Skuespil

Ce jour-la, si Monsieur de Lancy vient annoncer a sa voisine et proprietaire de son bail, Madame de Verliere, veuve depuis quatorze mois, qu'il desire quitter son logement, c'est qu'il a une petite idee derriere la tete. Il espere la seduire par la parole et le discours, faire de cette proprietaire sa femme, et ainsi economiser bien des loyers. Mais il semble que Monsieur de Lancy a vu trop grand : Madame de Verliere attend un certain Monsieur de Mauleon...Grace a cette piece en un acte ou l'hypocrisie rencontre la bourgeoisie, Emile Augier affirme sa position de maitre de la comedie. Il y denonce le mauvais usage de l'argent, l'appetit de luxe les mauvaises intentions.-

Antonio Casero era un maestro del teatro por horas, del género chico, de ese teatro costumbrista de sainetes tan popular en el Madrid finisecular.Este sainete se ambienta en un barrio popular de Madrid, en invierno. Soledad y Antonio son un joven matrimonio que acaba de tener a su primer hijo, que los tiene encandilados. Soledad se esfuerza en ahorrar todo lo posible para «el rey de la casa», pero su marido se deja tentar de vez en cuando por la taberna.Antonio Casero y Barranco (1874-1936) fue un poeta y dramaturgo español. Toda su producción literaria siguió la corriente del costumbrismo regionalista conocida como madrileñismo. Casero fue además tesorero de la Sociedad General de Autores y colaborador en numerosos periódicos y revistas gráficas madrileñas, desde el «Heraldo de Madrid», del que fue redactor, hasta «La Correspondencia de España» y «Blanco y Negro».

Hima-Sumac es la obra de teatro que Matto escribió basada en el cuento "El tesoro de los incas" de su amiga, la escritora argentina Juana Gorriti. La pieza es, en efecto, una apuesta por la valorización del legado incaico en el Perú, contada a partir de un triángulo amoroso y de acontecimientos que lo rebasan.En un plano técnico la obra mezcla influencias de los dramas rituales en quechua y de la ópera italiana.Fue estrenada en medio de la convulsión posterior a la Guerra del Pacífico, por lo que en ese momento hizo resonar una fibra patriótica.Pero quizás el mayor logro sea la construcción de una heroína indígena, compañera mítica del legendario Túpac-Amaru en la resistencia a los españoles y protagonista principal.Clorinda Matto de Turner (Cusco, 1852 - Buenos Aires, 1909) fue una escritora y periodista peruana, pionera de la novela indigenista en el continente.Dedicó numerosos artículos a promover la emancipación de las mujeres y reformas contra distintos tipos de explotación. Fundó y co-fundó varias publicaciones culturales, así como el proyecto editorial La Equitativa.Entre sus libros se destacan las novelas Aves sin nido (1889), Índole (1891) y Herencia (1895), a la par de contundentes ensayos, recopilaciones de notas periodísticas, conferencias, apuntes de viajes y una obra de teatro.

«Teatro» (1912) recoge la mayor parte de la producción teatral de Víctor Pérez Petit, como, por ejemplo: «Cobarde», «Claro de luna» y «Yorick», en el primer tomo de la recopilación; y «El esclavo-rey», «Rondalla» y «El baile de misia Goya», en el segundo tomo.Víctor Pérez Petit (1871-1947) fue un abogado, escritor, poeta y dramaturgo uruguayo. Fundó la «Revista Nacional de Literatura y Ciencias Sociales» junto a otros reconocidos escritores de la época y fue editor de «El Orden». Asimismo, fue presidente de la Sociedad de Autores de Uruguay y miembro de varios ateneos culturales.

«Doña Modesta Pizarro» (1916) es una obra de teatro de Alberto Ghiraldo en tres actos. Se trata de una comedia escrita en verso. Doña Modesta Pizarro, una ingenua mujer, está a punto de prestarle cinco mil pesos al comandante Albornoz, quien sirvió a las órdenes del coronel Pizarro. Sin embargo, Pablo Romero, el sobrino de Modesta, no está dispuesto a permitirlo.Alberto Ghiraldo (1875-1946) fue un escritor, publicista, político y abogado argentino. Colaboró con revistas como «La Quincena», «Martín Fierro» y «La Protesta Humana». Durante toda su vida participó en movimientos de reivindicación social y, aunque militó en el Partido Socialista Argentino, su ideología se circunscribía al anarquismo.

