Klassisk skønlitteratur

The fictional town of Tiverton is the centre of these short stories by Alice Brown. Tiverton is based in New England, like many of Brown's other works, and is home to traditional, American families in the late 19th century. The various tales explore domestic life at this time and the gender balance between men and women.Alice Brown is an American novelist and short-story writer. She is best known for her tales about New England and as a writer of local colour stories. Born in New Hampshire in 1857, Brown's stories often portray a female protagonist in a domestic setting. Her first novel, 'Stratford-by-the-Sea', was published in 1884. It cemented Brown as part of the Boston literary scene, but by the time she died in 1948 (aged 91), many of her stories had been forgotten about and were no longer being published.

A Miss Pauline Marchrose applies for the position of "Lady Superintendent" at the Commercial and Technical College for South West England, where Sir Julian Rossiter is the college director. He is greatly impressed by her and soon this admiration turns to adoration. But his wife, Lady Edna Rossiter, discovers that Marchrose was the very same woman who jilted her cousin Clarence after he was paralysed in an accident. She starts a whispering campaign against her, without even trying to find out more about Marchrose’s motives and the peace of the local community is shattered by the ensuing tension.E. M. Delafield was the pen name of Edmée Elizabeth Monica Dashwood, née de la Pasture (1890-1943). She was a British author from Sussex and the daughter of a count and a novelist. Delafield was raised following Late Victorian upper class morals, and when at age 21 she found herself still single, she joined a French covenant in Belgium. But she soon tired of being a nun and left monastery life behind. During WWI, she volunteered as a nurse in Exeter. In 1919, she married civil engineer turned land agent Paul Dashwood, with whom she spent three years in Malaysia. She remains most famous today for her semi-autobiographical "Diary of a Provincial Lady," which had started as a column in the weekly woman’s magazine "Time and Tide."

Carmen on ajaton tarina kuolemattomasta rakkaudesta, intohimosta ja mustasukkaisuudesta. Espanjalainen korpraali don José tapaa mustalaistyttö Carmenin ja rakastuu palavasti. Niinpä hän lyöttäytyy Carmenin mukaan rosvojoukkoon jättäen taakseen kunnollisen aatelismiehen elämän. Mutta mitä tapahtuu, kun kuvioihin ilmestyy kilpakosija? Kenet Carmen lopulta valitsee itselleen?Prosper Mériméen Carmen on tarina kiihkeän rakkauden vaaroista.Prosper Mérimée (1803–1870) oli ranskalainen romantiikan ajan kirjailija. Carmen on hänen tunnetuin teoksensa. Se on toiminut inspiraationa myös Georges Bizet’n samannimiselle oopperalle.

C’è un futuro anche quando si pensa che sia tutto finito, che le possibilità di ricominciare non esistano più. Quel che è successo prima non conta, si può lasciarsi alle spalle tutto ciò che non appartiene al domani. Maria Dora lo capirà, non senza difficoltà. Sullo sfondo di un’Italia che attraversa un periodo di transizione dopo la prima guerra mondiale, Maria Dora diventa adulta velocemente. L’amore e la passione si intrecciano con il futuro, e la vita, che prima le sorrideva senza remore, adesso si presenta più buia e piena di ostacoli.Guido Da Verona (1881-1939) è stato uno scrittore italiano. Per via dello stile e delle tematiche libertine decadenti che caratterizzano le sue opere, Guido Da Verona è stato considerato come uno scrittore di scandalo. Riscoperto dalla critica moderna, Da Verona rimane una delle voci più autentiche dei ruggenti anni Venti in Italia.

"Ja kuitenkaan ei Törres Snörtevold ollut nähnyt paljon oikeata kultaa eläessään; muutamia kullatuita kehyksiä pappilan salissa, siinä kaikki."Törres Snörtevold on köyhä maalaispoika, jolla on unelma kaupunkiin pääsemisestä ja taloudellisesta menestyksestä. Kaupungissa hän kohtaa jälleen uusia toiveita ja pettymyksiä, mutta haaveistaan hän ei luovu. Hänen suurin toiveensa onkin näyttää itselleen ja muille, että parempi elämä on vaikeuksista huolimatta mahdollista. Alexander Kiellandin viimeinen romaani Jaakoppi vuodelta 1891 (suom. Juhani Aho) on realistinen kertomus yksilön haasteista, yhteiskuntaluokkien jäykkyydestä ja henkilökohtaisesta uskosta 1800-luvun Norjassa.Alexander Lange Kielland (1849–1906) on yksi tunnetuimmista 1800-luvun norjalaisen kirjallisuuden edustajista. Kiellandin realistiset romaanit, näytelmät ja novellit pureutuivat yhteiskunnan vähävaraisempien asemaan tragedian ja satiirin keinoin. Hänen tunnetuimpia teoksiaan ovat muun muassa romaanit Laivuri Worse (1882) ja Myrkkyä (1883).

