Narrative temaer: følelser og indre liv

Nel 1935 Cesare Pavese viene condannato a tre anni di esilio a Brancaleone Calabro per aver tentato di proteggere la donna che amava, militante nel Pci. "Il carcere", pubblicato nel 1948, nasce così da una storia di solitudine e riapre il problema del solipsismo intellettuale di Pavese. Il protagonista del romanzo è un ingegnere intellettuale che attribuisce a se stesso la responsabilità della propria condizione, rifiutando di riconoscervi delle motivazioni politiche proprio in un periodo storico in cui il consenso degli italiani al regime fascista era preponderante. Il confino diventa così il simbolo di un modo di essere che Pavese aveva sempre considerato come costitutivo e insieme limitativo della propria esistenza.Cesare Pavese (1908 – 1950) è stato uno scrittore, poeta, traduttore e critico letterario italiano. Considerato uno dei maggiori intellettuali italiani del XX secolo, Pavese fu molto importante anche per la sua attività di traduttore e di critico. Nel 1951 uscì postumo, edito da Einaudi (casa editrice per la quale Pavese lavorò per diversi anni) e con la prefazione di Italo Calvino, il volume "La letteratura americana e altri saggi" con tutti i saggi e gli articoli che Pavese scrisse tra il 1930 e il 1950. La sua attività di critico contribuì a creare il sorgere del mito americano, proponendo alla cultura italiana scritti su tematiche diverse e fino ad allora raramente affrontate come l’idealismo e il marxismo, includendo temi psicologici, religiosi ed etnologici. Tra le sue innumerevoli opere si ricordano: "Dialoghi con Leucò", "La casa in collina", "La luna e i falò", "Lavorare stanca", "Verrà la morte e avrà i tuoi occhi", "Il mestiere di vivere. Diario 1935 – 1950".

Vier onheilspellende verhalenDe bundel ‘Studies’ bevat vier verhalen. ‘Een treurig sterfgeval’ behandelt het lijden van scholier Paul Debreux, die het hoofd moeten bieden aan tyfus. ‘Een avond’ is een typisch Frans Coenen-concept: een personage dat in een flits van inzicht zijn hele leven in een ander (en onheilspellender) licht gaat zien. ‘Angst’, ook bekend als ‘Spookhistorie’, zoekt bovennatuurlijke regionen op en leest als een koortsdroom. ‘Kermis’ volgt twee mensen tijdens een feest, maar ze beleven geen plezier aan elkaar, en teleurstelling wacht hen. Coenen neemt je mee naar koffiehuizen, spookachtige stadsvilla's, sombere bovenkamers en de zomerse zindering van de kermis: vier keer een meester van de naturalistische vertelling op het hoogtepunt van zijn kunnen.

La raccolta di liriche più riuscita di Gabriele D’Annunzio, o quantomeno la più famosa, è un’opera dell’estate. Dell’estate, e non sull’estate. È sua, della stagione, perché è questa a delinearne le tematiche, invocarne le muse, distillarne le parole, cucirne le rime. È di un’estate in particolare, una che potrebbe essere una qualsiasi, sulla foce dell’Arno, al sole, su una barca. E D’Annunzio la cattura, la carica di sensualità, la rende eterna.Al suo interno, tra le molte celebri poesie, "La piogga nel pineto."Gabriele D’Annunzio (1863—1938) è stato uno dei più importanti poeti e scrittori della letteratura italiana. Anche giornalista, attivista politico e militare, la sua figura è una delle più discusse nel panorama artistico del Bel Paese. Massimo esponente dell’Estetismo, tra le sue opere più note ricordiamo 'Alcyone', la raccolta di liriche che contiene 'La pioggia nel pineto'.

Pubblicato dal prestigioso editore milanese Treves, nel 1901, "Il riscatto" è l’unico romanzo di Arturo Graf. Egli, avvicinatosi alla religione dopo il suicidio del fratello Ottone (1894), riversa nella presente opera tutto il dolore e la disperazione che lo attanagliano, producendo quella che è a tutti gli effetti considerata una delle più importanti manifestazioni dello spiritualismo italiano di inizio Novecento. Incentrato sulla tormentata figura del conte Aurelio Ranieri – personaggio dai tratti profondamente autobiografici – il romanzo si avviluppa attorno al binomio determinismo-libertà: se tutto è predefinito dalla legge dell’ereditarietà, secondo cui ogni evento è conseguenza di ciò che lo precede, quanto e qual è lo spazio concesso dalla realtà al libero arbitrio?Arturo Graf (1848-1913) nasce ad Atene da padre tedesco e madre italiana. Dopo un’infanzia e un’adolescenza di peregrinazioni (Trieste, Brăila, Napoli), nel 1870 si laurea in Legge. Per un certo periodo esercita il commercio nella stessa Brăila, città romena in cui vivono dei suoi zii, per poi ricevere l’abilitazione all’insegnamento della Letteratura Italiana. Negli anni successivi, quindi, ottiene varie cattedre, da Roma a Torino (città in cui risiede definitivamente dal 1882). Graf si distingue in questi anni come critico attento e uomo dal grande spirito d’iniziativa: fonda il Giornale storico della Letteratura Italiana e collabora con le riviste Critica Sociale e Nuova Antologia. Conosciuto soprattutto come autore di versi ("L’ultimo viaggio di Ulisse", "Dopo il tramonto"), nel 1901 pubblica "Il riscatto", suo unico romanzo, in cui emerge nitidamente quella dialettica fra spiritualismo e razionalismo che caratterizza l’intera sua poetica.