Texto teatral en tono humorístico del dramaturgo Enrique García Álvarez. Siguiendo el gusto del autor por retratar de forma satírica las costumbres de su época, la obra recorre diferentes escenas de corta duración donde se presentan momentos típicos de una verbena; desde borrachos a carteristas a hombres que miran con intenciones lascivas a las mujeres que pasan, todo ello componiendo un retrato costumbrista impagable.Enrique García Álvarez fue un dramaturgo y compositor español nacido en Madrid en 1873 y fallecido en 1931. Cultivó mayormente el teatro, sobre todo de corte humorístico y satírico. Si bien nunca contó con el apoyo de la crítica, sus textos suponen hoy en día un retrato deformante de la sociedad de su época a través de su humor.

Antonio Casero era un maestro del teatro por horas, del género chico, de ese teatro costumbrista de sainetes tan popular en el Madrid finisecular.Este sainete se ambienta en un barrio popular de Madrid. Un grupo de mujeres reza por el alma de un hombre que acaba de morir, sin embargo, Micaela, su mujer, sabe que su marido no irá al cielo por mucho que ruegue.Antonio Casero y Barranco (1874-1936) fue un poeta y dramaturgo español. Toda su producción literaria siguió la corriente del costumbrismo regionalista conocida como madrileñismo. Casero fue además tesorero de la Sociedad General de Autores y colaborador en numerosos periódicos y revistas gráficas madrileñas, desde el «Heraldo de Madrid», del que fue redactor, hasta «La Correspondencia de España» y «Blanco y Negro».

La buena ventura –"zarzuela en un acto, dividido en cinco cuadros, en verso y en prosa"– fue escrita por Fernández Shaw junto con Luis López-Ballesteros, con música de Vives y Cuervós para su puesta original.La acción se sitúa en el siglo XVIII. En la Calle Atocha, esquina de la Plaza de la Santa Cruz, ha terminado la misa del domingo y los estudiantes y soldados cortejan a las floristas y a las devotas. Un joven, Juan, partirá rumbo a Flandes para combatir. Su amor con la gitana Preciosilla no es lo que se esperan de él.Carlos Fernández Shaw (Cádiz, 1865 - El Pardo, 1911) fue un prolífico dramaturgo, periodista y poeta español.Identificado en retrospectiva como pre-modernista, ocupó un lugar prominente en el Ateneo de Madrid. Escribió en distintos medios de prensa gráfica, especialmente para el diario La época.Como dramaturgo, hizo el libreto de La vida breve en la puesta teatral musicalizada por Manuel de Falla y co-escribió La revoltosa junto a José López Silva, entre muchos otros logros. Sus obras en verso más conocidas seguramente sean Poesías de la sierra y Poesías del mar. Sus cuentos fueron recopilados de manera póstuma en La pícara Olalla.

Antonio Casero era un maestro del teatro por horas, del género chico, de ese teatro costumbrista de sainetes tan popular en el Madrid finisecular.«Cosas de chicos» es un entremés en verso ambientado en un barrio popular de Madrid. Concha y Pepe no llevan casados ni una semana, pero Pepe ya llega tarde a casa todas las noches y se gasta el jornal en bebida y apuestas. Pura le recomienda a su hija que se divorcie, en cambio Alfonsa, la madre de Pepe, le aconseja que calle y sea complaciente.Antonio Casero y Barranco (1874-1936) fue un poeta y dramaturgo español. Toda su producción literaria siguió la corriente del costumbrismo regionalista conocida como madrileñismo. Casero fue además tesorero de la Sociedad General de Autores y colaborador en numerosos periódicos y revistas gráficas madrileñas, desde el «Heraldo de Madrid», del que fue redactor, hasta «La Correspondencia de España» y «Blanco y Negro».