Cette compilation est composée des histoires suivantes :EmmaOrgueil et PréjugésPersuasionRaison et SensibilitéL'Abbaye de NorthangerCatherine MorlandLes romans de Jane Austen ont été adaptés de nombreuses fois au cinéma notamment Emma (2020) d'Autumn de Wilde avec Anya Taylor‑Joy, Callum Turner, Connor Swindells (Sex Education), et Tanya Reynolds (Sex Education) et plus récemment Persuasion (2022) de Carrie Cracknell avec Dakota Johnson.Jane Austen (1775-1817) est une écrivaine anglaise, issue d’une famille modeste. Avec le soutien de son père, elle a joui d'une bonne éducation qu'elle étoffa grâce à la bibliothèque familiale. Malgré une relation amoureuse compliquée et sa maladie, Austen travailla sans relâche jusqu'à la fin de sa vie. Elle est l'un des écrivains anglais les plus largement lus en raison de sa critique sociale mordante mélangée à son humour décalé et à son ironie. Les histoires de ses héroïnes qui confrontent leurs rôles dans la société ont été adaptées de multiples fois au cinéma et à la télévision, notamment dans le film « Orgueil et Préjugés » (2005) de Joe Wright avec Keira Knightley et le film « Emma, l’entremetteuse » (2009) de Douglas McGrath avec Gwyneth Paltrow.

La storia di un amore travagliato, ambientata in una Norimberga di fantasia.Un poeta si innamora perdutamente di una ragazza inglese, Violet Yves, tanto dolce quanto delicata di salute. La relazione si rivela irta di ostacoli e l'amore terreno assume le sembianze di un cambo di battaglia, una lotta costante tra il desiderio e la necessità di rinuncia.Antonio Fogazzaro (1842 – 1911) è stato uno scrittore e poeta italiano. Dal 1901 al 1911 fu più volte tra i candidati al premio Nobel per la letteratura. Fu tra gli interpreti più significativi della crisi dei valori della borghesia italiana durante la formazione dello stato unitario. La sua maturità espressiva viene raggiunta con "Piccolo mondo antico", la cui vicenda si rifà a un’epoca nella quale la partecipazione comune a un ideale di vita collettivo garantisce l’equilibrio interiore.

Pubblicato nel 1912, "Fiore del Nord" è un romanzo che trasmette tutto l’affetto di James Oliver Curwood per i paesaggi sconfinati del Grande Nord, ma anche il suo gusto per l’avventura e per l’ignoto. Protagonista delle vicende narrate è Philip Whittemore, esploratore che, risalendo il Churchill River, si è spinto nelle lande desolate del Canada settentrionale. Laggiù, in mezzo al nulla più incontaminato, si staglia un improbabile avamposto, la cui natura e storia sono avvolti nel mistero. Il suo nome è Fort o’ God, stando a quanto gli hanno indicato Jeanne D’Arcambal e il suo protettore Pierre. Ma quello che Philip non sa è che i due non sono affatto ciò che sembrano, ma nascondono un passato oscuro, quasi quanto le alte latitudini per cui l’uomo si aggira...James Oliver Curwood (1878-1927) nasce a Owosso, in Michigan, ultimo di quattro figli. Dopo aver studiato giornalismo all’Università del Michigan si trasferisce a Detroit, dove pubblica i primi racconti e inizia a lavorare come reporter. Nel 1907 ottiene dal governo canadese un incarico che gli cambierà la vita: viaggiare per l’estremo nord del paese e descriverne le bellezze attraverso un reportage, così da incoraggiare il turismo nella regione. Da questa esperienza, Curwood trarrà infinite suggestioni, che di lì a poco avrebbero ispirato ben ventotto romanzi, due raccolte di racconti e un saggio sui Grandi Laghi. È conosciuto, insieme a Jack London, come il più importante cantore del Grande Nord, descritto in romanzi delicati e ricolmi di amore per la natura, fra i quali si possono citare "I cacciatori d’oro" (1909), "Kazan" (1914) e, soprattutto, "The Grizzly King" (1916), ispiratore del film "L’orso" di Jean-Jacques Annaud (1988).

In un Texas ancora incontaminato, abitato da popolazioni che vi risiedono da secoli, una carovana composta da ventotto carri sfida i pericoli in cerca di un po’ di terra (e, magari, di fortuna). I coloni, con al seguito le proprie famiglie, dovranno però scontrarsi con la fiera resistenza dei Comanche, Kiowa e Pawnee, i quali, ovviamente, vivono il loro arrivo come una serie minaccia alle proprie consuetudini ancestrali. Pubblicato per la prima volta nel 1939, "Carovane combattenti" risponde sicuramente a una sensibilità e a uno stile a volte lontano da quelli contemporanei, ma propone al contempo una lettura molto schietta del vecchio Far West, descrivendo senza alcuna remora la violenza – e, a volte, la crudeltà – con cui coloni e nativi si sono scontrati in una guerra continuativa e senza sconti. Una lettura obbligata, quindi, almeno per tutti coloro che desiderino capire qualcosa di più sulla controversa epopea della Frontiera.Pearl Zane Grey (1872-1939) nasce a Zanesville (Ohio), quarto figlio di un affermato dentista. Appassionato fin dall’infanzia di letteratura, pesca e baseball, inizia a scrivere i primi racconti a soli quindici anni. Grazie a una borsa di studio, ottenuta proprio col baseball, nel 1896 si laurea e si trasferisce a New York, dove per qualche anno esercita la professione dentistica di famiglia. Annoiato dalla routine, però, Zane comincia a scrivere febbrilmente, producendo una notevole quantità di romanzi, tutti ambientati nell’amato West. Sebbene inizialmente rifiutato da vari editori, nel 1910 ottiene finalmente un insperato successo, grazie al best-seller "L’eredità del deserto". È l’inizio di una carriera che lo renderà uno fra i romanzieri più amati dal grande pubblico statunitense (e non solo). Fra i suoi moltissimi titoli – da cui, tra l’altro, sono stati tratti ben 110 film e una serie televisiva – si possono citare "L’anima della frontiera" (1906), "Il ponte dell’arcobaleno" (1915), "Il vagabondo del deserto" (1923) e "Stirpe eroica" (1925).

