Narrative temaer: følelser og indre liv

"’Bed frøken de la Motte om at komme ind!’ bød priorinden i en sådan tone, at hun lige så gerne kunne have sagt: ’Før delinkventen ind!’Et par minutter efter gjorde tante Lisbeth sin entré – forpustet, svedig, tårerne løbende ned ad kinderne af latter, og med hatten svingende i hånden: en lille, vilter spurv midt iblandt en flok adstadige traner.Tante Lisbeth så sig om; hun følte, hun var dømt."Margarite får for første gang lov til at besøge sin tante Lisbeth i det kloster, som den gamle dame har boet i i mange år. Hun regner med at finde en støvet og kedelig nonne, men tante Lisbeth viser sig at være fuld af skøre indfald og en livsenergi, som Margarite aldrig har set hverken inden for eller uden for klostrets tunge mure. Prøver nogen at irettesætte den skøre dame, truer hun altid med at sige det til sin broder amtmanden, men Margarite ved godt, at der er grænser for, hvad hendes far kan gøre. For er tante Lisbeth i klostret, fordi hun er nonne, eller fordi hun er skør?"Min broder amtmanden" fra 1882 er en smuk og levende skildring af en helt usædvanlig dame og hendes liv i et norsk kloster i sidste halvdel af 1800-tallet.Laura Kieler (1849-1932) var en dansk-norsk forfatter, der både var kendt for sit forfatterskab, som ivrig debattør i kvindeorganisationernes tidsskrifter og for at være inspiration til to kvindeskikkelser i Henrik Ibsens skuespil. Henrik Ibsens skildringer af Laura Kieler var ikke flatterende, men udstillede i stedet aspekter af hendes liv, som hun ikke ønskede, at offentligheden skulle se. Uagtet Henrik Ibsens fremstillinger af hende og blandt andre Georg Brandes’ hårde kritik huskes Laura Kieler som en dygtig forfatter og en handlekraftig og viljestærk kvinde, der formåede at hæve sig over den uretfærdighed, verden igen og igen bød hende. Laura Kieler blev læst af mange, og hun fik som en af de få gennembrudskvinder en betydelig indkomst af sit forfatterskab. Sammen med forfatterkollegaerne Jenny Blicher-Clausen og Johanne Schjørring redigerede hun et festskrift, der udkom i 1895 i anledning af Kvindernes Udstilling samme år.

Kan en social taber ende som social vinder?Solen set fra et fængsel er en erindringsroman om forfatterens liv, trængsler og lykke. Han fortæller ærligt om sine første år med en dybt tyrannisk stedfar og om hvordan han i angst lærte at lyve. Disse tidlige oplevelser førte til at forfatteren som voksen endte i fængsel.Det stærke budskab i bogen er at fængselstiden ledte til et åndeligt gennembrud og en slags genfødsel.Bogen henvender sig til læsere der interesserer sig for livsfortællinger og inspirerende historier. Den udkom første gang i 1978.Ejgil Tryel har skrevet i forskellige genrer, bl.a. historisk fiktion, erindringer og fagbøger om svampe. Ud over det har han udgivet en række bøger inden for kategorierne filosofi og livsbetragtninger. Blandt hans udgivelser kan nævnes " Søren Kierkegaards himmelfart" (1986) og "Nuet og evigheden" (1983). Som forfatter var han mest aktiv i 70'erne og 80’erne.

Dyre- og planterigets mindste repræsentanter bliver i Ove Abildgaards digtsamling "Mariehønen" til små fine allegorier fulde af humor. Digtsamlingen udkom første gang i 1976.Ove Abildgaard (1916-1990) var en dansk digter og forfatter. Han debuterede i 1946 med digtsamlingen "Uglegylp". Udover forfattergerningen havde han også virke som litteraturanmelder og som programmedarbejder ved Danmarks Radio. Ove Abildgaard modtog flere priser for sit arbejde.

Suomen taivaan alla -romaanissa alkanut kiinalaissyntyisen Lingin tarina jatkuu.Ling etsii itseään miehensä Tapion kuoleman jälkeen. Hän jättää myllerryksen keskellä Suomen, johon hän on jo ehtinyt kotiutua, ja palaa entiseen kotimaahansa Kiinaan etsimään vastauksia elämänsä kysymyksiin. Kaikki on kuitenkin muuttunut Lingin poissaollessa. Konfutsen opit on unohdettu ja korvattu pinnallisemmilla arvoilla, ja myös elämä Suomessa alkaa näyttäytyä uudessa valossa. Ling puntaroi paluuta pohjoiseen, mutta miten hän menettelisi Kiinassa kasvaneen tyttärensä suhteen?Kauniin Suomen taivaan alla -romaanin jatko-osa kertoo Lingin elämästä menetyksen jälkimainingeissa. Romaani kuvaa taidokkaasti myös Kiinan kulttuurin kehitystä 2000-luvulla. TaoLin on kiinalais-suomalainen tulkki, kouluttaja ja kirjailija.