"Nuove storie d’ogni colore" è una raccolta di undici racconti. Possiamo ritenere l’Italia, la nostra Italia, la vera protagonista di queste storie. L’Italia della seconda parte dell’Ottocento, con una Milano più agricola che cittadina, con la burocrazia che ci fa impazzire, con l’aristocrazia e il trasformismo, con miserie personali e/o professionali, con l’amicizia che mai ci abbandona.Emilio De Marchi (1851 – 1901) è stato un traduttore italiano, ma soprattutto scrittore e poeta; era infatti ritenuto uno dei più importanti narratori italiani della seconda metà dell’Ottocento. I protagonisti delle sue opere sono perlopiù contadini lombardi e la piccola borghesia milanese. Le sue opere sono davvero numerose, qui ne ricordiamo alcune come "Vecchie storie", "Il signor dottorino", "Redivivo", "Nuove storie d’ogni colore", "I nostri figliuoli", "Giacomo l’idealista" e "Arabella".

Con uno stile introspettivo e profondamente analitico, che lo ha consacrato come uno dei più importanti scrittori del Novecento, Federigo Tozzi dedica i presenti quattordici racconti al tema eterno dell’amore. Lo fa, però senza indulgere in facili luoghi comuni o sdolcinatezze di sorta, bensì narrando questo per ciò che è: un sentimento fin troppo umano, e, in quanto tale, foriero prima di tutto di dubbi, incertezze e un costante senso di inquietudine. Difficile non farsi conquistare da episodi come "La gallina disfattista", "Campagna romana" o "La vedetta", frutto di un genio letterario che è stato scoperto troppo tardi, ma di cui ancora oggi tutti noi possiamo godere.Federigo Tozzi (1883-1920) nasce a Siena da un’umile famiglia di origini contadine. Manifesta fin da bambino una grande passione per la lettura, incorrendo per questo nelle ire del padre che lo vorrebbe assiduo lavoratore. Con la morte della madre, inizia anche ad avere problemi scolastici, decidendo di abbandonare definitivamente gli studi nel 1902. Dapprima impiegato delle ferrovie allo scopo di allontanarsi dal padre, nel 1908 sposa Emma Palagi e inizia una più intensa attività letteraria. Trasferitosi a Roma, vivrà una stagione di serenità a stretto contatto con grandi autori quali Pirandello, Panzini e Borgese. Affermatosi grazie ai racconti – oltre centoventi – Tozzi è stato riscoperto dopo la morte come uno dei maggiori romanzieri italiani. Suoi sono capolavori come "Con gli occhi chiusi", "Tre croci" e "Il podere", tutti incentrati sul tema – modernissimo – dell’inettitudine dell’uomo moderno. Muore precocemente per l’influenza spagnola.

Kaj Halvdan vokser som barn op i et sørgeligt og trøstesløst proletarkvarter i København, hvor selv ikke det mest begavede barn bør gøre sig forhåbninger om et bedre liv. De elendige mennesker skildres med følelse og til tider et gran af humor og varme, men hele vejen igennem ser vi den sociale uretfærdighed, der var så tydelig disse steder. ”Et barn blev korsfæstet” er imidlertid langt mere end en skildring af 1800-tallets mørkeste sider. Det er en personlig beretning om et ulykkeligt barns inderste tanker.”Et barn blev korsfæstet” efterfølges af ”I dag flytter vi – sa’ nissen”, som handler om Kaj Halvdans år på valsen i Europa, da han var sluppet ud af sin barndoms sump. Fortællingen om Kaj Halvdans opvækst og udvikling læner sig op ad forfatterens eget liv og har adskillige selvbiografiske træk.Carl Hansen Fahlberg (1870-1939) var en dansk forfatter, der kæmpede sig op fra en udsigtsløs proletaropvækst i de mørkeste dele af København til en strålende karriere i politiet. Han var en vigtig stemme, da man omkring århundredeskiftet forsøgte at råbe folk op for at fortælle dem om den gennemgribende sociale uretfærdighed og fattigdom i byerne. Carl Hansen Fahlberg var homoseksuel og kom i 1906 i fængsel efter at have tilstået homoseksuel opførsel. Derefter emigrerede han til USA og vendte først tilbage til Danmark igen i 1934. Fem år senere begik han selvmord, tynget af en dyb depression.

