Narrative temaer: følelser og indre liv

Dostać zaproszenie na przyjęcie od Agaty Chrystowskiej - zbieg okoliczności, kiepski żart czy pociągająca propozycja?20 lat po tragicznym finale ślubu w drewnianym kościółku grupka osób dostaje zaproszenie na przyjęcie pod hasłem Człowiek Pierwszej Dekady. Mimo początkowych obiekcji (nikt z zaproszonych nie zna gospodyni), do Domu pod Wodospadem zjeżdża się kolorowe towarzystwo. Przybyłych wita asystentka gospodyni, na spotkanie z Agatą Chrystowską goście będą musieli trochę poczekać.Doskonała propozycja dla miłośników kryminałów Agathy Christie.Małgorzata Todd (ur. 1940) - polska pisarka, pionierka fantastyki naukowej. Publikowała również jako Małgorzata Kondas i Margaret Todd. W czasach młodości za dnia studiowała ogrodnictwo na SGGW, a wieczorami występowała w warszawskich kabaretach. Debiutowała w 1979 r. w "Przekroju", kolejne opowiadania ogłaszała m.in. w takich magazynach jak „Kobieta i Życie", „Młody Technik", „Przegląd Techniczny", „Fantastyka". Jej pierwszy zbiór opowiadań ukazał się w 1986 r. i nosił tytuł „Spór o czarownice". W tym samym roku opublikowano jej pierwszą powieść pt. „Kocham ryzyko". Laureatka Nagrody im. Witolda Hulewicza za rok 2020.

Lucía llega a La Habana para presentar un cortometraje en un festival de cine. A medida que se encuentra con lugareños dispares y estrambóticos y con no menos extraños participantes del certamen, Lucía irá descubriendo un nuevo yo distinto, una Lucía en La Habana que no es la misma que subió al avión. Una novela de hondo calado, a veces hilarante y otras descorazonadora, como la vida misma.Barbara Aranguren es una autora e historiadora española. Licenciada en Geografía e Historia por la Universidad Complutense de Madrid, ha basado su carrera en obras tan inclasificables como divertidas que la han convertido en escritora de culto entre sus seguidores.

Curioso volumen de relatos que surgen a partir de las sensaciones que tuvo su autor al contemplar el cuadro Yo soy la locura, del pintor Emilio Maldomado. En estas historias encontraremos personajes sujetos a sus bajas pasiones, prisioneros de la lujuria, el ego, la pulsión sexual y la más mortal de las enfermedades: el amor.Andrés Ortiz Tafur es un escritor español nacido en Linares en 1972. Músico y periodista además de escritor, su obra le ha valido no pocos premios literarios, entre ellos el Premio Anual de Escritores Noveles.

"Pietro e Paola" (conosciuto anche col titolo "Pietro e Paola con seguito di bei tipi") è considerato uno dei romanzi più conosciuti dello scrittore italiano Alberto Cantoni (1841-1904), in cui trionfa l’umorismo sentimentale. Definita una novella critica, "Pietro e Paola" riporta con simpatia singolari situazioni che vivono i protagonisti, le quali vengono trattate con sentimento, ma anche un briciolo di umorismo e di critica, caratteristiche tipiche di questo autore.Pietro è umile e affettuoso, Paola è graziosa e acuta. Le cose si fanno già divertenti quando scopriamo che Pietro si innamora di Paola in seguito a un annuncio trovato su un giornale, e che in seguito la saggia Paola si recherà col marito in una casa di salute per patemi d’animo, gestita dal dottor Nanni. Le vicende della coppia sono accompagnate da altri protagonisti secondari, tra cui troviamo una serva, un pessimista, una scrittrice, e molti altri ancora...Alberto Cantoni (1841-1904) nasce a Pomponesco da un’affermata famiglia di origini ebraiche. Compiuti i suoi studi a Venezia, e dopo aver viaggiato a lungo per l’Europa, nel 1889 si stabilisce permanentemente a Pomponesco, curando i possedimenti di famiglia. Molto attento alle ultime tendenze culturali, intrattiene un lungo rapporto di collaborazione con la rivista fiorentina Il Marzocco e con Luigi Pirandello. Influenzato dalla Scapigliatura, scrive romanzi vividi, animati sempre da un umorismo al vetriolo, fra cui si possono citare "Un re umorista" (1891), "Pietro e Paola" (1897) e "Foglie al vento" (1875).

