Bøger af J. van Oudshoorn

De novelle die niemand wou publiceren.In 1925 schreef J. van Oudshoorn een novelle, ‘Pinksteren’, die te onzedig was om te verschijnen in een van de literaire bladen. Uitgevers durfden al helemaal hun vingers niet te branden aan die pikante verhaal over de eerste liefde van de auteur (en over masturbatie). Ten slotte ontstond het plan om ‘Pinksteren’ onder te brengen in een verhalenbundel met teksten over Van Oudshoorns jeugd. De schrijver zelf voerde het plan niet uit, maar postuum kwam het er toch nog van: ‘Jeugd’ bevat verhalen en romanfragmenten die het oorspronkelijke idee zo dicht mogelijk benaderen. Met deze vijf autobiografische teksten krijgen we ook meteen een overzicht van Van Oudshoorns evolutie als schrijver: ‘Ochtendkrieken’ en ‘Gestalten’ zijn extreem poëtisch geschreven, terwijl ‘Uitgesloten’ en ‘Vakantie’ veel directer en realistischer geschreven zijn.Met een inleiding door Wam de Moor.Jan Koos Feylbrief (1876-1951) was begin 20ste eeuw voor lange tijd de kanselier van de Nederlandse ambassade in Berlijn. Onder het pseudoniem J. van Oudshoorn heeft hij verhalen en romans geschreven die zijn doortrokken van een abnormale omgevingsangst, waarin de dood groots figureerde en de zin van het leven slechts een kleine rol werd toebedeeld. Van Oudhoorns seksuele frustraties en zijn sombere kijk op het leven komen naar voren in verschillende romans, zoals zijn bekende werken 'Willem Mertens' levensspiegel' en 'Tobias en de dood'. Hoewel J. van Oudshoorn slechts een bescheiden oeuvre heeft geschreven, heeft hij voor zijn werk veel waardering gekregen van verschillende schrijvers als F. Bordewijk, Frans Coenen en M. Nijhoff.

'Pinksteren' is een autobiografische novelle waarin de twijfels, de schaamte, maar ook zeker het verlangen beschreven worden door van Oudshoorn over een stel wat voor het eerst met elkaar naar bed gaat. Na een tegenvallende ervaring, besluit de jongen zijn geluk te zoeken in een bordeel.Kenmerkend voor de tijd waarin het met veel kuisheid geschreven boek is gepubliceerd, is de lange lijdensweg die 'Pinksteren' langs de uitgevers ging voordat het uiteindelijk overwegend meer per ongeluk dan bewust werd uitgegeven.Jan Koos Feylbrief (1876-1951) was begin 20e eeuw voor lange tijd de kanselier van de Nederlandse ambassade in Berlijn. Onder het pseudoniem J. van Oudshoorn heeft hij verhalen en romans geschreven die zijn doortrokken van een abnormale omgevingsangst, waarin de dood groots figureerde en de zin van het leven slechts een kleine rol werd toebedeeld. Van Oudhoorn's seksuele frustraties en zijn sombere kijk op het leven komen naar voren in verschillende romans, zoals zijn bekende werken 'Willem Mertens' levensspiegel' en 'Tobias en de dood'. Hoewel J. van Oudshoorn slechts een bescheiden oeuvre heeft geschreven, heeft hij voor zijn werk veel waardering gekregen van verschillende schrijvers als F. Bordewijk, Frans Coenen en M. Nijhoff.