Czy odnajdzie wolność ten, kto zgubił się w więzieniu własnego umysłu?Na brzeg pewnego tajemniczego miasta przypływają szalupy pełne uciekinierów. Jednym z nich jest mężczyzna, który za sprawą nieporozumienia trafia do ogarniętego suszą majątku ziemskiego jako ekspert od uprawy roli. Poznaje tutaj konkubinę lokalnego szlachcica, która wkrótce staje się przedmiotem jego obsesji. Tymczasem nadciągają czarne chmury – gnębieni od wielu lat przez skrajną nędzę chłopi szykują się do przejęcia szlacheckiej rezydencji, bez względu na to, jaką cenę będą musieli za ten akt desperacji zapłacić...„1907" to uwodząca onirycznym klimatem powieść o bezsilności, którą odczuwamy w zderzeniu z prawami natury, a także o braku możliwości uwolnienia się z niewoli własnego umysłu.Adrian Doman - polski autor, który swoją debiutancką powieścią "1907" skłania do przemyśleń nad sensem życia, serwując czytelnikowi wiele mądrości i przesłań, do których warto powracać.

Kirjastonhoitaja Maija tutustuu kahdeksankymppiseen Kaisaan syksyisellä kauppareissulla. Näennäisistä eroistaan huolimatta kaksikko löytää nopeasti yhteisen keskustelunaiheen: Ernest Hemingwayn ja Simone de Beauvoirin kirjat. Naiset alkavat tavata teekupposen äärellä ja keskustella muustakin: pitkään pidetyistä salaisuuksista, naisen asemasta, muistoistakin. Syvä ystävyys johdattaa Hemingwayn naiset tehtyjen valintojen ja uusien oivallusten äärelle.Paljon tulee jaetuksi kahden sivistyneen ja kokeneen naisen kohtaamisissa. Teos on rakennettu vuoropuhelulle, joka tarjoaa niin feminististä teoriaa kuin kiehtovaa Hemingway-tietouttakin.Outi Alm on suomalainen kirjailija, joka on toiminut myös sairaanhoitajana. Monipuolinen Alm tunnetaan tarkkanäköisistä ihmiskuvauksistaan ja rohkeudestaan tarttua vaikeisiinkin aiheisiin.

Może czasem wystarczy... po prostu żyć!Czy da się żyć z chorobą, która dzień po dniu dewastuje wszystko to, co stanowi sens życia? Jak nie popaść w szaleństwo, gdy codzienność została podporządkowana walce z bólem? Skąd czerpać siłę, by stawiać czoła cierpieniu, które pojawia się w najmniej spodziewanym momencie?Bohaterka książki „Anioł Stróż czy czekolada?" dobrze zna te pytania. Od lat zmaga się ze schorzeniem, które definiuje całe jej życie. Nie traci jednak przy tym poczucia humoru i nadziei, że kolejny dzień będzie choć odrobinę lepszy od poprzedniego. Wspierana przez ukochanego męża, w lekki i często przewrotny sposób opowiada swoją historię wychodzenia z choroby, budowania poczucia własnej wartości i układania relacji z innymi ludźmi. Rozśmiesza, wzrusza i udowadnia, że warto odnaleźć w sobie chęć do życia – pomimo wszystkich trudności i złych momentów, jakie ze sobą niesie.Lucy Migosa - autorka powieści „Anioł Stróż czy czekolada?", w której opowiada o zmaganiach bohaterki z chorobą mającą wpływ na wszystkie aspekty życia.

Eletään 1980-lukua Helsingissä. Saana on nuori boheemi nainen, joka ei osaa päättää, mitä haluaisi tehdä isona. Mahdollisuuksia on niin monia. Äidille Saanan alanvaihdot ovat ongelma – kunnon ihmisen kuuluu asettua aloilleen! Ja miksei Saana ole vieläkään mennyt kihloihin insinööriksi valmistuneen poikaystävänsä Esan kanssa? Kun Saanan elämään saapuu Jussi, suurten tunteiden taiteilijamies, Saana on merkittävän valinnan edessä. Valitako turvallinen elämä vai rakkaus, joka vie jalat alta?Kuume on Päivi Sihvolan voimakas romaani täynnä nuoruuden vimmaa.