"Det uopklarlige" er en historie om en ulykkelig familie spundet ind i kriminalromanens spændingsfyldte univers. To søskende mødes i forbindelse med deres dominerende fars dødsfald, hvor de konfronteres med barndommens traumer. Traumer, der har kastet lange skygger ind over deres voksenliv og haft negativ indflydelse på deres evne til at skabe dem selv en værdig tilværelse."Det uopklarlige" udkom første gang i 1997.Poul Ørum (1919 - 1997) var en af det 20. århundredes mest kendte og elskede forfattere i Danmark. Han debuterede i 1953, men slog især sit navn fast i 1958 med romanen "Lyksalighedens ø". Senere blev han især kendt for krimierne med kriminalassistent Jonas Mørck i centrum. Poul Ørums forfatterskab var ofte præget af en optagethed af samfundets yderområder, uretfærdigheder og de svage skikkelsers skæbner.

Da Andrea dør, finder moren hendes dagbog over den sidste tid. Et nyt billede af hendes datter som en ung kvinde med en seksualitet og en pubertetspsyke tegner sig.Med "Barnet" (1902) opnåede Karin Michaëlis stor popularitet. Her analyserer forfatteren på forbavsende moderne vis den kvindelige psykologi og gør den unge kvindes indre liv tilgængelig for sin læser.Bogen er skrevet i og med samtidens sprog og retskrivning.Karin Michaëlis (1872-1950) var en af sin tids bedst kendte danske forfattere nationalt såvel som internationalt. Igennem hele sit forfatterskab kredser hun tematisk om kvindeundertrykkelse og pigers og kvinders psykologi og seksualitet. Som ung rejste hun til København, hvor hun kom ind i det litterære miljø omkring Georg Brandes. Under besættelsen måtte Karin Michaëlis bosætte sig i USA på grund af sin mangeårige indsats for tyske forfattere på flugt fra nazismen, heriblandt Bertolt Brecht.

Gdzie leży prawda? Zwykle gdzieś pośrodku.Czy czyjeś życie można zamknąć w skończonej, ostatecznej opowieści? Utwór Moniki Mostowiak pokazuje, że te same wydarzenia, w zależności od perspektywy, przyjmują zupełnie różne zabarwienie. W serii miniaturek utrzymanych w duchu purnonsensu czytelnik dostaje wgląd w świat May. Kobieta przeżywa rozterki w małżeństwie, angażuje się w historie miłosne, jej ciało walczy z chorobami. Oprócz samej bohaterki, wydarzenia komentują także jej mąż oraz mocno zarysowana narratorka.Autorka była w 2004 r. stypendystką Funduszu Scenariuszowego Stowarzyszenia Filmowców Polskich i TVP S.A. im. Andrzeja Munka za projekt "Urodziny".Dla miłośników literackiej zabawy z konwencją (w stylu Krzysztofa Vargi) oraz tzw. literatury kobiecej (w duchu pisarstwa Manueli Gretkowskiej).Monika Mostowik (ur. 1975) - pisarka, poetka, socjolożka i scenarzystka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi, stypendystka Funduszu Scenariuszowego Stowarzyszenia Filmowców Polskich i TVP S.A. im. Andrzeja Munka. Publikowała w czasopismach literackich (np. "Lampa") oraz w zbiorach opowiadań i poezji. Autorka eseju socjologicznego wydanego w słynnej publikacji "Frustracja. Młodzi o Nowym Wspaniałym Świecie".

Za ciasno tej pani w tym pięknym gorsecie.W spowitym mgłą miasteczku Combehurst, w domu położonym na wrzosowisku, dorastają dzieci zmarłego wikarego. Grzeczna i wyrozumiała Maggie na co dzień ustępuje krnąbrnemu Edwardowi. Takiej postawy wymaga od niej matka, starsza służąca, a właściwie cały świat epoki wiktoriańskiej. Gdy dorosły już brat popada w konflikt z prawem, Maggie ma możliwość uchronić go przed więzieniem. Warunkiem jest zerwanie zaręczyn, które są dla niej szansą na szczęśliwe życie. Czy młoda kobieta znajdzie siłę, by zawalczyć o siebie?Wątki powieści zostały wykorzystane w brytyjskim serialu telewizyjnym "Cranford" (1972).Książka spodoba się miłośnikom twórczości Emily Jane Brontë i jej słynnej powieści "Wichrowe wzgórza".Elizabeth Gaskell (1810-1865) - ceniona brytyjska powieściopisarka epoki wiktoriańskiej. Urodzona w Chelsea w Londynie Elżbieta wcześnie została sierotą. Po śmierci matki trafiła pod opiekę ciotki mieszkającej w Knutsford w Cheshire - to miejsce będzie stanowić inspirację dla wielu jej popularnych książek, m.in. „Cranford". Jako młoda kobieta poślubiła Williama Gaskella, który oprócz bycia pastorem również zajmował się pisarstwem, i osiadła z nim w Manchesterze. Para doczekała się licznego potomstwa. Małżeństwo prowadziło ożywione życie towarzyskie, w kręgu ich znajomych pozostawali znani artyści, m.in. Charles Dickens oraz Charlotte Brontë. W swoich powieściach (m.in. „Mary Barton", „Północ i południe") obrazowała życie różnych warstw społecznych. Pisała także opowiadania o duchach w stylistyce gotyckiej, w czym kibicował jej sam Dickens. Znaczną popularność zyskała pierwsza biografia Charlotte Brontë jej autorstwa. BBC zrealizowało serialowe adaptacje kilku jej powieści, m.in. „Północ i południe", „Cranford" oraz wydane pośmiertnie „Żony i córki".