In 'Achter groene horren' gaat het eigenlijk maar over de belevingswereld van één persoon. Het is een in zichzelf gekeerde vertelling waarbij schaars contact is met de buitenwereld, die wordt bekeken van 'achter groene horren'. Het boek staat vooral bekend om zijn satire op het ambtelijk bestaan, welke het autobiografisch en kroniekachtige karakter van het boek weerspiegelt.Jan Koos Feylbrief (1876-1951) was begin 20e eeuw voor lange tijd de kanselier van de Nederlandse ambassade in Berlijn. Onder het pseudoniem J. van Oudshoorn heeft hij verhalen en romans geschreven die zijn doortrokken van een abnormale omgevingsangst, waarin de dood groots figureerde en de zin van het leven slechts een kleine rol werd toebedeeld. Van Oudhoorn's seksuele frustraties en zijn sombere kijk op het leven komen naar voren in verschillende romans, zoals zijn bekende werken 'Willem Mertens' levensspiegel' en 'Tobias en de dood'. Hoewel J. van Oudshoorn slechts een bescheiden oeuvre heeft geschreven, heeft hij voor zijn werk veel waardering gekregen van verschillende schrijvers als F. Bordewijk, Frans Coenen en M. Nijhoff.

'Willem Mertens' levensspiegel' is het debuut van J. van Oudshoorn en verscheen halverwege 1914. Het trok toendertijd sterk de aandacht en werd met gemengde gevoelens ontvangen vanwege het sombere karakter. Het deels autobiografische verhaal gaat over de laatste fase in het leven van Willem Mertens die aan een erfelijke ziekte lijdt. Hij is een kantoorbediende bij een bank en gebruikt het geld uit de kas van de bank ook voor zijn eigen geldproblemen. Hoewel hij de opstapeling van zijn eigen problemen inziet, is eigenlijk alles wat hij nog doet tevergeefs.Jan Koos Feylbrief (1876-1951) was begin 20e eeuw voor lange tijd de kanselier van de Nederlandse ambassade in Berlijn. Onder het pseudoniem J. van Oudshoorn heeft hij verhalen en romans geschreven die zijn doortrokken van een abnormale omgevingsangst, waarin de dood groots figureerde en de zin van het leven slechts een kleine rol werd toebedeeld. Van Oudhoorn's seksuele frustraties en zijn sombere kijk op het leven komen naar voren in verschillende romans, zoals zijn bekende werken 'Willem Mertens' levensspiegel' en 'Tobias en de dood'. Hoewel J. van Oudshoorn slechts een bescheiden oeuvre heeft geschreven, heeft hij voor zijn werk veel waardering gekregen van verschillende schrijvers als F. Bordewijk, Frans Coenen en M. Nijhoff.

In 'Tobias en de dood' maken we de ontwikkelingen mee van de amorele en ongehoorzame Tobias Termaete, een middelbare Nederlandse man. Hij is vervreemd van zijn omgeving en de rest van de wereld en het laat hem koud wat andere mensen denken.Na de ontvangst van een briefje over de zelfdoding van een bekende begint Tobias' bezinning op zijn eigen leven. In zijn onderhandelingen met de dood raakt hij verder vervreemd van zichzelf en zoekt hij heil bij voornamelijk vrouwelijk gezelschap. Opmerkelijk genoeg slaagt hij erin om de dood te ontwijken en kan hij uiteindelijk afstand doen van zijn verleden. 'Tobias en de dood' wordt over het algemeen beschouwd als één van de hoogtepunten uit het werk van J. van Oudshoorn.Jan Koos Feylbrief (1876-1951) was begin 20e eeuw voor lange tijd de kanselier van de Nederlandse ambassade in Berlijn. Onder het pseudoniem J. van Oudshoorn heeft hij verhalen en romans geschreven die zijn doortrokken van een abnormale omgevingsangst, waarin de dood groots figureerde en de zin van het leven slechts een kleine rol werd toebedeeld. Van Oudhoorn's seksuele frustraties en zijn sombere kijk op het leven komen naar voren in verschillende romans, zoals zijn bekende werken 'Willem Mertens' levensspiegel' en 'Tobias en de dood'. Hoewel J. van Oudshoorn slechts een bescheiden oeuvre heeft geschreven, heeft hij voor zijn werk veel waardering gekregen van verschillende schrijvers als F. Bordewijk, Frans Coenen en M. Nijhoff.