"Il figlio", pubblicato da Arturo Colautti nel 1914, racconta il rapporto complesso, tormentato, fra Enea De Liberi – giovane capitano di marina ambizioso, che ha già girato il mondo in lungo e in largo, e il padre Paolo Emilio, vecchio artista lunatico e alcolizzato. Cedendo alle suggestioni freudiane, tanto in voga, all’epoca, il romanzo si sviluppa come un vero e proprio processo di disvelamento, esplicitando, via via, i misteri che si celano dietro alla figura oscura del vecchio. Un romanzo viscerale, carico di pathos e di tensione, che si chiuderà in un crescendo di dramma e follia.Arturo Colautti (1851-1914) nasce a Zara da una famiglia italo-francese. A soli diciassette anni inizia a svolgere attività giornalistiche, fondando ben due giornali (Il Progresso, La Leva). Dopo aver prestato servizio di leva nell’esercito austro-ungarico ed essersi laureato alle università di Vienna e Graz, dedica alcuni anni alla direzione di riviste a sfondo irredentista, optando poi per l’esilio volontario in Italia. Stabilitosi dapprima a Padova e poi a Milano, nel 1885 arriva a Napoli, dove assume la direzione del Corriere di Napoli e collabora con molte altre riviste. Considerato fra i più importanti esponenti dell’irredentismo dalmata, Arturo Colautti ha scritto opere molto apprezzate, fra cui "Il figlio" (1894), "Fidelia" (1896) e "Il terzo peccato" (1902).

La primavera è sempre più dolce nei ricordi.Questo Elena lo scoprirà troppo tardi, quando la bella stagione sarà già finita. Finché ci si è dentro, è impossibile capirlo. Serve che l'amore, o altre delusioni, arrivino a rompere l'illusione — solo così, ripensando ai bei tempi andati, ci si accorgerà di ciò che si è dato troppo per scontato.Una storia d'amore malinconica come la fine di un secolo, l'Ottocento, che andava spegnendosi nei salotti decadenti e floreali.Ines Castellani Fantoni Benaglio (1849-1897) è stata una scrittrice italiana, meglio nota con lo pseudonimo di Memini. Nata da una famiglia nobile, vive e studia tra Firenze e Milano. Nel 1880 esordisce nella narrativa, diventando una delle autrici più rinomate di fine secolo.

Romanzo autobiografico incentrato sull’ambiente letterario di Roma, "Gli egoisti" fu pubblicato postumo nel 1923 dal figlio dell’autore. Il protagonista, Dario, è il perfetto sfaccendato e inconcludente, che ha delle difficoltà a vivere: sperpera il patrimonio del padre, segue sogni di improbabile successo (vorrebbe fare il musicista), e passa le sue giornate tra inadeguatezza, piccolezza, disperazione, sensi di colpa, povertà ed egoismo. Un ritratto impietoso eppure incredibilmente umano e, forse proprio per questo, senza tempo.Federigo Tozzi (1883 – 1920) è stato un giornalista, drammaturgo, poeta e scrittore italiano. Rimasto sconosciuto per molto tempo, è solo negli ultimi anni che l’autore è diventato oggetto di un’attenzione sempre crescente, tanto da essere oggi considerato uno dei più importanti narratori italiani del Novecento. "Città della Vergine" fu la sua opera d’esordio, scritta in versi, mentre "Con gli occhi chiusi" è uno dei suoi romanzi più famosi.

Cette compilation comprend les histoires suivantes :Le Chevalier d'HarmentalUne Fille du RégentLes Trois Mousquetaires ILes Trois Mousquetaires IILes Trois Mousquetaires IIILes Trois Mousquetaires IVVingt ans après IVingt ans après IIVingt ans après IIIVingt ans après IVVingt ans après VLe Vicomte de BragelonneLe Comte de Monte-Cristo ILe Comte de Monte-Cristo IILa Reine MargotLa Dame de MonsoreauLes Quarante-cinqAlexandre Dumas père (1802-1870) était un écrivain français. Il est surtout connu pour ses nombreux romans historiques, ainsi que ses contes, qui ont fait de lui un des auteurs français les plus lus dans le monde. Dumas a aussi écrit des pièces de théâtre, des articles pour des journaux et des périodiques, et il était un correspondant de haut profil. Dumas était métis, sa grand-mère paternelle ayant été une esclave afro-américaine. De ce fait, il fut régulièrement victime de racisme. Son fils, Alexandre Dumas fils, fut aussi écrivain et est surtout connu pour son roman La Dame aux camélias. Dumas père, quant à lui, est entre autres l'auteur du Comte de Monte-Cristo et des Trois Mousquetaires.