Różni jak bracia bliźniacy.Powieść opowiada o życiu bliźniaków, którzy mieli niegdyś podobne marzenia o kosmicznych podróżach. Jednemu udało się zrealizować młodzieńcze plany, drugi natomiast skończył jako alkoholik. Pomiędzy braćmi miota się ona - dawna przyjaciółka jednego z nich i obecna żona drugiego. Gdy kobieta staje się ofiarą nielegalnych eksperymentów genetycznych, bliscy mężczyźni starają się otoczyć ją opieką.Mimo obecnych w książce wątków fantastycznych, to raczej powieść obyczajowa z wyraziście zarysowanym konfliktem psychologicznym.Interesująca propozycja dla fanów twórczości Arthura C. Clarka czy Iana Fleminga.Mirosław Piotr Jabłoński (ur. 1955) - polski pisarz fantastyki naukowej, scenarzysta, dziennikarz i podróżnik, a także tłumacz i autor reportaży. Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej oraz Studium Scenariuszowego przy PWSFTiTV w Łodzi. Debiutował w 1978 r. na łamach „Nurtu" opowiadaniem "Drzewo genealogiczne". Jego pierwsza powieść pt. "Kryptonim 'Psima'" ukazała się w 1982 r., Piotr Szulkin oparł na niej częściowo scenariusz filmu "Ga, ga. Chwała bohaterom". W ramach projektu Kody Miasta - Kraków Miasto Literatury UNESCO na krakowskich Plantach pojawiła się ławka jego imienia.

Ein einfühlsamer und berührender Roman über das Leben. Darin erzählt Autor Thommie Bayer die Geschichte von einem Schriftsteller, der sich nach Plagiatsvorwürfen vorübergehend in ein idyllisches Ferienhaus auf dem Land zurückzieht. Dort freundet er sich mit der Zeit nicht nur mit seiner Nachbarin an, sondern begegnet auch einer sprechenden Katze. Der Alltag in der Natur und die Gespräche während seines Aufenthalts machen ihm nach und nach bewusst, dass er in seinem Leben häufig vor Schwierigkeiten davongelaufen ist...Thomas „Thommie" Bayer wurde am 22. April 1953 in Esslingen am Neckar geboren. Er studierte freie Malerei an der Staatlichen Akademie der Bildenden Künste in Stuttgart. Nach seinem Studienabschluss arbeitete Thommie Bayer zunächst vor allem als Maler und Musiker. Seit den 1980er Jahren ist er zudem auch als Journalist und Autor tätig. Für seine literarische Arbeit erhielt er 1992 den Thaddäus-Troll-Preis und wurde 2007 für den Deutschen Buchpreis nominiert.

Sylvestre Bonnard, an esteemed ageing scholar of history and philology, finds himself on a trans-European adventure to track down an important manuscript. Whilst on his travels he meets the granddaughter of his lost love, a young woman named Jeanne. Impassioned to rescue her from the abusive life she is stuck in, Bonnard is forced to commit a crime of love to protect Jeanne.France’s tender exploration of the relationship between male rescuers and damsels-in-distress is interesting, and acts as a precursor to some of the more explosive films to explore this theme such as Martin Scorcese’s ‘Taxi Driver’ and Lynne Ramsay’s ‘You Were Never Really Here’.A profound, moving, and award-winning tale, ‘The Crime of Sylvestre Bonnard’ is a must-read for fans of France who wish to connect with the author’s origins or anyone who wishes to take their first foray into his compelling body of work.François-Anatole Thibault (1844 – 1924), better known as Anatole France, was a French journalist, poet, novelist, and Nobel laureate for literature. Spending much of his early life in his father’s bookshop, France quickly rose to prominence as a respected author of over 25 works.A French Classicist writer with a style reminiscent of Voltaire and Fénélon, France’s work has a strong preoccupation with scepticism and hedonism. He is best remembered for his classic French novels ‘La Rôtisserie de la Reine Pédauque’ (1893) and ‘Le Crime de Sylvestre Bonnard’ (1881). France’s works have had a historic legacy, and he is recognised today as one of France’s most prominent authors.