Un escritor joven tuvo éxito con su primera novela, inesperadamente. Ahora le encargan la segunda. Para concentrarse y escribirla, y por consejo de su agente literaria, decide pasar el invierno en una casa cerca de la playa. Quiere inspirarse en su reciente separación, pero otro tema va a disputarle el centro de su nuevo libro: se fascina con una misteriosa pareja holandesa y empieza a espiarla."El tiempo robado" nos lleva por un camino de confusiones entre literatura y vida, con toques de humor y personajes desajustados en su realidad.Bárbara Aranguren (Madrid, 1957) es una escritora española. Publicó las novelas "Un amante en la Habana" (1995), "El tiempo robado" (2004) y "Detalles con importancia" (2015). Escribió los libros de relatos "Bajo la sombra de cualquier árbol" (1990), "El beso de la rana y otros cuentos " (1993) y "Madame Ming y otros relatos (2004).

"L'ombra del passato" è ambientato in una piccola comunità sulle rive del Po. Qui vive il protagonista, Adone, attraverso le cui ambizioni e insuccessi prendono voce le aspettative e le delusioni di un'intera comunità. Predominanti sono le tematiche dell'abbandono e dell'ingiustizia sociale, ma anche della sofferenza che porta alla conoscenza di sé. La vicenda narrata è il resoconto di alcuni episodi importanti dell'infanzia e dell’adolescenza di Adone. Sullo sfondo si staglia anche il mito del Nuovo Continente, in un momento storico di massicce emigrazioni dall'Europa verso l'America.Grazia Deledda (1871-1936) è stata una scrittrice italiana. Considerata una delle figure più importanti della narrativa del Bel Paese, nel 1926 vinse il Nobel per la letteratura, seconda donna e prima italiana a vincere il prestigioso premio. Tra le sue opere più importanti, molto spesso con l'amata Sardegna come sfondo, ricordiamo "Canne al vento", "La madre", "La via del male", "Cenere", "Elias Portolu".

Il romanzo è un vero e proprio dramma, dove non si percepiscono mai spiragli di luce, speranze né fortuna per il povero protagonista, Mario, appunto. Mario è un adolescente malaticcio che viene ospitato dai ricchi cugini in campagna. Il ragazzo scoprirà l’esistenza di un documento che, se divulgato, potrebbe rovinare economicamente Carina, di cui è segretamente innamorato, e Lorenzo, che è per lui fonte d’ammirazione. Mario decide quindi di tenere per sé questo oscuro segreto, e deciderà così le sorti della sua vita, di quelle dei suoi parenti e anche di colui che diventerà il suo amico più caro.Ines Castellani Fantoni Benaglio (1849 – 1897) è stata una scrittrice italiana conosciuta anche con lo pseudonimo di Memini. Discendente del poeta Giovanni Fantoni, l’autrice esordì nel 1880 con "Estella e Nemorino". Scrisse diverse opere che attirarono anche l’attenzione di Neera, altra scrittrice italiana, con la quale instaurò poi un rapporto amicale.

Questo romanzo verista, dai toni nettamente drammatici, è ambientato nella Milano ottocentesca e ha come protagonista Arabella, donna di umile classe sociale, destinata a una vita piena di sofferenze, fino alla fine, fino alla morte. Arabella è disposta a tutto per il bene della famiglia, persino a sacrificare sé stessa, talmente forte è il suo senso del dovere. E così, per evitare che la famiglia del patrigno cada in rovina, sposerà Lorenzo Maccagnano. È forse innamorata di lui? No. D’altronde Lorenzo è un giovane che nulla sa fare, ma è sicuramente molto ricco. Basterà questo per rendere felice Arabella? Chiaramente no. Ahinoi, la donna si troverà immischiata – senza colpa – in una truffa architettata dal suocero Tognino. E quella che sempre ne rimetterà è Arabella che, ricordate, è destinata a una vita piena di tragedie e dispiaceri, fino alla fine.Emilio De Marchi (1851 – 1901) è stato un traduttore italiano, ma soprattutto scrittore e poeta; era infatti ritenuto uno dei più importanti narratori italiani della seconda metà dell’Ottocento. I protagonisti delle sue opere sono perlopiù contadini lombardi e la piccola borghesia milanese. Le sue opere sono davvero numerose, qui ne ricordiamo alcune come "Vecchie storie", "Il signor dottorino", "Redivivo", "Nuove storie d’ogni colore", "I nostri figliuoli", "Giacomo l’idealista" e "Arabella".

Una raccolta di storie brevi firmate da una delle penne più famose della letteratura italiana, Edmondo de Amicis, autore del libro "Cuore". All’interno di questi racconti si ritroveranno gli stessi temi, gli stessi ardori che caratterizzano la sua opera più famosa, questa volta incapsulati in pillole più brevi e variopinte. Tanti piccoli affreschi sulla società italiana della seconda metà dell’Ottocento: tra saloni, tram, Torino, feste e moti politici, De Amicis catturerà come nessun altro uno dei periodi più importanti della storia della nazione.Edmondo De Amicis (1846-1908) è stato uno scrittore italiano, tra i più importanti nel panorama nazionale e internazionale. La sua opera "Cuore" è uno dei libri per ragazzi più letti e influenti della storia della letteratura, che lo ha reso una figura importantissima per lo sviluppo di una coscienza letteraria nazionale.