Pubblicato nel 1928 come seguito del fortunatissimo "Forlorn River", "Nevada" vede nuovamente al centro della scena l’omonimo cowboy – il cui nome è in realtà Jim Lacy – che, dopo essere riuscito a salvarsi dalle peripezie del precedente romanzo, lavora adesso in incognito, fra le sanguinose bande di ladri di bestiame che infestano l’Arizona. Cresciuto in mezzo a violenze di ogni tipo, e con un’abilità notevole sia nel cavalcare che nell’usare corda e revolver, Nevada ha però un cuore puro e un senso profondissimo della giustizia. Se si somma tale sua natura benevola a un amore sincero da cui tornare, si hanno già tutte le coordinate entro cui ambientare un’avventura senza tempo, che concilia i paesaggi immensi del Far West con le tribolazioni più umane.Pearl Zane Grey (1872-1939) nasce a Zanesville (Ohio), quarto figlio di un affermato dentista. Appassionato fin dall’infanzia di letteratura, pesca e baseball, inizia a scrivere i primi racconti a soli quindici anni. Grazie a una borsa di studio, ottenuta proprio col baseball, nel 1896 si laurea e si trasferisce a New York, dove per qualche anno esercita la professione dentistica di famiglia. Annoiato dalla routine, però, Zane comincia a scrivere febbrilmente, producendo una notevole quantità di romanzi, tutti ambientati nell’amato West. Sebbene inizialmente rifiutato da vari editori, nel 1910 ottiene finalmente un insperato successo, grazie al best-seller "L’eredità del deserto". È l’inizio di una carriera che lo renderà uno fra i romanzieri più amati dal grande pubblico statunitense (e non solo). Fra i suoi moltissimi titoli – da cui, tra l’altro, sono stati tratti ben 110 film e una serie televisiva – si possono citare "L’anima della frontiera" (1906), "Il ponte dell’arcobaleno" (1915), "Il vagabondo del deserto" (1923) e "Stirpe eroica" (1925).

Pubblicato nel 1910, "Il retaggio del deserto" è il primo romanzo a sfondo western del grande Zane Grey, anche se limitarsi a questo dato sarebbe decisamente riduttivo. In questa struggente cronaca di un amore impossibile si ritrovano, in effetti, tutti gli elementi che hanno reso l’autore americano uno fra i più importanti interpreti dello spirito della Frontiera, fatto di paesaggi infiniti, conflitti violenti e un mondo naturale che dà e toglie, sempre con la stessa, apparente, indifferenza. Una ragazza cresciuta fra i mormoni si innamora di un brav’uomo del New England – remoto sia geograficamente che culturalmente – dovendosi pertanto scontrare con l’autorità religiosa della propria comunità. Ella, infatti, è promessa sposa a un mormone locale, di cui dovrebbe diventare la seconda moglie. Una storia schiettamente americana, che saprà sicuramente conquistarsi un posto nell’immaginazione di chi la leggerà.Pearl Zane Grey (1872-1939) nasce a Zanesville (Ohio), quarto figlio di un affermato dentista. Appassionato fin dall’infanzia di letteratura, pesca e baseball, inizia a scrivere i primi racconti a soli quindici anni. Grazie a una borsa di studio, ottenuta proprio col baseball, nel 1896 si laurea e si trasferisce a New York, dove per qualche anno esercita la professione dentistica di famiglia. Annoiato dalla routine, però, Zane comincia a scrivere febbrilmente, producendo una notevole quantità di romanzi, tutti ambientati nell’amato West. Sebbene inizialmente rifiutato da vari editori, nel 1910 ottiene finalmente un insperato successo, grazie al best-seller "L’eredità del deserto". È l’inizio di una carriera che lo renderà uno fra i romanzieri più amati dal grande pubblico statunitense (e non solo). Fra i suoi moltissimi titoli – da cui, tra l’altro, sono stati tratti ben 110 film e una serie televisiva – si possono citare "L’anima della frontiera" (1906), "Il ponte dell’arcobaleno" (1915), "Il vagabondo del deserto" (1923) e "Stirpe eroica" (1925).

Kan Mies doordringen in de mannenwereld van de journalistiek?Schrijfster Emmy Belinfante kwam uit een familie vol journalisten en dat beroep wilde ze zelf ook uitoefenen. Daarbij stootte ze op nogal wat tegenstand. Journalist was een beroep voor mannen; voor vrouwen was het zogenaamd te zwaar. Belinfante sloeg terug op twee manieren: in het echte leven trad ze toe tot de vrouwenbeweging en in haar werk hielp ze haar vrouwelijk personages over maatschappelijke barrières. Mies Demming, heldin van dit boek voor jonge meisjes, wil journalist worden. Om dat doel te bereiken moet ze al haar vindingrijkheid gebruiken.Emmy Belinfante-Belinfante (1875-1944) werd geboren in een liberaal-Joodse familie met veel invloed in het culturele leven van Nederland. De familie stond onder meer aan de wieg van het Nederlandse persbureau ANP. Emmy was journaliste (meer bepaald de eerste vrouw die verslag uitbracht van de raadsvergaderingen in Den Haag) en recensente, maar haar bekendheid verwierf ze met haar kinderboeken: 14 titels, verschenen tussen 1919 en haar dood in een Duits concentratiekamp). Ze had een column over werkende vrouwen in een weekblad en schreef onder meer over het stemrecht voor vrouwen.