Tierno y divertido texto teatral de Rafael de Santa Ana, en el que se nos cuentan a modo de comedia costumbrista los líos de faldas de un acaudalado mujeriego y los trances por los que debe pasar su sobrino para cubrirlo, al tiempo que intenta conseguir para sí el amor de una mujer.Rafael de Santa Ana es un autor español nacido en Sevilla en 1868 y fallecido en Madrid en 1922. Actor de bastante fama en su época, llegó a ser Primer Actor Cómico en la compañía del Teatro Nacional, aunque también dedicó tiempo a escribir tanto obras teatrales como en prosa.

La tragedia del beso escenifica uno de los momentos más recordados de la Divina Comedia: aquel en que Virgilio guía a Dante hasta Paolo y Francesca, condenados juntos en el segundo círculo del Infierno.Los cuatro se recortan del coro de las voces que se lamentan por los pecados que las condujeron al castigo eterno.Reviven los amantes la historia de su idilio mundano, el antagonismo con Lanciotto Malatesta y el resto de su peripecia, ante la atenta escucha de los dos poetas inmortales.La obra está dedicada a María Guerrero, propietaria por entonces del Teatro de la Princesa. Allí se estrenó antes de girar por otras ciudades españolas. Posteriormente el teatro sería rebautizado con el nombre de la icónica actriz y empresaria.Carlos Fernández Shaw (Cádiz, 1865 - El Pardo, 1911) fue un prolífico dramaturgo, periodista y poeta español.Identificado en retrospectiva como pre-modernista, ocupó un lugar prominente en el Ateneo de Madrid. Escribió en distintos medios de prensa gráfica, especialmente para el diario La época.Como dramaturgo, hizo el libreto de La vida breve en la puesta teatral musicalizada por Manuel de Falla y co-escribió La revoltosa junto a José López Silva, entre muchos otros logros. Sus obras en verso más conocidas seguramente sean Poesías de la sierra y Poesías del mar. Sus cuentos fueron recopilados de manera póstuma en La pícara Olalla.

Texto teatral escrito a cuatro manos entre Enrique García Álvarez y Pedro Muñoz Seca. Como es habitual en estos autores, la historia retrata de forma humorística ciertos rasgos costumbristas de la España de su época. En este caso abordan el tema de la miseria a través de la historia de un vividor que ocupa casas que están por alquilar y se dedica a arrancar todos los carteles que anuncian la vacante, hasta que se ve obligado a mudarse cuando por fin se encuentra inquilino.Enrique García Álvarez fue un dramaturgo y compositor español nacido en Madrid en 1873 y fallecido en 1931. Cultivó mayormente el teatro, sobre todo de corte humorístico y satírico. Si bien nunca contó con el apoyo de la crítica, sus textos suponen hoy en día un retrato deformante de la sociedad de su época a través de su humor.

Sorprendente texto teatral en clave de comedia en el que su autor, Rafael de Santa Ana, nos demuestra que es capaz de expresar muchísima mala baba a la hora de criticar con humor la sociedad de su época. En un alarde casi precursor de las historias de Rafael Azcona y Luís García Berlanga, la lista de autores nos presenta las desdichas de una familia ultracatólica condenada al ostracismo por haber votado su padre en contra del gobierno. La pérdida de una maleta con importante información no le causará al patriarca más que infortunios en esta situación.Rafael de Santa Ana es un autor español nacido en Sevilla en 1868 y fallecido en Madrid en 1922. Actor de bastante fama en su época, llegó a ser Primer Actor Cómico en la compañía del Teatro Nacional, aunque también dedicó tiempo a escribir tanto obras teatrales como en prosa.

Una mordaz crítica social disfrazada de juguete teatral en tono cómico de Rafael de Santa Ana. En ella, el autor nos relata paso a paso y a través de numerosas situaciones de enredo el revuelo que se produce en una familia en apariencia decente a raíz del nombramiento de su patriarca como ministro de gobernación.Rafael de Santa Ana es un autor español nacido en Sevilla en 1868 y fallecido en Madrid en 1922. Actor de bastante fama en su época, llegó a ser Primer Actor Cómico en la compañía del Teatro Nacional, aunque también dedicó tiempo a escribir tanto obras teatrales como en prosa.