Pubblicato a Bologna dall’editore Cappelli, nel 1928, "La duchessa di Migliano" è un romanzo che ci trascina con sé nel mondo a tratti brillante, a tratti cupo, dell’aristocrazia italiana di inizio Novecento. L’anziana Olimpia, Duchessa di Migliano, è rimasta vedova molti anni addietro, allevando da sola ben tre figli maschi dei quali il primo si è fatto gesuita, il secondo è morto in Libia e il terzo, Don Filippo, dimostra una salute alquanto cagionevole. Resasi conto che l’unica possibilità di dare un erede alla dinastia sta proprio in quel suo terzogenito dall’aria fragile e malata, Donna Olimpia è riuscita nell’impresa di fargli sposare Francesca, nobildonna di origini francesi, spagnole e rumene, che vanta un "pedigree" di primordine. Peccato, però, che l’autorità della matrona sul palazzotto di Borgo Pace rischi di essere messa in discussione proprio dalla nuova arrivata, abituata alla sfarzosa vita sociale di Firenze e Roma...Amelia Cottini Osta (1877-1946) nasce a Lugano. Autrice dapprima di articoli e romanzi d’appendice, si afferma successivamente come corrispondente di guerra, distinguendosi come una fra le uniche donne ad aver documentato la Prima Guerra Mondiale direttamente dal fronte. Il 27 luglio 1944, avendo osteggiato il morente regime fascista in un suo articolo, verrà condannata in contumacia a quindici anni. Nascostasi in un cascinale insieme a dei partigiani – nei pressi di Moncalvo – attenderà la fine della guerra, di cui, fino alla morte, denuncerà le crudeltà. È autrice, fra i tanti romanzi, di "Fra cielo e mare", "Il pallone fantasma" e "L’ultimo sogno".

Pubblicato per la prima volta nel 1929, "Il passato che sorge" è un romanzo che non può lasciare indifferenti. Frutto della prolifica penna di Flavia Steno – giornalista, corrispondente e scrittrice fra le più significative del Novecento – esso gira attorno alla vendetta di un imprenditore di successo sul proprio peggior nemico. Scaturito da un amore contrastato, tale progetto di rivalsa si sviluppa nel corso di molti anni, trascorsi dal protagonista ad arricchirsi proprio a questo scopo. Ma non è mai detta l’ultima parola: trovare soddisfazione può anche implicare pagare per le proprie colpe, anche se dovesse essere passato tantissimo tempo.Amelia Cottini Osta (1877-1946) nasce a Lugano. Autrice dapprima di articoli e romanzi d’appendice, si afferma successivamente come corrispondente di guerra, distinguendosi come una fra le uniche donne ad aver documentato la Prima Guerra Mondiale direttamente dal fronte. Il 27 luglio 1944, avendo osteggiato il morente regime fascista in un suo articolo, verrà condannata in contumacia a quindici anni. Nascostasi in un cascinale insieme a dei partigiani – nei pressi di Moncalvo – attenderà la fine della guerra, di cui, fino alla morte, denuncerà le crudeltà. È autrice, fra i tanti romanzi, di "Fra cielo e mare", "Il pallone fantasma" e "L’ultimo sogno".

"La guerra ci ha rovinati, e, in compenso, nessuno ci ha detto neppure un grazie. Non parlo per te, che non hai pensieri per l’avvenire. Ma noi, noi che cosa faremo?". Fin dalle prime battute, col disincanto espresso da Pietro Serena all’ex commilitone Claudio Lambertini, "I quattro fanti" esprime appieno l’atmosfera cupa del primo Dopoguerra italiano. Ultimato nell’autunno del 1920, all’indomani di un conflitto estenuante e latore di profondissime cicatrici, il grande romanzo di Giuseppe Lipparini si distingue per l’estremo naturalismo con cui tratteggia un’epoca germinale, fondamentale, della storia del Belpaese. Sospesi fra le miserie di una quotidianità ormai violata, le notizie di una grande rivoluzione russa e le prime avvisaglie di fascismo, i protagonisti provano ad adattarsi al nuovo mondo, a sopravvivere, in attesa che finalmente succeda qualcos’altro...Giuseppe Lipparini nasce a Bologna nel 1877. Esponente di punta del Neoclassicismo – un movimento che guarda con nostalgia alla letteratura italiana compresa fra Dante e Leopardi – Lipparini insegna per molti anni letteratura italiana e storia dell’arte in varie città della penisola (Urbino, Matera, Palermo, Bologna), collaborando nel frattempo con diversi giornali (fra i quali si possono citare il Corriere della Sera, il Resto del Carlino, Athena e Il Messaggero). Noto soprattutto per l’attività poetica, di cui "Stato d’animo" (1918) rappresenta il culmine, egli ha anche prodotto una sterminata serie di contributi critici e vari romanzi, dei quali è doveroso citare "Il signore del tempo" (1904), avanguardistico tentativo di importare la fantascienza anche in Italia. Muore a Bologna nel 1951.