Romantiek in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog.Met ‘Wisselend getij’ waagde Emmy Belinfante zich aan de actualiteit: de vlucht van Joden uit Duitsland en hun moeilijkheden om elders in Europa asiel te vinden. Ze verwerkte dit zware thema wel in een luchtig, zelfs avontuurlijk verhaal, waarin een groep tienermeisjes aan de slag gaat in een opvanghuis voor kinderen. Het verhaal speelt zich grotendeels af in Antwerpen en omliggende gemeenten.Emmy Belinfante-Belinfante (1875-1944) werd geboren in een liberaal-Joodse familie met veel invloed in het culturele leven van Nederland. De familie stond onder meer aan de wieg van het Nederlandse persbureau ANP. Emmy was journaliste (meer bepaald de eerste vrouw die verslag uitbracht van de raadsvergaderingen in Den Haag) en recensente, maar haar bekendheid verwierf ze met haar kinderboeken: 14 titels, verschenen tussen 1919 en haar dood in een Duits concentratiekamp). Ze had een column over werkende vrouwen in een weekblad en schreef onder meer over het stemrecht voor vrouwen.

De ondergang van Al-AndalusTot in de 15de eeuw was een groot deel van Spanje in handen van Arabische heersers. Al-Andalus was een grootse cultuur, waar acht eeuwen lang vreedzaam werd samengeleefd door moslims, joden en christenen. Louis Couperus, altijd geobsedeerd door het noodlot en het moment waarop het doek valt, zoomt in op de laatste Arabische vorst van Al-Andalus. ‘Hem zal de granaatappel vallen uit de hand en anderen zullen de vruchten plukken,’ is Aboe-Abdallah voorspeld. De profetie blokkeert hem, waardoor het gevaar van de christelijke legers nog eens zo groot wordt. Een epische roman over een ongelukkige die alles verliest.Louis Couperus (1863-1923) was een Nederlands romanschrijver, columnist en dichter. Hij is de auteur van verschillende onverwoestbare klassiekers: ‘Eline Vere’ (een bestseller bij verschijnen), ‘Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan...’ (verfilmd), ‘De stille kracht’... Hij woonde o.m. in Frankrijk en Italië en reisde de wereld rond. Of zijn romans zich nu afspelen in Den Haag of Djakarta, het heden of het oude Rome, het noodlot speelt altijd een grote rol. Couperus schreef in een meeslepende, emotionele stijl. Zijn verzameld werk beslaat maar liefst vijftig boekdelen.

Louis Couperus in al zijn facetten en toonaarden.‘Proza, deel 2’ verzamelt een grote diversiteit aan teksten van de grote romanschrijver Couperus. Het boek bevat veel columns (de ‘Intieme impressies’, ‘Opmerkingen van geen waarde’) en fictie, veelal sprookjes en historische verhalen. Dat betekent dat we ons verplaatsen naar het Oude Rome en naar Perzië. We zitten mee aan de Ronde Tafel van Koning Arthur en nemen deel aan de Dionysische Feesten. Even later staan we weer met de voeten op de grond en horen we Haagse dames roddelen over een nieuwe kapper. En af en toe geeft de grote Couperus ook schrijfles, met stukken over ‘Hoe een roman wordt geschreven’, beeldspraak en spelling. Afwisseling in overvloed, kortom, in deze dikke bundel.Louis Couperus (1863-1923) was een Nederlands romanschrijver, columnist en dichter. Hij is de auteur van verschillende onverwoestbare klassiekers: "Eline Vere" (een bestseller bij verschijnen), "Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan..." (verfilmd), "De stille kracht"... Hij woonde o.m. in Frankrijk en Italië en reisde de wereld rond. Of zijn romans zich nu afspelen in Den Haag of Djakarta, het heden of het oude Rome, het noodlot speelt altijd een grote rol. Couperus schreef in een meeslepende, emotionele stijl. Zijn verzameld werk bestrijkt vijftig boekdelen.