Nessuna malinconia è paragonabile a quella provocata dalle pene d'amore. I rimpianti per le parole non dette, per le occasioni perdute, riaffiorano intatti anche a distanza di decenni.La vita di Paris non è stata uno sbaglio, piuttosto un’occasione persa, che forse è anche peggio. Ricordare gli fa male, ma è l’unica cosa che gli rimane. Ironico pensare che cerchi la felicità rovistando nella tristezza, finendo per confondere le due, accettando di non averla mai sfiorata.Umberto Fracchia (1889-1930) è stato un giornalista, scrittore e regista italiano. Paragonato anche a Verga e Fogazzaro, i suoi romanzi sono caratterizzati da un verismo fioco e malinconico, da personaggi emarginati e solitari e ambientazioni crepuscolari.

Raju i Charan, dwaj chłopcy z indyjskiej wioski Billi Chaharmi, od najwcześniejszych lat są nierozłączni i dzielą ze sobą wszystko: począwszy od wspomnień beztroskiego dzieciństwa i nienawiści do szkoły, po fascynację szybką jazdą motocyklami i eksperymenty z narkotykami. Kiedy jednak pojawia się coś, czego dzielić ze sobą nie mogą, ich drogi nagle się rozdzielają, a miłość do tej samej kobiety daje początek wielkim zmianom w ich życiu...„Czwarta prawda" to opowieść o sile przyjaźni i pragnieniu zemsty, trudnej miłości, lojalności i zdradzie.W tle fascynujące tradycje, bieda i przepych współczesnych Indii – kraju, w którym zbrodniarze pozostają bezkarni, a korupcja, narkotyki i przemoc to nieodłączne elementy codzienności.Anna Singh (ur. 1991) – z wykształcenia psycholog, z zamiłowania indolog. „Czwarta prawda", jej debiutancka powieść, powstała z mieszanki fascynacji indyjską rzeczywistością, podróżniczych impresji i miłości do Pendżabu. W pracy nad książką pomogła jej biegła znajomość języków: hindi i pendżabskiego.

"Modvind og mascara" består af en lang række enkeltstående øjeblikke, som hver især er et nu i tiden, udtrykt med sproglig præcision og dybde, en sansning og en overvejelse eller ofte begge dele, der resulterer i en personlig sensibilitet i rendyrket form.Lilian Munk Rösing er optaget af ting og verden, af sammenhænge set igennem tankens filter, i en stadig vekslen mellem litterære erfaringer og levet liv: en ny genre, nu-romanen, ser dagens lys. Det er, som om sproget har ventet på denne bog. Her er den.Lilian Munk Rösing (f. 1966) er litteraturlektor ved Københavns Universitet og litteraturkritiker ved dagbladet Politiken. Men hendes interessefelt og emneområde overskrider litteraturen, hun har bl.a. også skrevet om film og billedkunst og det at lære at se. Blandt hendes seneste udgivelser kan nævnes "Anna Anchers rum" (2018) og "Kaplevej 97" (2021).

"De sårbare" er en fortælling om den unge Martin, som kæmper med at holde sammen på sig selv og sin hverdag som HF-studerende. Martin har svært ved at sige fra, specielt over for den skønne Elena, der udnytter hans svaghed.Martin oplever en stigende uro i kroppen, inden det til sidst bryder ud i voldsomme angstanfald. Hans hverdag præges herefter i stigende grad af forsømmelser, angst og dårlige valg, der omfatter større mængder alkohol sammen med vennen Elias, der også er udfordret af livet. Efter samråd med studievejlederen Askur søger Martin hjælp hos en psykolog. Kan det være hans redningsplanke?Thomas Alexander Jensen (f. 1994) bor i Sunds. Han debuterede med digtsamlingen "Angstens besættelse i 2017 og udkom med digtsamlingen "Et kaotisk drama" i 2018.

Nel gennaio del 1889 la corte imperiale d’Asburgo è scossa da un evento terribile: nel comune rurale di Mayerling, nel distretto di Baden, vengono ritrovati i corpi senza vita dell’Arciduca Rodolfo – figlio dell’imperatore e principe ereditario d’Austria – e della sua giovanissima amante Marie Alexandrine von Vetsera. Le ipotesi si mescolano ben presto coi pettegolezzi, trasformando una tragedia famigliare in un episodio sottoposto alle più morbose attenzioni dell’opinione pubblica mondiale. La teoria del suicidio, in opposizione all’impossibilità per i due di sposarsi, comincia ben presto a farsi strada, gettando una luce disdicevole sull’intera casata asburgica. Con uno stile asciutto e preciso, che non indulge mai in frivolezze, ma si attiene a un rigore storico costante, Borgese ci racconta così uno degli eventi più scioccanti dell’alta società europea di fine Ottocento...Giuseppe Antonio Borgese (1882-1952) nasce a Polizzi Generosa, nei dintorni di Palermo, da una famiglia altolocata. Avviato agli studi giuridici, nel 1900 si trasferisce a Firenze, dove inizia una vivace attività giornalistica e di critica letteraria: negli anni successivi scriverà per La Stampa di Torino e Il Mattino di Napoli, oltre che contribuire a riviste quali Regno, Leonardo e Medusa. Dal 1912 inizia a lavorare per il Corriere della Sera e a insegnare all’Università La Sapienza di Roma. Dopo una parentesi di vigoroso attivismo politico durante la Grande Guerra – rispetto alla quale è un interventista – negli anni successivi si dedica maggiormente alla scrittura, scrivendo anche i primi romanzi e racconti. Trasferitosi negli Stati Uniti in polemica col regime fascista (1931), vi risiederà per quasi vent’anni, insegnando, ottenendo la cittadinanza e sposando in seconde nozze Elisabeth, la figlia di Thomas Mann. Fra i suoi lavori più rappresentativi si possono citare "Rubè" (1921), "I vivi e i morti" (1923) e il saggio critico "Gabriele D’Annunzio" (1909).