Verhalen over momenten van existentieel inzicht‘Bleke levens’ verzamelt het werk op de korte baan van Frans Coenen. Titels als ‘Bleke levens’, ‘Twijfelmoedig’ en ‘Vervreemd’ geven al aan dat Coenen gevoel had voor melancholie en existentiële twijfel. De spanning in deze verhalen zit ‘m in de clash tussen de hoofdfiguren, die een ontluisterende visie op het leven hebben, en hun omgeving, die holle woorden en oppervlakkig optimisme in stelling brengen. Maar de clash kan ook in één personage plaatsvinden: een pijnlijk moment van inzicht, zoals in ‘Zomermiddag’. Het boek sluit af met het ietsje lichtere ‘In België’, een reisverslag dat ons naar Luik, Saint Hubert en Bouillon brengt.Frans Coenen (1866-1936) promoveerde in de rechtsgeleerdheid, werkte als journalist en vond ten slotte zijn draai als gewaardeerd schrijver van romans. Coenen had aanleg voor depressie, wat zich in zijn werk vertaalt in een sterke melancholie. In de eerste tien jaar van zijn carrière publiceerde hij hoofdzakelijk naturalistische romans (‘Zondagsrust’ en ‘Verveling' behoren tot de beste), maar vanaf 1905 verlegde hij de focus naar politiek activisme. Pas kort voor zijn dood keerde hij terug naar fictie, met ‘Onpersoonlijke herinneringen’.

Verveling, dat is hongeren en verzadigd zijn tegelijkDe ambitie van Frans Coenen was de verveling, een ‘open plaats, die bij anderen bezet was’, te analyseren. De hoofdpersoon in deze korte roman, de jonge, bemiddelde Henriette de Wal, tracht de sleur in haar leven te doorbreken met studie, schrijven, piano spelen... Maar niets weet haar mee te slepen en niemand lijkt haar te begrijpen. ‘Verveling... dat was hongeren en verzadigd zijn tegelijk, 't domineren der traagheid en de smart daarover, een dualisme van voortdrijvende en terugtrekkende krachten, waartussen de ziel, in pijnlijk evenwicht hangend, langzaam aan stuk getrokken werd.’ ‘Verveling’ laat zich vandaag lezen als een gevecht tegen depressie, tegen het isolement waarin een psychische ziekte een mens kan storten. Coenen beschrijft het allemaal in ongeloof elegant proza, dat de treurnis van het verhaal in balans brengt. Voor de lezers van Louis Couperus' 'Eline Vere'.

Nietig en superieur, alles en nietsFrans Coenen had aanleg tot depressie. In zijn dagboek schreef hij daarover: ‘Mijn vrienden hebben zich van kant gemaakt, maar ik heb mijn misère van me afgeschreven’. De roman ‘Een zwakke’ is een goed voorbeeld hiervan. Johan, de zwakke man uit de titel, lijdt onder zijn doodsverlangen, nietigheids- en superioriteitsgevoelens, zelfmedelijden, gevoeligheid voor weersveranderingen en huiselijke sfeer, onlustgevoelens en als problematisch ervaren seksualiteit’. Maar Coenen heeft een ruimere blik dan zijn hoofdpersonage en brengt ook diens moeder en zus in beeld, om het onbetrouwbare van Johans observaties in de verf te zetten. Misschien geen opbeurende lectuur, maar wel geschreven in glashelder, tintelfris Nederlands.Frans Coenen (1866-1936) promoveerde in de rechtsgeleerdheid, werkte als journalist en vond ten slotte zijn draai als gewaardeerd schrijver van romans. Coenen had aanleg voor depressie, wat zich in zijn werk vertaalt in een sterke melancholie. In de eerste tien jaar van zijn carrière publiceerde hij hoofdzakelijk naturalistische romans (‘Zondagsrust’ en ‘Verveling' behoren tot de beste), maar vanaf 1905 verlegde hij de focus naar politiek activisme. Pas kort voor zijn dood keerde hij terug naar fictie, met ‘Onpersoonlijke herinneringen’.