"Un re umorista: memorie" è considerato non solo uno dei romanzi più conosciuti dello scrittore italiano Alberto Cantoni, ma addirittura il capolavoro che racchiude al meglio il suo pensiero. In questo breve romanzo con protagonista un giovane re, l'autore affronta, con il suo solito umorismo, una dicotomia all'apparenza inconciliabile: da un lato la regalità, che rende schiavo un mondo intero, e dall'altro l'umore, che rende lo spirito di ognuno più libero che mai.Alberto Cantoni (1841-1904) nasce a Pomponesco da un’affermata famiglia di origini ebraiche. Compiuti i suoi studi a Venezia, e dopo aver viaggiato a lungo per l’Europa, nel 1889 si stabilisce permanentemente a Pomponesco, curando i possedimenti di famiglia. Molto attento alle ultime tendenze culturali, intrattiene un lungo rapporto di collaborazione con la rivista fiorentina Il Marzocco e con Luigi Pirandello. Influenzato dalla Scapigliatura, scrive romanzi vividi, animati sempre da un umorismo al vetriolo, fra cui si possono citare "Un re umorista" (1891), "Pietro e Paola" (1897) e "Foglie al vento" (1875).

Pubblicata nel 1923, "Finestre alte" è una raccolta di racconti brevi, una collezione di storie che parlano di donne e di famiglie, di grandi dolori ma anche di piccole gioie. Un'opera dal carattere semi-autobiografico in cui Ada Negri riversa la sua storia, le sue emozioni e la sua sofferenza, creando un affresco senza tempo della società italiana nella prima metà del Novecento.Ada Negri (1870 – 1945) è stata un’insegnante, una poetessa e una scrittrice italiana. Cominciò a insegnare nel 1888 e in contemporanea iniziò a scrivere poesie (la prima raccolta, "Fatalità", fu pubblicata nel 1892). Nel 1894 vinse il Premio Giannina Milli per la poesia. Nello stesso anno pubblicò "Tempeste", la sua seconda raccolta, che però non andò bene come la prima e fu pure fortemente criticata da Pirandello. Se le prime poesie erano sociali, con forti toni di denuncia, dopo il matrimonio e la nascita delle figlie cominciarono a virare verso un’ottica più introspettiva e autobiografica. La raccolta di novelle "Le solitarie" affrontava la tematica femminile; "Orazioni" è invece una raccolta di odi alla patria; "Il libro di Mara" è una raccolta di poesie basate su una nuova esperienza sentimentale mentre "Stella mattutina" è un romanzo autobiografico.

Una raccolta completa, pratica e conveniente di tutte le poesie scritte dal Carducci nella seconda metà dell’Ottocento. Non adatta a chi desidera avere le proprie poesie preferite perse in qualche angolo dimenticato della casa, sparse su chissà quanti libri. Al contrario, adatta a chi ama l’introspezione carducciana, l’impressionismo rurale, le sere e gli stormi di uccelli tra le nuvole.Giosuè Carducci (1835-1907) è stato un poeta e intellettuale italiano. Anche professore, politico, giornalista, e filosofo, la sua importanza non si limita alle meravigliose opere composte. Vincitore del Premio Nobel per la letteratura nel 1906, Carducci rimane una delle figure più imponenti della poesia europea di fine Ottocento.

Scritto durante il suo esilio in Corsica (1838-1839), "Fede e bellezza" è probabilmente l’opera più emblematica della complessa personalità di Niccolò Tommaseo. Sospeso fra istanze moralistiche – riflesso della sua identità cattolica – e un’accesa sensualità, il risultato è un romanzo estremamente toccante, considerato degno anticipatore delle atmosfere decadentiste e fra i primissimi esempi italiani di romanzo psicologico. Due giovani italiani, Giovanni e Maria, si conoscono nella cittadina bretone di Quimper e si innamorano. L’intero romanzo rappresenta la descrizione del loro rapporto, basato su continue confidenze, espresse attraverso un interessante commistione di generi diversi: si va, infatti, dal diario al racconto epistolare, da intermezzi quasi saggistici fino a veri e propri exploit a sfondo storico. Un classico senza tempo della letteratura italiana, quindi, da leggere e assimilare dedicandogli il tempo che merita.Niccolò Tommaseo (1802-1874) nasce a Sebenico, nell’attuale Croazia. Dopo aver studiato al seminario di Spalato, nel 1817 si iscrive alla facoltà di legge dell’Università di Padova. Ben presto, grazie anche alla profonda amicizia di Antonio Rosmini Serbati, inizia a privilegiare i propri interessi letterari, lavorando come giornalista a Milano. Nel 1827 si trasferisce a Firenze, divenendo uno dei principali animatori del Gabinetto Vieusseux. Negli anni ’30 vive fra Parigi e la Corsica a causa di problemi con la polizia asburgica. Stabilitosi a Venezia, è quindi arrestato e successivamente esiliato a Corfù (1849). Dopo una parentesi torinese, nel 1859 si sposta definitivamente a Firenze. Considerato fra i più importanti patrioti e letterati cattolici dell’epoca, al momento dell’Unità d’Italia rifiuta la supremazia del regno sabaudo. È noto soprattutto per il "Dizionario della lingua italiana" e per il "Dizionario dei sinonimi", oltre che per aver curato innumerevoli raccolte di poesia popolare.