El final de Don Álvaro, drama lírico en dos actos con música de Conrado del Campo, fue estrenado en el Teatro Real de Madrid en 1911.En el Convento de Los Ángeles, donde se ha refugiado como penitente, Don Álvaro se confiesa con el Padre Guardián y repasa hechos cruciales de su vida. En eso llega desde afuera Don Alfonso, hermano de su antigua prometida Leonor, a confrontar versiones.Aligeran el curso de la obra las canciones serranas, preferidas del autor. En esta oportunidad son las mujeres del convento quienes las cantan.Mientras tanto se prepara una serie abrupta de acontecimientos que revelarán una verdad diferente, insospechada, y sus consecuencias.Carlos Fernández Shaw (Cádiz, 1865 - El Pardo, 1911) fue un prolífico dramaturgo, periodista y poeta español.Identificado en retrospectiva como pre-modernista, ocupó un lugar prominente en el Ateneo de Madrid. Escribió en distintos medios de prensa gráfica, especialmente para el diario La época.Como dramaturgo, hizo el libreto de La vida breve en la puesta teatral musicalizada por Manuel de Falla y co-escribió La revoltosa junto a José López Silva, entre muchos otros logros. Sus obras en verso más conocidas seguramente sean Poesías de la sierra y Poesías del mar. Sus cuentos fueron recopilados de manera póstuma en La pícara Olalla.

Miguel de Unamuno no fue nunca complaciente con el público de su época y, gracias a eso, podemos disfrutar hoy en día de una literatura inconformista y sublime.«La difunta» es la historia de un catedrático que acaba de enviudar no hace ni cuatro meses y que, contrariamente a todas las convenciones sociales, se enamora de Ramona, su asistenta, una mujer que guarda un parecido extraordinario con su difunta mujer.Miguel de Unamuno nació en Bilbao en 1864. Firmó obras en distintos géneros como el ensayo, la novela, la poesía, el teatro y como modernista contribuyó a disolver las fronteras entre todos ellos. Unamuno tuvo un papel central en la vida intelectual de España, ya que fue rector de la Universidad de Salamanca durante dos períodos distintos. Se le considera uno de los autores más destacados de la literatura española.

La puñalada ("melodrama en un prólogo y cuatro cuadros, original, en prosa y en verso") es una obra que Fernández Shaw escribió para su estreno en el Teatro Apolo de Madrid. Como otros de sus libretos, contó con la música del maestro Chapí.La Señá Joaquina –en esa oportunidad interpretada por Lola Membrives– espera el regreso de su hijo. Mientras tanto ocurre un asesinato en la zona. Cabe la chance de que Joseliyo haya estado involucrado. Su enamorada, Angustias, rehace su vida con otro hombre, Rafael, pero no lo olvida y cuida a su madre. Años después, reaparece José en el barrio.Carlos Fernández Shaw (Cádiz, 1865 - El Pardo, 1911) fue un prolífico dramaturgo, periodista y poeta español.Identificado en retrospectiva como pre-modernista, ocupó un lugar prominente en el Ateneo de Madrid. Escribió en distintos medios de prensa gráfica, especialmente para el diario La época.Como dramaturgo, hizo el libreto de La vida breve en la puesta teatral musicalizada por Manuel de Falla y co-escribió La revoltosa junto a José López Silva, entre muchos otros logros. Sus obras en verso más conocidas seguramente sean Poesías de la sierra y Poesías del mar. Sus cuentos fueron recopilados de manera póstuma en La pícara Olalla.