Als jurylid bij het proces tegen een prostituee die van moord wordt beschuldigd, ontdekt prins Nekhlyudov tot zijn ontzetting dat de beklaagde een vrouw is die hij ooit heeft verleid en vervolgens in de steek heeft gelaten toen zij nog maar een jong dienstmeisje was, Katjoesja Maslova.Hij voelt zich ondraaglijk schuldig als hij beseft dat hij rechtstreeks verantwoordelijk is voor haar ondergang. Nekhlyudov is vastbesloten te vechten voor haar vrijlating. Als dat niet lukt, is hij bereid Maslova koste wat kost achterna te gaan de gevangenis in.In 'Opstanding' schetst Tolstoj een panoramisch beeld van het eind negentiende eeuwse Rusland en de hardheid van het leven van de lagere klassen. De lezer wordt meegevoerd in de sombere onderwereld van de gevangeniscellen en in de luisterrijke vertrekken van de adel. Doorspekt met vurige verontwaardiging over de regering, de hogere klassen, het rechtssysteem en de kerk.Leo Tolstoj (1828-1910) was een Russische schrijver, een meester in realistische fictie en een van 's werelds grootste romanschrijvers. Tot Tolstojs belangrijkste werken behoren "Oorlog en vrede" (1865-69) en "Anna Karenina" (1875-77), twee van de grootste romans aller tijden en tevens hoogtepunten van de realistische fictie. Naast romans schreef hij veel korte verhalen en later in zijn leven ook essays en toneelstukken.

'Waarheid' (1931) is geschreven door de invloedrijke Franse auteur, journalist en toneelschrijver Émile Zola.Wanneer een jongen op brute wijze wordt vermoord, verspreidt zich een golf van woede en razernij door een klein dorp. Maar als de geruchten en de wrok toenemen, zal iemand dan ooit de waarheid ontdekken?'Waarheid' is gebaseerd op Zola's ervaringen met de beroemde veroordeelde legerofficier, Alfred Dreyfus. Het maakt deel uit van 'De vier evangeliën' (Vruchtbaarheid, Werk, Waarheid en Rechtvaardigheid) een verzameling romans waarmee Zola de fundamentele beginselen van het menselijk leven hoopte te onderzoeken. Dit is deel één van de drie delen van 'Waarheid'.Émile François Zola (1840-1902) was een invloedrijke Frans romanschrijver, journalist en toneelschrijver en de zelfbenoemde leider van het Franse naturalisme. Meer dan de helft van Zola's romans maakte deel uit van een reeks van 20 boeken die gezamenlijk bekend staan als 'Les Rougon-Macquart'.Tot zijn bekendste werken behoren 'Germinal' (1885), 'La Bête Humaine' (1890), 'L'Assommoir' (1877), 'Thérèse Raquin' (1867), 'Au Bonheur des Dames' (1883) en 'L'Oeuvre' (1886), dat een gefictionaliseerde weergave was van zijn vriend Cézanne en het bohemienleven van schilders.Zola was een belangrijke figuur in de politieke liberalisering van Frankrijk en is beroemd geworden door zijn rol in de vrijspraak van de vals beschuldigde en veroordeelde legerofficier Alfred Dreyfus, dankzij zijn befaamde krantenartikel met de kop "J'Accuse...!".Zola werd tweemaal genomineerd voor de Nobelprijs voor Literatuur, in 1901 en 1902.

'Waarheid' is gebaseerd op Zola's ervaringen met de beroemde veroordeelde legerofficier, Alfred Dreyfus. Het maakt deel uit van 'De vier evangeliën' (Vruchtbaarheid, Werk, Waarheid en Rechtvaardigheid) een verzameling romans waarmee Zola de fundamentele beginselen van het menselijk leven hoopte te onderzoeken. Dit is deel twee van de drie delen van 'Waarheid'.Émile François Zola (1840-1902) was een invloedrijk Frans romanschrijver, journalist en toneelschrijver en de zelfbenoemde leider van het Franse naturalisme. Meer dan de helft van Zola's romans maakte deel uit van een reeks van 20 boeken die gezamenlijk bekend staan als 'Les Rougon-Macquart'.Tot zijn bekendste werken behoren 'Germinal' (1885), 'La Bête Humaine' (1890), 'L'Assommoir' (1877), 'Thérèse Raquin' (1867), 'Au Bonheur des Dames' (1883) en 'L'Oeuvre' (1886), dat een gefictionaliseerde weergave was van zijn vriend Cézanne en het bohemienleven van schilders.Zola was een belangrijke figuur in de politieke liberalisering van Frankrijk en is beroemd geworden door zijn rol in de vrijspraak van de vals beschuldigde en veroordeelde legerofficier Alfred Dreyfus, dankzij zijn befaamde krantenartikel met de kop "J'Accuse...!".Zola werd tweemaal genomineerd voor de Nobelprijs voor Literatuur, in 1901 en 1902.

La reinterpretació, en clau feminista i juvenil, de Frankenstein, de Mary Shelley.La Tina no recorda res del seu passat. Acaba de despertar amb un cos adolorit i ple de cicatrius i l'única veritat que coneix és la de la seva tieta, que la cuidada durant la convalescència. Però els secrets a poc a poc es van desenredant, ja que, a mesura que la Tina va recuperant-se de les ferides, les preguntes es fan més i més intenses. Qui és la seva tieta realment? On són els seus pares? Però la pregunta que més ronda pel seu cap, que no la deixa descansar, és: qui és ella realment?Bel Olid (Catalunya, 1977) és escriptora, traductora i professora de llengua. Es va llicenciar en Traducció i interpretació i des de llavors s'ha dedicat a la traducció. En 2008 va publicar la seva primera obra, un relat que va rebre el Premi Qwerty al millor relat infantil. Ha publicat més d'una desena d'obres de ficció, no-ficció i literatura juvenil i infantil, que han guanyat diversos premis, entre ells el premi Documenta 2010. Des de 2015 és presidenta de l'Associació d'escriptors en llengua catalana.