"Vecchie storie" di Emilio De Marchi è una raccolta di brevi racconti scritti nella seconda metà dell'Ottocento, che richiamano tempi oramai a noi lontani. Le storie ruotano attorno a vicende di protagonisti comuni: una coppia di sposini, un giovane soldato, un celibe signore, e molti altri ancora. Sebbene siano stati scritti in gioventù, l’opera è stata poi pubblicata postuma, per l’esattezza nel 1926.Emilio De Marchi (1851 – 1901) è stato un traduttore italiano, ma soprattutto scrittore e poeta; era infatti ritenuto uno dei più importanti narratori italiani della seconda metà dell’Ottocento. I protagonisti delle sue opere sono perlopiù contadini lombardi e la piccola borghesia milanese. Le sue opere sono davvero numerose, qui ne ricordiamo alcune come "Vecchie storie", "Il signor dottorino", "Redivivo", "Nuove storie d’ogni colore", "I nostri figliuoli", "Giacomo l’idealista" e "Arabella".

"Decadenza" è uno dei romanzi a tematica psicologica di Luigi Gualdo ed è forse quello più riuscito, oltre che il più originale. Il titolo del libro descrive bene il suo contenuto: il protagonista, Paolo, è infatti un uomo che procede verso una lenta, ma inesorabile, degradazione. È un uomo che da ambizioso e vitale diventa un pessimista esistenziale a causa di insuccessi professionali, ma anche amorosi. Se ci pensiamo è anche un romanzo estremamente moderno visto che quella noia immotivata, quell’inerzia morale, quel male di vivere e quel senso di inutilità è tipica della società odierna. Insomma, "Decadenza" è un romanzo esistenziale ante litteram a tutti gli effetti.Luigi Gualdo (1847 – 1898) è stato uno scrittore e poeta italiano, francese d’adozione. Scrive due romanzi in francese ("Une ressemblance" e "Une mariage excentrique). Oltre alla raccolta delle "Novelle" e una raccolta di poesie ("Le nostalgie), scrive due romanzi ("Costanza Gerardi" e "Decadenza") di gusto decadente e con una tematica psicologica. Gualdo era un uomo di cultura, un artista solitario, ma anche mondano, diviso tra i salotti milanesi e quelli parigini.

In questa finale raccolta di poesie, con la malinconia che le ultime volte portano con loro, Carducci sfiora tutte quelle tematiche che hanno caratterizzato le sue opere. La giovinezza e l’infanzia, la natura, i paesaggi agresti colti al tramonto, il passato—Carducci affronta tutto di nuovo, lo inquadra in rime e metriche inusuali e lo carica di un impressionismo sommesso, fioco, che sa di lume a olio.Giosuè Carducci (1835-1907) è stato un poeta e intellettuale italiano. Anche professore, politico, giornalista, e filosofo, la sua importanza non si limita alle meravigliose opere composte. Vincitore del Premio Nobel per la letteratura nel 1906, Carducci rimane una delle figure più imponenti della poesia europea di fine Ottocento.

Tutto ha inizio con un testamento. Un milione di lire che Anselmo lascia in eredità alla figlia Felicina.Felicina, ancora giovane, viene affidata alla tutela di sua zia acquisita, Livia, vedova a meno di trent’anni. Il rapporto tra le due, invece di sbocciare, si incrina indissolubilmente. L’interesse comune per un giovane medico creerà dell’astio, un risentimento tossico e velenoso, di quelli che proliferano solo tra persone che vivono sotto lo stesso tetto.In questo romanzo di intrighi e tradimenti si intravede un Ottocento decadente e contraddittorio: “Fiammella spenta” accontenterà chiunque voglia affacciarsi sulle ipocrisie di una società sull’orlo del cedimento.Vittorio Bersezio (1828-1900) nasce a Peveragno, nel cuneese, da una famiglia benestante e di tendenze liberali. Sebbene laureato in giurisprudenza, coltiva fin da giovane una forte passione per la scrittura, tanto da esordire come autore di teatro già nel 1842, con "Le male lingue". Attivo sia in ambito drammaturgico che narrativo, nel 1854 assume la direzione del Fischietto, importante periodico satirico. L’attività giornalistica rappresenta d’ora in poi il suo impegno principale, espresso con la fondazione di un proprio quotidiano – La Gazzetta Piemontese – e portato avanti in parallelo con la politica (nel 1865 è infatti eletto deputato). Profondamente influenzato dalla letteratura francese di Dumas, Balzac e Hugo, ma anche dal romanzo sociale di Zola, Bersezio è noto soprattutto per la commedia "Le miserie 'd Monsù Travet" (1863).