De prijs voor het mensengeluk...‘Het vuur brandde voort’, een autobiografie, was de laatste publicatie van Henriette Roland Holst. Het is een zowel eerlijk als strijdbaar boek, waarin ze vertelt over haar depressies en anorexia, over haar politieke engagement voor de communistische partij en haar politieke geschriften (o.m. over Rosa Luxemburg, de bolsjewieken, Gandhi...), over literaire vriendschappen (o.m. met Herman Gorter en Willem Kloos) en veel meer. We maken kennis met een vrouw met sterke overtuigingen, die een religieus-socialistische stem vormde in de Nederlandse literatuur. Ze vond het leven zwaar, maar wel de moeite waard: ‘De prijs blijft klein voor het mensengeluk, al gaan duizendmaal duizend harten stuk.’Notarisdochter Henriette Goverdine Anna Roland Holst-van der Schalk (1869-1952) debuteerde in 1893 als dichter in het tijdschrift ‘De nieuwe gids’, met mystiek geïnspireerde, erg klassieke verzen. In 1897 werd ze lid van de Sociaal-Democratische Arbeiderspartij, wat haar werk vanaf dan een politieke lading gaf. Het mysticisme werd vermengd met ‘proletarische poëzie’ (in haar eigen woorden). Naast poëzie schreef ze ook toneel en politieke non-fictie. In 1949 kreeg ze de Prijs voor Kunsten en wetenschappen voor haar hele oeuvre.

Haar droom: werken op de redactie van een krant.De heldin van ‘Het geitenweitje’ heeft een droom: werken op de redactie van een krant. Ze komt terecht op het geitenweitje: dat is de bijnaam van de tikkamer. Emmy Belinfante focust in dit boek minder op romantiek en meer op de vriendschap tussen de meisjes (stuk voor stuk heel ad rem en vlot), die zich staande houden in een mannelijke omgeving.Emmy Belinfante-Belinfante (1875-1944) werd geboren in een liberaal-Joodse familie met veel invloed in het culturele leven van Nederland. De familie stond onder meer aan de wieg van het Nederlandse persbureau ANP. Emmy was journaliste (meer bepaald de eerste vrouw die verslag uitbracht van de raadsvergaderingen in Den Haag) en recensente, maar haar bekendheid verwierf ze met haar kinderboeken: 14 titels, verschenen tussen 1919 en haar dood in een Duits concentratiekamp). Ze had een column over werkende vrouwen in een weekblad en schreef onder meer over het stemrecht voor vrouwen.

Een Française in Nederland.Sinds de dood van hun ouders woont Mary met haar twee broers in Huis De Brem. Op vakantie in Parijs leren ze Corry, een jonge schilderes kennen. Corry wordt verliefd op een van Mary’s broers en Mary ziet meteen dat dit problemen gaat opleveren. De Parijse gewoonten van Corry passen absoluut niet bij het leven in Huis De Brem. ‘In het gareel’ werd geschreven voor meisjes 16 tot 18 jaar aan het begin van de 20ste eeuw.Emmy Belinfante-Belinfante (1875-1944) werd geboren in een liberaal-Joodse familie met veel invloed in het culturele leven van Nederland. De familie stond onder meer aan de wieg van het Nederlandse persbureau ANP. Emmy was journaliste (meer bepaald de eerste vrouw die verslag uitbracht van de raadsvergaderingen in Den Haag) en recensente, maar haar bekendheid verwierf ze met haar kinderboeken: 14 titels, verschenen tussen 1919 en haar dood in een Duits concentratiekamp). Ze had een column over werkende vrouwen in een weekblad en schreef onder meer over het stemrecht voor vrouwen.

Postume bundel, die alle facetten van Louis Couperus' talent toont.De eerste bundels in de reeks ‘Proza’ werden nog door Louis Couperus zelf samengesteld. Na zijn overlijden vroeg de uitgever zijn weduwe om de reeks verder te zetten. Elisabeth Couperus-Baud koos voor heel verschillende teksten, die een idee geven van Couperus’ veelzijdigheid. Er zijn reisverhalen, korte verhalen en sprookjes. De reeks ‘Epigrammen’, een soort columns, vormt de ruggengraat van het boek. De laatste tekst is ook de langste: het toneelstuk ‘Imperia’. Het speelt zich af in de hel en behoort tot de decadente literatuur van de late 19de eeuw, met invloeden van de Kabbala en van Flauberts ‘La tentation de Saint Antoine’, een toneelstuk dat Couperus zo goed vond dat hij uit het Frans vertaalde.Louis Couperus (1863-1923) was een Nederlands romanschrijver, columnist en dichter. Hij is de auteur van verschillende onverwoestbare klassiekers: 'Eline Vere' (een bestseller bij verschijnen), 'Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan...' (verfilmd), 'De stille kracht'... Hij woonde o.m. in Frankrijk en Italië en reisde de wereld rond. Of zijn romans zich nu afspelen in Den Haag of Djakarta, het heden of het oude Rome, het noodlot speelt altijd een grote rol. Couperus schreef in een meeslepende, emotionele stijl. Zijn verzameld werk bestrijkt vijftig boekdelen.