En nat er Hanna barnepige for skuespillerinden Irenes ti-årige søn. En fortumlet og fuld mand bryder ind, og det viser sig at være Hannas gamle skolelærer Brantzæg, der i sin tid forlod lærerjobbet for at blive filminstruktør. I løbet af natten fortæller Brantzæg Hanna sandheden om sit liv, der udadtil har set spændende og farverigt ud, men som i virkeligheden bar præg af misbrug, angst og skuffelse.Ketil Bjørnstad (f. 1952) er en norsk pianist, komponist og forfatter, der har skrevet bøger inden for flere forskellige genrer. Han debuterede som forfatter i 1972 med digtsamlingen "Alene ut" og har siden skrevet et væld af romaner, debatbøger og dokumentariske bøger om store nordmænd som Edvard Munch, Oda Krogh, Hans Jæger og Bendik Riis. Ketil Bjørnstad har vundet en lang række priser for sine bøger i mange forskellige lande.

Johannes Næsdal lever et liv i konstant splittelse mellem det, han egentlig ønsker, og det, han føler sig forpligtet til. Han er splittet mellem sin passion for musik og jobbet som patolog. Også i sit kærlighedsliv er han splittet mellem sin kone, sin elskerinde og Gina, som han i virkeligheden elsker."Stormen" handler om moralsk forfald i slutningen af det tyvende århundrede, om utroskab og dens konsekvenser og om længslen efter den kærlighed, man inderst inde frygter.Ketil Bjørnstad (f. 1952) er en norsk pianist, komponist og forfatter, der har skrevet bøger inden for flere forskellige genrer. Han debuterede som forfatter i 1972 med digtsamlingen "Alene ut" og har siden skrevet et væld af romaner, debatbøger og dokumentariske bøger om store nordmænd som Edvard Munch, Oda Krogh, Hans Jæger og Bendik Riis. Ketil Bjørnstad har vundet en lang række priser for sine bøger i mange forskellige lande.

Nel 1888, a soli diciassette anni, Grazia Deledda ha già all’attivo vari esperimenti di scrittura. Alla stesura di questa sua prima opera di largo respiro, quindi, si esprimono appieno la sua precoce maturità e una grande empatia verso il vissuto delle persone che popolano la sua amata Sardegna. "Memorie di Fernanda" gira attorno alle confessioni fatte dal moribondo Guglielmo Ziskas all’adolescente che dà il titolo al romanzo. Il racconto della vita di Ziskas svela il rapporto tellurico che lo lega a molti altri personaggi, i quali sono coinvolti, loro malgrado, nella stessa grande tela di vicende umane, che funge da scenografia per una storia che reclama di essere narrata. Intrighi e tradimenti, amori e omicidi passionali: la vita, insomma, descritta nella sua più ambivalente natura. E probabilmente non basterà il viaggio – inteso come esperienza di autodeterminazione – a scrollarsi di dosso tutto questo...Grazia Deledda (1871-1936) nasce a Nuoro, quarta di sette figli, in un’agiata famiglia di proprietari terrieri. La sua scrittura è impregnata dei sentori della sua terra d’origine, dipinta efficacemente nel suo convulso ingresso nella modernità. Piccole e grandi tragedie si stagliano su un vivido tessuto sociale, descritto ora con piglio veristico, ora secondo stilemi decadentisti. Grazie a grandi capolavori come "Canne al vento", "Elias Portolu" e "Cenere", Deledda è stata la prima donna italiana a vincere il Premio Nobel (1926).