Jak wiele prób musi przejść człowiek, by nauczyć się wybaczać?Być może los jest z góry zaplanowany. Może istnieje plan, którego nie pojmujemy i nie jesteśmy w stanie zmienić. Może Bóg czuwa nad tymi, którzy powierzyli mu swoje życie. Ale czy czuwa również nad tymi, którzy podważają jego istnienie?Mia to młoda kobieta, która poza niewielkim mieszkaniem nie posiada nawet własnych marzeń. Już wkrótce będzie musiała zmierzyć się ze śmiercią wszystkich swoich bliskich, a w jej życiu zapanuje przerażająca pustka. Kiedy wspomnienia staną się ważniejsze od tego, co tu i teraz, a rzeczywistość zatraci swoje dotychczasowe kontury, Mia zacznie osuwać się w szaleństwo. Czy spotkanie z tajemniczym bezdomnym o imieniu Kai pozwoli jej odnaleźć drogę, która okaże się wybawieniem od gnębiących ją demonów?Aleksandra Krupa (ur. 28.02.1987 r. w Goleniowie) - mieszka w Darżu, w województwie zachodniopomorskim. Mama siedmioletniego Brajana. Jak sama siebie nazywa, jest poszukującym prawdy pielgrzymem, który każdego dnia zmaga się z codziennością. Praca nad książką zajęła jej dwa lata i powstała z fascynacji psychologią ludzkiego umysłu.

Eric Aubriot, antes de la gran guerra, era un médico brillante con un futuro prometedor. Tras ella, mientras París despierta y recupera la alegría, él se limita a sobrevivir como camarero en Montparnasse. Pero un encuentro fortuito lo cambiará todo. Deberá emprender un viaje para encontrarse de nuevo a sí mismo, recuperar su vida y resolver el mayor misterio: el que oculta su familia en la lejana isla volcánica de Lanzarote. De vez en cuando, todos tenemos fantasmas que nos impiden seguir adelante, y debemos luchar para acallar sus voces oscuras.Más allá de los volcanes es una historia de superación, del viaje al interior de uno mismo, de cómo a veces hay que regresar al lugar donde partimos para poder llegar a nuestro destino.

Mira löytää kadulta salaperäisen muistikirjan, joka kuuluu Ariel Lyyra -nimiselle tähtitieteilijälle. Kun hän tutustuu Arieliin, rakkauden liekki leimahtaa. Luomassaan satumaailmassa ja sepitteessä elävä Mira ei kuitenkaan pysty olemaan erossa Arielista vaan suhteesta muodostuu hänelle pakkomielle. Mira on oman elämänsä linnanneito, jonka elämään ja rakkauteen sadut kietoutuvat erikoislaatuisella tavalla.Runollinen romaani pohtii rakkauden olemusta ja ironisoi taidokkaasti perinteisiä romanttisia kertomuksia.Katri Tapola on kirjailija, joka on saanut lukuisia tunnustuksia. Hänet on palkittu muun muassa Helsingin Sanomien kirjallisuuspalkinnolla esikoisteoksestaan Kalpeat tytöt.

Uppvuxen, med hungern ständigt närvarande på ett eftersatt torp i Småland under 1880-talet, är Konrad hänsynslös i sin jakt på framgång.Människorna i hans närhet frågar sig var denna hänsynslöshet kommer ifrån. Konrad, medveten om att ingenting i livet kommer till honom gratis, armbågar sig fram till en högt stående ställning.Han har nått det han under hela sitt liv drömt om och kämpat för, så varför känner han sig inte lycklig?Elisabeth Beskow (1870-1928) var en svensk författare med mångårig produktion under pseudonymen Runa. Hon skrev romaner både för barn och för vuxna. Under tidigt nittonhundratal var hon landets näst mest lästa kvinnliga författare.