Pubblicato per la prima volta su Nuova Antologia nel 1874, "A quarantacinque anni" è un racconto con cui Emilia Ferretti Viola – nota anche come Emma – affronta il delicato argomento dell’adulterio. Siamo in Lombardia, fra Milano e il Lago Maggiore, dove un’avvenente e giovane contessa, per sfuggire a un marito soffocante, intavola una pericolosa relazione col proprio avvocato, un uomo di mezza età, già sposato e padre di famiglia. L’amore, purtroppo, sembra non essere mai stato considerato importante, nei rispettivi matrimoni: eppure esso esiste, così come il puro desiderio, e non si vi si può resistere nemmeno quando si tratta di fare qualcosa di socialmente sbagliato. Basterà l’incontro della contessa con la moglie legittima dell’amante, per rinunciare a un sentimento così profondo ed evidentemente necessario?Emilia Ferretti Viola (1844-1929) nasce a Milano. Meglio nota con lo pseudonimo Emma, è considerata una pioniera del femminismo italiano, grazie, se non altro, al famigerato romanzo "Una fra tante" (1878), con cui ha messo in luce l’ipocrisia della società italiana rispetto al tema della prostituzione. Altre sue opere sono "La leggenda di Valfreda" (1877) e "A quarantacinque anni" (1874).

La storia di una famiglia borghese e di un secolo, l’Ottocento, raccontata attraverso le vite, gli amori, e i drammi di diversi personaggi. Mettendo l’individualità dei singoli membri della famiglia al primo posto, "Quelli che vennero prima" si sofferma sulle persone, più che sulla storia. E così, lungo una serie di ritratti psicologici e biografici, partendo da quelli dei capostipiti, Tista e Bettina, liberale anticlericale il primo, religiosissima matriarca la seconda, questo romanzo familiare offrirà al lettore uno scorcio su una Toscana passata, colorata da tutti questi individui unici nella loro imperfezione.Maria Freschi Borghese (1881-1947) è stata una scrittrice e poetessa italiana. I suoi romanzi, dalle atmosfere intimamente dannunziane e borghesi, hanno catturato un momento storico crepuscolare, fatto di privilegi decaduti e passioni appassite.

"Roberta era stata ripresa dal suo male." Dopo un periodo di calma e tranquillità, "l’Implacabile" è tornato.Emilia aiuta la sorella. Le porge gli unguenti, le prepara il necessario. Il brutto male le ha raggiunte anche nella casa al mare, dove pensavano di essere al sicuro, lontano da tutto. Quando Cesare entrerà per la prima volta in quella casa, avrà modo di vedere con i suoi occhi la gravità della situazione. Eppure sarà proprio lui a portare uno spiraglio di luce: la speranza, riesce a sopravvivere anche al mare più in tempesta.Un libro che racconta il dramma, la forza e l’amore di due sorelle di fronte alle avversità della vita, che nasce, come scritto dall’autore stesso nella prefazione, dalla "tristezza dei casi umani e dalla bellezza degli spettacoli naturali".Luciano Zuccoli (1868-1929) è stato uno scrittore italiano. Nato in Svizzera, Zuccoli lavorò per tutta la vita in Italia come giornalista. Sbarcato nella narrativa, scrisse principalmente romanzi destinati al grande pubblico.

Alberto faceva lo scrittore e a Emilia, prima della malattia, piaceva stare ad ascoltarlo per ore.S’incontravano sul Lungarno, tra le carrozze e i cavalli, ma loro preferivano proseguire a piedi. Parlavano e passeggiavano molto. Loro non lo sapevano, ma la vita aveva in serbo piani diversi.Una storia d’amore incompiuta, drammatica, che lascia l’amaro in bocca, malinconica come la Firenze di allora, festosa e saturnina.Luigi Gualdo (1847 – 1898) è stato uno scrittore e poeta italiano, francese d’adozione. Scrive due romanzi in francese ("Une ressemblance" e "Une mariage excentrique). Oltre alla raccolta delle "Novelle" e una raccolta di poesie ("Le nostalgie), scrive due romanzi ("Costanza Gerardi" e "Decadenza") di gusto decadente e con una tematica psicologica. Gualdo era un uomo di cultura, un artista solitario, ma anche mondano, diviso tra i salotti milanesi e quelli parigini.