De beste verhalen van Louis Couperus... en meer.‘Proza’ verzamelt een grote diversiteit aan teksten van de grote romanschrijver Couperus: feuilletons en verhalen uit de periode 1908-1920, een fragment uit een roman die hij ten slotte niet geschreven heeft (‘De hoogere onbewustheid’), Franse reisverslagen en enkele van zijn bekendste verhalen. Een onderdrukte erotiek bepaalt de sfeer in ‘De zoekende zielen’ en ‘Het spoorwegongeluk’, terwijl in ‘De binocle’ een jongeman zich gedwongen voelt een gruwelijke daad te plegen tijdens een opera-uitvoering.In de serie 'Cossee CD luisterboeken' verscheen een luisterversie van de verhalen 'Een verlangen', 'Het spoorwegongeluk' en 'De binocle', alle drie voorgelezen door Hans Croiset.Louis Couperus (1863-1923) was een Nederlands romanschrijver, columnist en dichter. Hij is de auteur van verschillende onverwoestbare klassiekers: 'Eline Vere' (een bestseller bij verschijnen), 'Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan...' (verfilmd), 'De stille kracht'... Hij woonde o.m. in Frankrijk en Italië en reisde de wereld rond. Of zijn romans zich nu afspelen in Den Haag of Djakarta, het heden of het oude Rome, het noodlot speelt altijd een grote rol. Couperus schreef in een meeslepende, emotionele stijl. Zijn verzameld werk bestrijkt vijftig boekdelen.

Moet Norine met Fred trouwen om de problemen van haar vader op te lossen?Emmy Belinfante trouwde in 1903 met de hotelier Raphaël Belinfante. In 1925 werd hij directeur van het Amstel Hotel in Amsterdam. Emmy zelf woonde een tijdlang in het Badhotel in Wijk aan Zee. Al deze ervaringen verwerkte ze in ‘Contrasten’, een meeslepend verhaal over een jonge vrouw die in een hotel werkt. Norine weet dat haar vader, de hoteleigenaar, de eindjes niet meer aan elkaar kan knopen. Fred, een rijke hotelgast die een oogje heeft op Norine, zou de oplossing kunnen zijn... als hij niet zo’n leegloper was.‘Contrasten’ is geschreven in de stijl die al het werk van Emmy Belinfante kenmerkt: korte zinnetjes afgewisseld met monologen en personages die zich overgeven aan grote emoties.Emmy Belinfante-Belinfante (1875-1944) werd geboren in een liberaal-Joodse familie met veel invloed in het culturele leven van Nederland. De familie stond onder meer aan de wieg van het Nederlandse persbureau ANP. Emmy was journaliste (meer bepaald de eerste vrouw die verslag uitbracht van de raadsvergaderingen in Den Haag) en recensente, maar haar bekendheid verwierf ze met haar kinderboeken: 14 titels, verschenen tussen 1919 en haar dood in een Duits concentratiekamp). Ze had een column over werkende vrouwen in een weekblad en schreef onder meer over het stemrecht voor vrouwen.

De novelle die niemand wou publiceren.In 1925 schreef J. van Oudshoorn een novelle, ‘Pinksteren’, die te onzedig was om te verschijnen in een van de literaire bladen. Uitgevers durfden al helemaal hun vingers niet te branden aan die pikante verhaal over de eerste liefde van de auteur (en over masturbatie). Ten slotte ontstond het plan om ‘Pinksteren’ onder te brengen in een verhalenbundel met teksten over Van Oudshoorns jeugd. De schrijver zelf voerde het plan niet uit, maar postuum kwam het er toch nog van: ‘Jeugd’ bevat verhalen en romanfragmenten die het oorspronkelijke idee zo dicht mogelijk benaderen. Met deze vijf autobiografische teksten krijgen we ook meteen een overzicht van Van Oudshoorns evolutie als schrijver: ‘Ochtendkrieken’ en ‘Gestalten’ zijn extreem poëtisch geschreven, terwijl ‘Uitgesloten’ en ‘Vakantie’ veel directer en realistischer geschreven zijn.Met een inleiding door Wam de Moor.Jan Koos Feylbrief (1876-1951) was begin 20ste eeuw voor lange tijd de kanselier van de Nederlandse ambassade in Berlijn. Onder het pseudoniem J. van Oudshoorn heeft hij verhalen en romans geschreven die zijn doortrokken van een abnormale omgevingsangst, waarin de dood groots figureerde en de zin van het leven slechts een kleine rol werd toebedeeld. Van Oudhoorns seksuele frustraties en zijn sombere kijk op het leven komen naar voren in verschillende romans, zoals zijn bekende werken 'Willem Mertens' levensspiegel' en 'Tobias en de dood'. Hoewel J. van Oudshoorn slechts een bescheiden oeuvre heeft geschreven, heeft hij voor zijn werk veel waardering gekregen van verschillende schrijvers als F. Bordewijk, Frans Coenen en M. Nijhoff.

Racisme en wintersport in een feelgoodroman van een eeuw geleden.De jonge meisjes in dit klassieke jeugdboek zijn allemaal artistiek begaafd: een studeert op een schilderacademie, een zit op conservatorium, een gaat naar de toneelschool. Rond hen fladderen uiteraard de nodige jongens. Door haar boek een superdiverse cast te geven, kan Emmy Belinfante ook het thema racisme aansnijden en de vooroordelen die we allemaal koesteren. Natuurlijk zit het onderwerp verwerkt in een knoop van romantische verwikkelingen, die ten slotte wordt ontward tijdens een vakantie in Zwitserland, waar de witte bergen getuigen zijn van een happy-end voor iedereen.Emmy Belinfante-Belinfante (1875-1944) werd geboren in een liberaal-Joodse familie met veel invloed in het culturele leven van Nederland. De familie stond onder meer aan de wieg van het Nederlandse persbureau ANP. Emmy was journaliste (meer bepaald de eerste vrouw die verslag uitbracht van de raadsvergaderingen in Den Haag) en recensente, maar haar bekendheid verwierf ze met haar kinderboeken: 14 titels, verschenen tussen 1919 en haar dood in een Duits concentratiekamp). Ze had een column over werkende vrouwen in een weekblad en schreef onder meer over het stemrecht voor vrouwen.