Artistokratfamiljen Ekekrona har skakats om av en djup tragedi.Kapten Rudolfs hustru har gått bort. Nu är han änkling och ensam förälder till fyra barn. I det traditionella hushållet väcks frågan om vem som ska se efter de fyra barnen. Blickarna riktas inte mot Rudolf, utan mot Dagmar – den skickliga konstnärinnan tillika Rudolfs syster.Ska hon försaka sitt extravaganta liv, med resor och ett givande yrke, för att axla den mer traditionella rollen, sköta om hushållet och ta hand om de barn hon håller av så varmt?Elisabeth Beskow (1870-1928) var en svensk författare med mångårig produktion under pseudonymen Runa. Hon skrev romaner både för barn och för vuxna. Under tidigt nittonhundratal var hon landets näst mest lästa kvinnliga författare.

Missionären Axel är hemma för att göra skillnad.Axel Rostan brinner av iver. Han är en missionär som under tio år spridit guds ord runtom den afrikanska kontinenten. Han lyckades väl, men behövde återvända hem efter att ha ådragit sig en allvarlig febersjukdom.Väl tillbaka på svensk mark och i sin kära hembygd tänker han fortsätta i liknande banor. Det finns landvinningar att göra i Sverige likväl som borta i Afrika. Missionären Axel börjar i stället sprida sitt evangelium där guds ord tidigare inte tagit fäste i sitt hemland.Elisabeth Beskow (1870-1928) var en svensk författare med mångårig produktion under pseudonymen Runa. Hon skrev romaner både för barn och för vuxna. Under tidigt nittonhundratal var hon landets näst mest lästa kvinnliga författare.

"Aldrig hade han spelat som ikväll. Det trotsade och grät, det jämrade och jublade, det steg mot himmelen och sjönk mot bottenlösa djup."Det musikala geniet och violinisten Simon Zadrak har just genomfört en av hans hittills främsta konserter. Ackompanjerad av vännen tillika den skickliga pianisten Birgitta Ross, har han fått en hel konserthall att tappa hakan. Sällan skådat vare spel på den här nivån. Som en judisk man i ett kristet land är det enligt Simon inte bara hans musikalitet som applåderas: det är hela hans folk."En tonskapelse" är en berättelse om ett musikaliskt geni och hans känslor för sin nationella och religiösa tillhörighet.Elisabeth Beskow (1870-1928) var en svensk författare med mångårig produktion under pseudonymen Runa. Hon skrev romaner både för barn och för vuxna. Under tidigt nittonhundratal var hon landets näst mest lästa kvinnliga författare.

Nasze pragnienia spełniają się w najmniej oczekiwanym momencie.Lili tkwi w życiu, którego nie chce: ma nudną, źle płatną pracę, chłopaka, z którym nie wiąże przyszłości, kiepski samochód i złe nawyki. Ma też marzenia o lepszym życiu, ale zupełnie nie wie, co zrobić, by je spełnić. Jednak pewnego dnia Lili rozpoczyna walkę o siebie. Z biegiem czasu dzięki ciężkiej pracy, odwadze i wytrwałości osiąga sukces. Dobrze prosperująca firma, pieniądze i poczucie własnej wartości – w końcu zdobywa to, czego zawsze pragnęła. Jednak dopiero pojawienie się w jej życiu sporo od niej starszego Roba sprawia, że Lili naprawdę rozkwita. Szczęście wydaje się być na wyciągnięcie ręki. Czy Lili sięgnie po nie i otworzy się na wielką miłość?Lili Anders - polska pisarka, autorka „Lili.com". Autorka powieści bardzo ceni sobie swoją prywatność i pragnie, by informacje na jej temat pozostały tajemnicą...

Nawet nie zauważysz, gdy padniesz ofiarą własnych złudzeńTa młoda kobieta, która od pewnego czasu niestrudzenie stuka w klawiaturę, to Hania. Kolejny dzień siedzi i pisze, bo postanowiła podzielić się z Wami historią o tym, jak sama wpędziła się w kłopoty. Jakie? Wiadomo – miłosne!Ale nie spodziewajcie się banałów: spadających gwiazd, pocałunków w deszczu i bezdennej studni rozpaczy po rozstaniu. To byłoby zbyt proste. Hania ma zupełnie inny plan – poprowadzi Was krętymi ścieżkami swego umysłu, by wyjaśnić, jak to możliwe, że uwierzyła w istnienie czegoś, czego nigdy nie było. Przygotujcie się na szczerą do bólu opowieść, w której być może odnajdziecie siebie. I zadajcie sobie pytanie: czy całe to miłosne zamieszanie to na pewno wyłącznie wina Hani?Hania L. - autorka „Kiedy powiem sobie dość". Autorka powieści bardzo ceni sobie swoją prywatność i pragnie, by informacje na jej temat pozostały tajemnicą...