Nella pensione erano in sette a soggiornare, sei uomini e una donna. Tra gli uomini, oltre al protagonista, c’erano due ufficiali dell'esercito, due impiegati, e un principe. Tra di loro non c’erano antipatie profonde, e la vita in compagnia non era male. L’unica donna, invece, si faceva vedere di rado, e in quelle poche occasioni parlava poco. In casa aveva un atteggiamento riservato, quasi guardingo; se la si incontrava per strada, invece, in compagnia di altre persone, appariva più disinvolta, molto diversa dalla versione di lei a cui erano abituati. Incrociando i suoi occhi, però, si poteva intravedere lo stesso alone di mistero, gli stessi punti interrogativi irrisolvibili.Luciano Zuccoli von Ingenheim (1868-1929) è stato uno scrittore e giornalista nato in Svizzera ma naturalizzato italiano. Libertino ed eccentrico, Zuccoli ha collaborato con diverse testate giornalistiche tra cui il "Corriere della sera". Tra le sue opere letterarie principali ricordiamo invece 'La freccia nel fianco' e 'Le cose più grandi di lui'.

Milano d’inizio Novecento è lo specchio di una società sull’orlo del futuro. Vapori e fumi dei tram, le luci riflesse nei cafè, le vetrine appannate e rigate dalla pioggia. La società va cambiando, e con essa la soggettività dei cittadini, colti forse a sorpresa da questo Novecento dagli ingranaggi così nebulosi e industriali.Soffermandosi su una delle tante famiglie dell’epoca, Zuccoli compone un libro chiave, un affaccio soffuso sulla Milano di quel tempo—sarà attraverso gli occhi meno probabili, quelli di una madre e di suo figlio, che il Novecento verrà infine introdotto ai lettori, dispiegato pagina dopo pagina, incastrato nella vita di tutti i giorni.Luciano Zuccoli (1868-1929) è stato uno scrittore italiano. Nato in Svizzera, Zuccoli lavorò per tutta la vita in Italia come giornalista. Sbarcato nella narrativa, scrisse principalmente romanzi destinati al grande pubblico.

A gdyby tak przejrzeć ludzką grę pozorów?Niespełna 30-letnia bohaterka nie czuje specjalnej pasji do życia. Szuka podniety, zaskoczenia, czegoś, co wyrwie ją z rutyny powtarzalnych gestów i wydarzeń. Niestety, wszystko, co ją spotyka, jest boleśnie przewidywalne. A może to jej zgorzknienie rzuca cień na całą rzeczywistość?Autorka była w 2004 r. stypendystką Funduszu Scenariuszowego Stowarzyszenia Filmowców Polskich i TVP S.A. im. Andrzeja Munka za projekt "Urodziny".Świetna lektura dla miłośników prozy Manueli Gretkowskiej.Monika Mostowik (ur. 1975) - pisarka, poetka, socjolożka i scenarzystka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi, stypendystka Funduszu Scenariuszowego Stowarzyszenia Filmowców Polskich i TVP S.A. im. Andrzeja Munka. Publikowała w czasopismach literackich (np. "Lampa") oraz w zbiorach opowiadań i poezji. Autorka eseju socjologicznego wydanego w słynnej publikacji "Frustracja. Młodzi o Nowym Wspaniałym Świecie".

Tajemnica życia mieści się w banalnych sprawach.Pomiędzy śmiercią partnerki a umieraniem matki, kompulsywnym dzwonieniem pod przypadkowe numery a umawianiem się na podwójne randki - błąkają się nieokreśleni bohaterowie opowiadań Moniki Mostowik. Z pozoru banalne historie, podszyte lekką nutką absurdu, zmierzają do efektownej puenty - czasem filozoficznej, czasem makabrycznej.Autorka była w 2004 r. stypendystką Funduszu Scenariuszowego Stowarzyszenia Filmowców Polskich i TVP S.A. im. Andrzeja Munka za projekt "Urodziny".Ciekawa propozycja dla miłośników purnonsensowych powiadań Rolanda Topora.Monika Mostowik (ur. 1975) - pisarka, poetka, socjolożka i scenarzystka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi, stypendystka Funduszu Scenariuszowego Stowarzyszenia Filmowców Polskich i TVP S.A. im. Andrzeja Munka. Publikowała w czasopismach literackich (np. "Lampa") oraz w zbiorach opowiadań i poezji. Autorka eseju socjologicznego wydanego w słynnej publikacji "Frustracja. Młodzi o Nowym Wspaniałym Świecie".