Al momento della sua prima pubblicazione (1920) "Povero Cristo" ha quasi l’aspetto di una profezia. Incentrato sulla misera vita di Gesualdo Cristofari, esso rappresenta una carrellata di situazioni, di personaggi, che descrive al meglio il convulso primo dopoguerra italiano. Gesualdo, che parla in prima persona, non risparmia stoccate a niente e a nessuno: attacca l’istituzione del matrimonio, la sacralità della famiglia, l’orizzonte di illusoria escatologia offerto tanto dalla religione quanto dal socialismo, il capitalismo, la politica... Neanche la fuga, l’emigrazione verso l’America, la Francia o la Germania, salvano Gesualdo dalla desolazione e dallo squallore. Egli è testimone brutale della perdita di ogni speranza. Impara, per esperienza personale, a diffidare dei sindacalisti. E, sospeso fra l’insonnia e gli adulteri della moglie, preannuncia pure l’avvicinarsi del fascismo, foriero di nuove miserie...Mario Mariani (1883-1951) nasce a Roma. Cresciuto a Solarolo, ultima i suoi studi nella capitale. Nel 1907 decide di trasferirsi a Berlino, dove inizia a lavorare come corrispondente. Nel 1911 sposa la ballerina Maria Biondi, da cui si separa già durante la Prima Guerra Mondiale (combattuta in prima linea come ufficiale degli Alpini). Trasferitosi a Milano, pubblica i primi racconti e, dopo aver fondato varie riviste, abbandona definitivamente l’Italia in polemica con l’ascesa del fascismo. Dopo lunghe peregrinazioni, trascorrerà gli ultimi anni in Sud America, morendo a Rio de Janeiro. La sua produzione letteraria, che spazia dalle poesie giovanili alla narrativa, è stata pubblicata integralmente da Sonzogno (1947-1951) e consta di titoli dal grande valore, come "Antelucano", "Sott' la naja. Vita e guerra d'alpini" e "Vent’anni dopo".

Alfredo Bausen ha tradito la donna che ama e vede nell’incidente notturno, avvenuto sulla linea ferroviaria Zurigo-Basilea, l’occasione che aspettava: si sostituirà al libraio Oertli, compagno di viaggio occasionale. Non si può non pensare a "Il fu Mattia Pascal" di Pirandello quando per questo redivivo inizia una nuova vita, in viaggio verso nuove mete. Ma così come Mattia Pascal, anche Alfredo Bausen racconterà la sua storia. Ad ascoltarlo sarà un medico genovese, nelle strade di Yokohama. Una storia che lui, e voi lettori, scoprirete essere ricca di avvenimenti scioccanti, di colpi di scena e di vendette.Emilio De Marchi (1851 – 1901) è stato un traduttore italiano, ma soprattutto scrittore e poeta; era infatti ritenuto uno dei più importanti narratori italiani della seconda metà dell’Ottocento. I protagonisti delle sue opere sono perlopiù contadini lombardi e la piccola borghesia milanese. Le sue opere sono davvero numerose, qui ne ricordiamo alcune come "Vecchie storie", "Il signor dottorino", "Redivivo", "Nuove storie d’ogni colore", "I nostri figliuoli", "Giacomo l’idealista" e "Arabella".

Emilio Lograve, cresciuto in un piccolo paese di provincia, vive ora in città per compiere i suoi studi di medicina. Un’infanzia difficile e tanti sacrifici lo hanno reso una persona ambiziosa, ma anche perennemente insoddisfatta. Oltre al successo professionale, infatti, Emilio cerca anche la gratificazione dell’amore. Ossessionato da questa necessità, il protagonista si dimostra disposto a fare di tutto. Ma Matilde, donna intelligente e leale, non è certo una sprovveduta. Grazie alla penna arguta di Bersezio, si viene catapultati in un mondo di perfidia e gelosia, di vendette e sentimenti furibondi, che dimostrano quanto l’amore venga spesso confuso con comportamenti che di buono hanno ben poco...Vittorio Bersezio (1828-1900) nasce a Peveragno, nel cuneese, da una famiglia benestante e di tendenze liberali. Sebbene laureato in giurisprudenza, coltiva fin da giovane una forte passione per la scrittura, tanto da esordire come autore di teatro già nel 1842, con "Le male lingue". Attivo sia in ambito drammaturgico che narrativo, nel 1854 assume la direzione del Fischietto, importante periodico satirico. L’attività giornalistica rappresenta d’ora in poi il suo impegno principale, espresso con la fondazione di un proprio quotidiano – La Gazzetta Piemontese – e portato avanti in parallelo con la politica (nel 1865 è infatti eletto deputato). Profondamente influenzato dalla letteratura francese di Dumas, Balzac e Hugo, ma anche dal romanzo sociale di Zola, Bersezio è noto soprattutto per la commedia "Le miserie 'd Monsù Travet" (1863).

Una mattina estiva del 1920 la giovane Lucy perde il padre improvvisamente ritrovandosi sola e disperata, senza speranze. È uno sconosciuto a risvegliarla dal torpore che il lutto le ha causato: il legame con Everard Wemyss, quarantenne rimasto vedovo da poco, è immediato, e la condivisa sofferenza per la recente perdita dà origine a una confortante intimità. Ma il matrimonio con Wemyss sarà diverso da come Lucy aveva sognato: le mura di casa diverranno quelle di una tetra prigione dove i giorni sono scanditi da rituali irrazionali; un luogo in cui Lucy non si sentirà mai davvero accolta e dove la prima moglie, Vera, morta in circostanze misteriose, si rivelerà un'entità ancora presente e tangibile.