomicznie decyzje, lecz wszystko zmienia się wraz z jego podróżą do Krakowa. Pod wpływem wielkomiejskiego blichtru Pocięglewicz postanawia wprowadzić zmiany w Pipidówce. Zamroczony snobizmem burmistrz na dalszy plan spycha prawdziwe potrzeby mieszkańców, a zamiast tego trwoni budżet na zbyteczne modernizacje. Powieść Bałuckiego w satyryczny sposób odnosi się do krakowskiego mieszczaństwa i wytyka klasowe nierówności społeczne.Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi. W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Mistrz komedii Michał Bałucki zabiera czytelników w podróż do XIX-wiecznego Krakowa. Doskonale obrazuje rzeczywistość ówczesnych mieszczan, ich relacje społeczne i wszystko to, czym żyło miasto u stóp Wawelu. Nie brakuje plotek, zdrad i spraw kryminalnych. Cięte pióro Bałuckiego nie szczędzi nikogo. Dostaje się zarówno przestępcom, jak i literatom. Opisom barwnej społeczności towarzyszą odniesienia do topografii Krakowa.Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Inżynier Jan Leszczyc darzy uczuciem pewną warszawską pannę – Julię. Gdy ta ostentacyjnie odrzuca jego zaloty, urażony młodzieniec opuszcza miasto i wraca do rodzinnej miejscowości. Na miejscu okazuje się, że jego matka ciężko choruje. Przy jej łóżku czuwa piękna nieznajoma - Amelia Holska. Dziewczyna już wkrótce skutecznie zabliźni zranione serce Jana. Młodzi nie zdają sobie jednak sprawy, że ojciec Amelii prowadzi szemrane interesy. Gdy prawda o przestępczej działalności Holskiego wyjdzie na jaw, wspólna przyszłość Amelii i Jana stanie pod znakiem zapytania...Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Satyra na obyczajowość mieszczaństwa. W galicyjskim miasteczku o wymownej nazwie Pipidówka ktoś puszcza plotkę, że niedługo zawita tam sam książę. Mieszkańcy w popłochu zaczynają wielkie przygotowania. Nawzajem prześcigają się w pomysłach, jak przypodobać się księciu i uświetnić jego wizytę.Michał Bałucki wyśmiewa mieszczańską obyczajowość. Drwi ze snobizmu miastowych, oszustów pozujących na arystokratów i panny uganiające się za idealnym kandydatem na męża.Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi. W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Młody nauczyciel z galicyjskiej szkółki po pracy oddawał się pracy w ogródku. W krótkim czasie zaczął sadzić drzewka, aż stworzył lasek, który przez wiele lat codziennie pielęgnował. Teraz mija czterdziesta rocznica jego powstania. W szkole wnuczka bohatera trwają przygotowania do majówki. Nauczyciel w trakcie rozmowy ze staruszkiem wspomina o uczczeniu jubileuszu lasku podczas uroczystości. Przed dotychczas skromnym mężczyzną rodzą się nadzieje na docenienie jego pracy. Ubiera odświętne odzienie i wraz z żoną szykuje się do świętowania. Impreza zaczyna się na dobre, lecz nikt nie składa mężczyźnie gratulacji. Czyżby o nim zapomnieli?Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi. W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Młody Adolf Schmidt wraca właśnie z kilkuletnich studiów za granicą. Pochodzi z niemieckiej rodziny osiadłej i zasymilowanej w Polsce. Jego dziadek pracował w dworskiej kuźni, a ojciec po kilku perturbacjach został kapitalistą, z sukcesem rozwijającym fabrykę. Adolf ma w sobie niezmierzone pokłady energii, posiada wszechstronne wykształcenie oraz rozsądne podejście do polityki. Chce rozwijać fabrykę ojca. Na drodze do realizacji jego zamierzeń staje baron. Konserwatywny dworzanin nie zgadza się na dobrowolne oddanie kawałka swojej ziemi. Nie jest zwolennikiem nowej cywilizacji i ma wrogie nastawienie do starego Schmidta. Przed Adolfem trudne wyzwanie. Czy uda mu się pogodzić dwóch zwaśnionych mężczyzn z przeciwległych światów?Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Marek Kochliwski, weteran kawalerii i... przygód miłosnych przedstawia „podręcznik do szukania małżeństw". Bohater spisał wszystkie zgromadzone doświadczenia sercowe, które mają służyć kolejnym kawalerom szukającym drugiej połówki. W albumie znajdziemy kandydatki z każdego stanu i o różnych cechach charakteru: dworzanki i mieszczki, „antyki" i „podlotki", piękności i oszustki, które czyhają na majątek przyszłego męża. „Album kandydatek do stanu małżeńskiego" to humorystyczny zbiór postaci panien wraz z poradami, jak szczęśliwie ulokować swoje uczucia, a czego się wystrzegać na drodze miłosnych podbojów.Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Jedna z nowel Michała Bałuckiego pesymistycznie nawiązująca do kwestii oświaty. Bohaterką utworu jest panna Anielka z Obierzynki – tytułowa profesorka. Jej historia przedstawia tragiczne losy panny z dobrego domu, pełnej ideałów. Dziewczyna z pełnym zaangażowaniem i wytrwałością oddaje się pracy wiejskiej nauczycielki. Jej poświęcenie nie spotyka się jednak z uznaniem, na jaki zasługuje. Opowieść o życiu Anielki może przywoływać na myśl późniejszą i równie przejmującą nowelę „Siłaczka" pióra Stefana Żeromskiego.Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi. W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Nowela z 1882 roku. Polska rodzina po prawie dwudziestu latach przymusowej emigracji wraca z wygnania. Pełni nostalgii wciąż zdają się żyć wydarzeniami powstania styczniowego. Tymczasem w kraju stykają się z obojętnością, a nawet wrogością rodaków. Nikt nie przejmuje się ich losem i nie chce zaoferować pomocy. Bałucki przedstawia gorzką satyrę na ówczesnych mieszkańców Galicji, bezdusznych i egoistycznych.Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Radczyni Rzepska wybiera się na urlop zdrowotny. Z tej okazji wraz z mężem zapraszają wielu znamienitych gości na przyjęcie pożegnalne. Wśród nich znajduje się hrabia Rumpell, słynący ze swych porażek w relacjach damsko-męskich. Podczas przyjęcia kawaler czyni zaloty do jedynej kobiety, która nie korzysta z uroków zabawy. Jest nią kuzynka Rzepskiego – Pelagia. Rumpell wyczuwa w starej pannie szansę na zaślubiny, a jego ochotę dodatkowo pobudza pogłoska, że Pelagia posiada spory posag. Jak zachowa się hrabia, gdy prawda wyjdzie na jaw? Zapraszamy do lektury noweli autorstwa Michała Bałuckiego – mistrza komedii omyłek!Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Wiara w zabobony może wyrządzić wiele szkód. Boleśnie przekonał się o tym Tomasz, właściciel dorożki o numerze 13. Przez wzgląd na „pechowość" swojego pojazdu nieustannie boryka się z brakiem klientów. Mimo że jego dorożka w niczym nie ustępuje pozostałym w mieście, ludzie boją się korzystać z jego usług, by nie ściągnąć na siebie nieszczęścia. Zrozpaczony mężczyzna próbuje nawet zmienić kłopotliwy numer w urzędzie, ale spotyka się z odmową. Niespodziewanie trafia na zamożnego klienta, który wkrótce odmieni jego los o 180 stopni...Michał Bałucki w zabawny sposób ukazuje mechanizmy kreowania przesądów. Wystarczy tylko odpowiednie nastawienie, a pech można przekuć w szczęście.Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

Pewien mężczyzna postanawia odpocząć od miejskiego gwaru. Chcąc zaczerpnąć tatrzańskiego powietrza, zagaduje parę górali spotkanych pod Wawelem. Nazajutrz korzysta z ich propozycji podwózki i wspólnie przemierzają trasę w Tatry. Towarzysze dzielą się z miastowym historiami z góralskiej rzeczywistości. Opowiadają o swoim życiu, a także przekazują lokalne legendy o ukrytych w lasach skarbach. A może to coś więcej niż tylko ludowe podania? Może zaklęte pieniądze czekają na odkrycie?Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".

„Młodzi i starzy" to powieść zaliczana do wczesnej twórczości Michała Bałuckiego. Jej fabułę autor wykreował na podstawie wydarzeń z powstania styczniowego. Bohaterowie pochodzą z kręgu radykałów demokratycznych. W swoich działaniach dążą do jak najszybszego podjęcia otwartej walki z zaborcą. Wierzą, że wywołanie powstania pomoże im wprowadzić szereg reform społecznych, które na zawsze odmienią oblicze kraju.Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".