#Przeczytaj, jeśli myślisz, że o relacjach damsko-męskich w dobie internetunapisano już wszystko.To nie jest kolejna cukierkowa historia miłosna. To brutalne rozliczenie hedonistycznego pokolenia instant, które gdzieś w odmętach wirtualnej rzeczywistości zagubiło sens nawiązywania trwałych relacji z drugim człowiekiem. Ona jest 23-letnią studentką, która próbuje zagoić rany po ostatnim nieudanym związku. On jest 28-letnim mężczyzną, który od lat jest zamknięty emocjonalnie dla nowo poznanych kobiet. Czy pod sztandarem tinderowej rozpusty i instagramowej atencji jest szansa na znalezienie wartościowej relacji, która nie będzie oparta wyłącznie na powierzchownych uczuciach, tak powszechnych w dobie portali randkowych? Odpowiedź nie jest tak banalna, jak myślisz...Erotyk pisany przez mężczyznę to nadal rzadkość. Jeśli jesteście ciekawi męskiego spojrzenia na miłość i seks w dobie internetowych randek to „#EraTindera" jest dla Was! Dajcie się porwać w świat portali randkowych, Instagrama i Tindera! Ta nieznana mi wcześniej rzeczywistość okazała się bardzo ciekawa! Sprawdźcie sami...Ewa Rogala, poligondomowy.plJakub Przytarski - urodzony w 1989 roku, mieszka w Gdańsku. Na co dzień pracuje jako analityk. Absolwent studiów matematycznych na Politechnice Gdańskiej i ekonomicznych na Wyższej Szkole Bankowej. Umysł ścisły, który dopiero niedawno zdał sobie sprawę, że pasjonuje go pisanie.

Rzuć wszystko i załóż stajnięWinston Churchill twierdził, że żadnej godziny życia nie można uznać za zmarnowaną, jeśli spędziło się ją w siodle. Ta maksyma przez wiele lat była dla Ewy drogowskazem – zawsze i wszędzie towarzyszyły jej konie. Po powrocie z Londynu kobieta w końcu postanawia spełnić swoje największe marzenie i otworzyć własną stajnię. Ale nagle los przestaje być jej przychylny. Małżeństwo Ewy się rozpada, sytuacja finansowa z dnia na dzień się pogarsza, a prowadzenie pensjonatu dla koni zaczyna ją przerastać. Wielka pasja lada chwila może zmienić się w wielką udrękę... Chyba że pojawi się ktoś, kto pomoże jej wyjść na prostą i sprawi, że tytułowa stajnia pod lasem stanie się oazą szczęścia.Od najmłodszych lat kochała konie, uwielbiała ich zapach, nawet zapach obornika dobrze się jej kojarzył, przywoływał miłe wspomnienia. Z wiekiem coraz mniej lubiła jazdę konną, a coraz bardziej przebywanie z tymi wspaniałymi zwierzętami. Otworzyła drzwi stajni i weszła do ciepłego pomieszczenia, powietrze przesycał zapach siana i koni. Wszystkie konie, oprócz jednego, wystawiły łby, czekając na poranne karmienie.Elżbieta Pragłowska - przez życie pędzi galopem lub chadza stępa, zwykle pewnie dzierżąc wodze z palcatem na podorędziu. Uczepiona końskiej grzywy przemierza podwarszawskie wydmy, kredowe wzgórza Albionu, plaże słonecznej Andaluzji i bezkresy własnej imaginacji. Dawniej konstabl w Scotland Yardzie obecnie autorka niniejszej powieści i nie tylko...

Miłość namalowana tęcząSzesnastoletni Bartek od dawna czuł, że jest inny niż jego rówieśnicy. W końcu przychodzi dzień, w którym uświadamia sobie, że przyczyną tej inności jest jego orientacja seksualna. Spodziewa się, że ani rodzina, ani koledzy nie zaakceptują tego, kim jest. Nie w wiosce, gdzie przecież wszyscy są „normalni”. Wie też, że niełatwo mu będzie znaleźć prawdziwą miłość, o której skrycie marzy. Czy warto jej poszukać na portalu randkowym dla gejów? A może lepiej zdać się na szczęśliwe zrządzenie losu? Ze swoich rozterek i nie zawsze pozytywnych doświadczeń może się zwierzyć tylko jednej osobie, dziewczynie, która też jest inna – nie z powodu swojej orientacji seksualnej, ale powierzchowności. Dzięki jej wsparciu Bartek wkrótce zrozumie, że warto walczyć o siebie i swoje szczęście, nawet gdy wydaje się, że na spełnienie marzeń nie ma najmniejszych szans...Księżyc wirował, gwiazdy obracały się w radosnym tańcu. Poczułem, jak robi mi się gorąco. Nagle złapałem Maćka za policzki i pocałowałem. Moje usta przylgnęły do jego warg. Na te kilka sekund świat się zatrzymał. Poczułem, że Maciek mnie odpycha i zeskakuje z muru, strącając przy tym swoją pustą szklankę.– Pojebało cię? – Spojrzał na mnie jak na wariata.– Eee, przepraszam. Nie wiem, co we mnie wstąpiło. Chyba jestem… Za dużo tego.Próbowałem się usprawiedliwić, ale nie mogłem znaleźć nic sensownego, co mógłbym w tej sytuacji powiedzieć. Język plątał mi się niczym bluszcz na opuszczonym dworku, pod którym siedzieliśmy.– Jesteś pedałem czy co? – krzyknął Maciek.– Nie! – odpowiedziałem szybko.– Spierdalaj! – warknął i natychmiast odszedł.Marek SzydlakUrodził się w 1989 roku w Ostrowie Wielkopolskim. Od dziecka kocha zwierzęta, szczególnie koty. Interesuje się psychologią i relacjami międzyludzkimi. Jest introwertykiem, melancholikiem i romantykiem. Świadomie wybrał wegetarianizm z troski o dobro planety. Uwielbia seriale, muzykę i koncerty. By walczyć o równość mniejszości seksualnych zadebiutował powieścią „W mojej krwi”. facebook.com/marekszydlakofficial instagram.com/marekszydlakofficial