Tęsknoty Paula na miarę cierpień Wertera.Angielska prowincja epoki wiktoriańskiej, wielka rozbudowa sieć kolejowa. Siedemnastoletni Paul znajduje zatrudnienie w biurze pewnego inżyniera, co stanowi dla niego awans społeczny. Po wyprowadzce z domu rodzinnego chłopak jest oszołomiony nowym stylem życia, samotnym mieszkaniem, a także... poznaną podczas wyjazdu służbowego daleką kuzynką. Niewinny bohater snuje romantyczne wizje wspólnej przyszłości. Tymczasem Phillis jest wyraźnie zainteresowana jego szefem.Strzał w dziesiątkę dla miłośników potoczystych opowieści w stylu Charlesa Dickensa.Elizabeth Gaskell (1810-1865) - ceniona brytyjska powieściopisarka epoki wiktoriańskiej. Urodzona w Chelsea w Londynie Elżbieta wcześnie została sierotą. Po śmierci matki trafiła pod opiekę ciotki mieszkającej w Knutsford w Cheshire - to miejsce będzie stanowić inspirację dla wielu jej popularnych książek, m.in. „Cranford". Jako młoda kobieta poślubiła Williama Gaskella, który oprócz bycia pastorem również zajmował się pisarstwem, i osiadła z nim w Manchesterze. Para doczekała się licznego potomstwa. Małżeństwo prowadziło ożywione życie towarzyskie, w kręgu ich znajomych pozostawali znani artyści, m.in. Charles Dickens oraz Charlotte Brontë. W swoich powieściach (m.in. „Mary Barton", „Północ i południe") obrazowała życie różnych warstw społecznych. Pisała także opowiadania o duchach w stylistyce gotyckiej, w czym kibicował jej sam Dickens. Znaczną popularność zyskała pierwsza biografia Charlotte Brontë jej autorstwa. BBC zrealizowało serialowe adaptacje kilku jej powieści, m.in. „Północ i południe", „Cranford" oraz wydane pośmiertnie „Żony i córki".

Stojąc w miejscu, nigdy nie dowiesz się, kim naprawdę jesteś.Czy zdarzyło ci się fantazjować o tym, co mogłoby się stać, gdyby los nieoczekiwanie obdarował cię wygraną na loterii? Taka właśnie niespodzianka spotyka pewnego dnia Sebastiana, mężczyznę przed trzydziestką, który nieustannie szuka sposobu, by żyć według własnych zasad, nie podporządkowując się nikomu i niczemu. Ludzie, którzy pojawiają się na jego drodze, służą mu tylko jako inspiracja do kolejnych filozoficznych rozważań, kolejnych migracji „od siebie do siebie i od siebie do wnętrza innych żyć". Czy poszukując mocnych wrażeń, ekstremalnych sytuacji i skrajnych emocji, uda mu się jednocześnie odkryć prawdę o sobie?W tej zaskakującej, pełnej celnych metafor historii subtelny erotyzm przeplata się z męską przyjaźnią, w poznanym pod supermarketem bezdomnym można dostrzec wartościowego człowieka, a wielka wygrana jest tylko środkiem do celu.Kevin Nolbert - autor „Migracji". Autor powieści bardzo ceni sobie swoją prywatność i pragnie, by informacje na jego temat pozostały tajemnicą...

Ich dwóch. Ona jedna. Trzy złamane serca.Był dla niej całym światem, a pewnego dnia zniknął bez słowa. Zraniona Marcelina odsuwa się od znajomych, niszczy więzi z rodziną i pogrąża się w cierpieniu. Przed całkowitą autodestrukcją chronią ją twórczość literacka i zamiłowanie do szybkiej jazdy. W tym stanie ducha i w dramatycznych dla niej okolicznościach poznaje mężczyznę, który wydaje się idealnym lekarstwem na jej złamane serce. Jest przystojny, niewątpliwie zainteresowany Marceliną, a do tego zasłużył na jej wdzięczność. Czy zapomni przy nim o chłopaku, który ją porzucił? A może każdemu pisana jest tylko jedna prawdziwa miłość?Rozłączył się, nim zaintrygowana Monika zdążyła zapytać, kim on właściwie jest i gdzie mieszka jej córka.Adam zaczął się zastanawiać, dlaczego matka nie wie, gdzie szukać własnego dziecka, dlaczego nie utrzymują kontaktu. Zdał sobie sprawę, że nie ma pojęcia, kim jest kobieta, u której mieszka, i postanowił za wszelką cenę dowiedzieć się o niej więcej. W tym samym momencie usłyszał jakiś warkot na zewnątrz; był to ryk motocykla. Wyszedł przed dom i odetchnął z ulgą. Ujrzał Marcelinę zsiadającą ze ścigacza. Zdjąwszy kask, podeszła do Adama, patrząc mu w oczy, życzyła miłego wieczoru, po czym zniknęła w ciemnościach domu.Anna Nitka - polska pisarka, autorka „Nałogu". Autorka powieści bardzo ceni sobie swoją prywatność i pragnie, by informacje na jej temat pozostały tajemnicą...