Eén moeder stuurde haar weg... een andere hielp haar weer overeind.Dé Terheust, een meisje uit Nederlands-Indië, is door haar stiefmoeder naar Nederland gezonden. Ze neemt een kamer in Casa Bianca, eigendom van de weduwe Cortelingen. In haar vindt Dé een soort pleegmoeder. ‘Casa Bianca’ gaat over de vormende invloed van verschillende types moeders.Hoewel haar debuut, ‘Het hol van Kaan’, een boek voor jongens was, vond Emmy Belinfante haar stem met dit, haar tweede boek, waarmee ze mikte op jonge meisjes. Het succes van ‘Casa Bianca’ zorgde ervoor dat ze voortaan altijd voor dit publiek schreef.Lees ook de sequel, 'Tine Durieu'.Emmy Belinfante-Belinfante (1875-1944) werd geboren in een liberaal-Joodse familie met veel invloed in het culturele leven van Nederland. De familie stond onder meer aan de wieg van het Nederlandse persbureau ANP. Emmy was journaliste (meer bepaald de eerste vrouw die verslag uitbracht van de raadsvergaderingen in Den Haag) en recensente, maar haar bekendheid verwierf ze met haar kinderboeken: 14 titels, verschenen tussen 1919 en haar dood in een Duits concentratiekamp). Ze had een column over werkende vrouwen in een weekblad en schreef onder meer over het stemrecht voor vrouwen.

"’Dette her er alvor,’ sagde han. ’Jeg taler på alle mine kammeraters vegne. Vi arbejdere er enige, og den næste kuldamper bliver altså ikke losset, hvis De ikke går ind på vore betingelser.’’Nå, ikke det?’ Jantzen smilte endnu. ’Ja, vel er du stærk, Søren, men vi kan nok alligevel klare os uden dig!’’Jeg taler altså på alle mine kammeraters vegne, og De får ingen arbejder her i byen til at hjælpe Dem, det tør jeg svare Dem for.’"Den lille kystby er vant til ro og orden. Arbejderne gør, som der bliver sagt, uden at tænke videre over det. Det hele ændrer sig imidlertid, da en socialist kommer til byen og giver sig til at puste til de lokale arbejderes utilfredshed. Pludselig begynder folk at spørge sig selv og hinanden, om ikke de har krav på en bedre løn, når nu de arbejder så hårdt og tjener så mange penge til deres arbejdsgivere.Søren Søgård står i spidsen for de utilfredse arbejdere, og står det til ham, går de i strejke, ligesom arbejderne har gjort i mange europæiske byer de sidste år. Spørgsmålet er bare, om de andre arbejdere er villige til også at nedlægge arbejdet, eller om Søren ender med at miste alt i kampen for deres alle sammens rettigheder."Konsulens hus" udkom første gang i 1924 og tegner et interessant billede af den spirende sociale uro i en mindre dansk provinsby.Georg Rønberg (1877-1952) var en dansk forfatter og oversætter. Han debuterede i 1907 med romanen "De, som elske" og udgav senere en lang række romaner heraf en del historiske romaner. Georg Rønberg oversatte endvidere værker af blandt andre Bernhard Kellermann og Richard Nordhausen.

Fra forældreløs stakkel til privilegeret plejebarn i den danske overklasse.10-årige Eva Ross er taget med sin mor til et tysk badested, for at moren skal komme sig oven på en drænende sygdom. Her møder hun den fine fru Rosgaard, der også er taget dertil for at komme til kræfter. Den lille piges mor får det imidlertid værre og værre, og da hendes mor dør, tager den gamle fru Rosgaard hende med hjem til sit gods i Danmark. Evas liv skifter spor, og den lille pige skal pludselig finde sig til rette i en helt ny verden. Vi følger hendes liv som plejedatter, hendes forsøg på at passe ind i den danske overklasse og hendes første møde med kærligheden."Eva Ross" er skrevet for piger fra 12-års alderen og opefter og giver et spændende indblik i livet for en ung pige i slutningen af 1800-tallet. Bogen udkom første gang i 1895.Fanny Tuxen (1832-1906) var dansk forfatter og skrev fortællinger til både voksne, unge og børn. Hun debuterede med "En moders fortællinger" fra 1866 under pseudonymet Eva og skrev desuden en række små fortællinger til "Børnevennen" under samme navn.Foruden de mange skønlitterære udgivelser skrev Tuxen en række vejledende skrifter til unge kvinder om, hvordan man bedst begik sig i livet. Herunder kan nævnes "Til bruden fra en sølvbrud", "Til moderen fra en bedstemoder" og "Til den unge tjenestepige".