Dopo "l’incidente" della professoressa Cardone, acida insegnante di italiano delle medie, le vacanze di Natale a Lanzo Torinese cominciano prima del previsto. Qualcosa di indicibile è successo davanti agli sguardi terrorizzati degli alunni della seconda B, qualcosa di così terribile che nemmeno la grande nevicata del 1996 è in grado di nascondere e silenziare. Facendosi strada nel candore accecante che avvolge il paesino intrappolato tra le montagne, saranno Sonia e il suo amico Teo, due ragazzini della scuola, a tentare di trovare una spiegazione all’orrore e salvare il salvabile.© Morsi, Marco Peano (Bompiani, 2021) © Marco Peano. Published in agreement with MalaTesta Lit. Ag., Milano (P)2022 Saga EgmontMarco Peano (1979) è uno scrittore, editor e professore italiano. Nel 2015 esordisce nella narrativa con il romanzo "L’invenzione della madre", a cui segue, nel 2022, "Morsi".

El volumen final de la trilogía de diarios carcelarios de Jeffrey Archer abarca desde su transferencia desde el Centro Penitenciario de Media Seguridad Wayland de Su Majestad hasta su puesta en libertad condicional en julio de 2003. Supone el relato del traumático período que pasó en la famosa Prisión Lincoln y los acontecimientos que llevaron a su encarcelamiento en ella. Asimismo, el libro presenta una dura visión de un sistema penitenciario a punto de quebrarse. Contado con humor, misericordia y honestidad, este diario cierra con un reflexivo manifiesto que debería ser recibido con aplausos entre defensores de la reforma del sistema y presos de las cárceles británicas.Este audiolibro está narrado en español neutral.Jeffrey Archer es un autor y ex-político británico. La carrera política de Archer ha sido turbulenta y le llevó a un veredicto judicial que lo sentenció a prisión en 2001. Archer debutó como escritor en 1974 y desde entonces ha escrito numerosos libros, principalmente thrillers políticos. Actualmente es uno de los autores más exitosos del Reino Unido con más de 320 millones de libros vendidos en todo el mundo.

"Widać nie ma dwóch takich samych kobiet. Każdą trzeba usunąć z tego świata metodą osobną i niepowtarzalną". Bohater noweli intensywnie korzysta z życia, między innymi dzięki majątkowi ojca swojej żony, Violi. Kiedy pierwsza fala uniesień opada i w jego życiu pojawia się inna kobieta, mężczyzna postanawia pozbyć się niewygodnej małżonki w taki sposób, by nie utracić finansowych przywilejów wdowca. A wszystko to w onirycznych realiach, gdzie za oknem bohaterów oddających się cielesnym rozkoszom przelatują chimery i zeppeliny. Idealna lektura dla miłośników lekkiego surrealizmu w stylu Rolanda Topora.Zbigniew Wojnarowski (ur. 1956) - polonista i pisarz pochodzący z Konina, gdzie chętnie osadza akcję swoich książek. Uznany autor słuchowisk radiowych oraz powieści „Miraż" i „Pióra". Napisał także wiele opowiadań. Pod pseudonimem Dominika Stec publikuje lekkie utwory obyczajowe dla kobiet. Książki podpisane tym nazwiskiem pojawiają się na półkach wydawniczych obok utworów Katarzyny Grocholi, Izabeli Sowy czy Moniki Szwai. Największą popularność przyniosła mu seria o przygodach miłosnych Dominiki ("Mężczyzna do towarzystwa", "Kobieca intuicja", "Bingo!").