Autyzm i wyroki opatrznościTurnus rehabilitacyjny stał się dla Jakuba i Piotra nie tylko drogą do zdrowia. Obu mężczyzn dzieliło wiele: charakter, wiek, doświadczenia życiowe, stosunek do Boga i powody, dla których przyjechali na rehabilitację. Połączył ich jeden temat, który wycisnął piętno na życiu zarówno Jakuba, jak i Piotra oraz zapoczątkował długie, pełne emocji wieczorne rozmowy. Tematem tym okazał się autyzm. Kiedy bowiem choroba ta dotyka dziecko, cały dotychczasowy świat rodziców przestaje istnieć, lub, jak się okazuje, to rodzice i ich podopieczny przestają istnieć dla świata. Kuba snuje opowieść o swoim autystycznym synu, smutkach i radościach związanych z opieką nad nim oraz o wierze, dzięki której pogodził się z trudnym losem. Swoista spowiedź Jakuba znacząco odmienia życie Piotra i jego najbliższych.– Widziałem cię z żoną w parku. A ten młody facet to twój brat? – Piotrek lubił mieć szeroką wiedzę na każdy temat, ale Kubie to nie przeszkadzało.– To mój syn.– Co ty powiesz? – zdziwił się. – Kawał chłopa! Pewnie już studiuje, co?– Bartek jest na rencie.– Żartujesz sobie ze mnie? Jak to możliwe? – Na twarzy Piotra malowało się zdziwienie, a tuż za nim oburzenie.– Mój syn jest autystą.– Kim jest? To jakaś choroba? – dociekał.– To trudne do wytłumaczenia tak w jednym zdaniu. Pogadamy o tym innym razem.Ireneusz Czesław Gimińskiurodził się 22 stycznia 1967 roku w Bielawach. Dzieciństwo i młodość spędził w małej miejscowości na Pałukach. W latach 1988-2002 związany był z Lublińcem, gdzie podjął pracę jako żołnierz zawodowy. Ze względu na terapię syna zakończył służbę w wojsku i przeniósł się wraz z rodziną do Częstochowy. W tej chwili mieszka w Glinicy pod Lublińcem. Od dwudziestu siedmiu lat szczęśliwy mąż i ojciec. Powieść „Wautyzmwzięci" jest jego debiutem literackim. Obecnie pracuje nad zbiorem „Opowiadania optymistyczne". Dla przyjemności i dla bliskich pisze także limeryki.

Nytårsnat bliver den 35-årige Karl Faller fundet bevidstløs ved siden af en kvinde, der er stukket ihjel. Hans fingeraftryk er overalt på mordvåbnet, og for politiet lader sagen til at være ligetil. Faller er deres hovedmistænkte, og bevisbyrden er tung. Men den unge statsadvokat Suse Stein bliver mere og mere i tvivl om skyldsspørgsmålet. Hvorfor bliver Karl Faller ved med at fortælle om forholdet til sin afdøde far, den populære rejsebogsguide for singlerejsende? Og hvorfor begynder Faller at rejse til de destinationer, hans far skrev om? For Suse Stein er det ikke længere blot et spørgsmål om at bevise Karl Fallers uskyld, men om at nå til bunds i sandheden om, hvem han er, og hvad han søger.Bodo Kirchhoff (f. 1948) er en tysk forfatter. Han blev født i Hamborg og blev uddannet i pædagogik ved universitetet i Frankfurt med en afhandling om psykoanalytikeren Jacques Lacan. I 1979 blev han opdaget af et tysk forlag, som gerne ville udgive hans bøger. Kirchhoff har udgivet tyve romaner på tysk, hvoraf en lang række af dem er oversat til adskillige sprog, herunder dansk. I 2016 vandt han litteraturprisen Deutsche Buchpreis for romanen "Vederfarelse".

Den folkekære tv-psykolog Tesman bliver rystet i sin grundvold, da hans kone til alles forbavselse begår selvmord. Susanne var retspsykiater, men selvom hun arbejdede med nogle af de tungeste sager, lod hun sig ikke ryste – i hvert fald ikke udadtil. Tesman begynder nu en lang og smertefuld selvransagelse, hvor han spørger sig selv, hvad der drev Susanne til selvmord, og hvad der driver ham til at leve videre.Ketil Bjørnstad (f. 1952) er en norsk pianist, komponist og forfatter, der har skrevet bøger inden for flere forskellige genrer. Han debuterede som forfatter i 1972 med digtsamlingen "Alene ut" og har siden skrevet et væld af romaner, debatbøger og dokumentariske bøger om store nordmænd som Edvard Munch, Oda Krogh, Hans Jæger og Bendik Riis. Ketil Bjørnstad har vundet en lang række priser for sine bøger i mange forskellige lande.