Дали действителността в следосвобожденска България може да бъде определена като вдъхновяващ роман или отчайваща трагикомедия? Това Смирненски оставя на своите читатели сами да преценят, а с пиесите „Страхливите мускетари или Бай Янковият щаб и обединението", „Държавният съд" и „Камък падна от небето" той не само хвърля светлина над комичната действителност сред социалните кръгове, но и повдига много въпроси за ситуацията в страната и недостижимата социална утопия.Христо Измирлиев, по-познат днес като Христо Смирненски, е български поет и журналист, живял в периода 1898 – 1923 год. За краткия си живот Смирненски става свидетел на Балканската, Междусъюзническата и Първата световна война, оставили отпечатък върху съзнанието, а в последствие и върху творчеството му. Под влияние на своя брат Смирненски започва да пише хумористични стихове и фейлетони, които му печелят славата на обичан хуморист. Със съзряването и навлизането в обществения живот хуморът на Смирненски става все по-социално ориентиран. Богатото му творчество, възлизащо на над 800 лирически и 100 прозаически произведения, повдига теми като социална несправедливост, сурова действителност и наболяла нужда от промяна. Едни от най-обичаните му и до днес стихотворения са „Братчетата на Гаврош", „Цветарка" и „Жълтата гостенка".

„У младите народи почти сичко върви по-скоро по подражание, отколкото по систематично изследувание." Така Добри Войников започва своята комедия, в която осмива сляпото чуждопоклоничество. Новото и западноевропейското е добро до момента, до който е правилно разбрано. Тогава, когато човек се отрече от своето и от родината си в името на криворазбраното „чуждо", настъпва упадъкът.Маргариди, лекарят грък, всява смут в семейството на хаджи Коста. Промяната, която Маргариди води със себе си, се харесва на Анка, майка ѝ и брат ѝ. Срещу тях застават хаджи Коста, Митю, Марийка и баба Стойна - пазителите на българското и противници на непознатото. Конфликтът в семейството е налице. Не е ясно как да бъде разрешен?Пиесата на Добри Войников е толкова харесвана, че се поставя на сцена и до днес. През 1974 год. вдъхновява и мюзикъл с участието на Георги Парцалев и Георги Калоянчев.Добри Войников е български учител, драматург и театрален деец, живял в периода 1833 – 1878 год. Работи като учител през целия си живот, като негова заслуга е въвеждането на предметите „Българска история" и „Нотно пеене" в учебната програма. Пише учебници по история, българска граматика и словесност, а през 1874 год. издава „Ръководство за словесност", считано за едно от най-добрите образци по българска литературна теория. Добри Войников е основоположник на българския театър и пише редица драми и комедии. Сред най-известните му произведения са „Криворазбраната цивилизация", „Райна княгиня" и „По неволя доктор".

Когато красивата Вела е влюбена в кметския син Жельо, а конярят Динко е пленен от младата девойка; когато майката на Вела е повече неин враг отколкото съюзник; когато патриархалните ограничения предопределят живота ти, тогава настъпва драмата в съдбата на младите хора, решили да последват сърцата си. Конфликтът е между млади и стари, богати и бедни, традицията застава срещу любовта, а „Вампир" пленява с неподражаем сюжет, който е поставян на сцена и до днес.Антон Страшимиров е деен български писател, драматург и политик, живял в периода 1872 – 1937 година. Работи като учител, редактор, занимава се с просветна дейност. Участва в македонското освободително движение и в Балканската война. Военен кореспондент е по време на Първата и Втората световна война. Деен, буден и просветен Антон Страшимиров се занимава с писане под една или друга форма през целия си живот. Публикува първото си стихотворение през 1889 год., а първият му разказ излиза през 1892 год. Ранното му творчество описва селския живот, проблеми и битовизми. В последствие описва града от икономическа и психологическа гледна точка. Използва произведенията си, за да даде гласност на неправдата и да осъди разпада на обществото в следвоенно време. Едни от най-известните му творби са романът „Хоро", „Есенни дни", „Роби" и комедията „Свекърва".

"Darduse. Brylluppet i Peking" er en eventyrkomedie i fire akter. Skuespillet kredser om gudeskikkelsen Darduse, der forklædt som en tiggermunk kommer unge kvinder i det gamle Kina til undsætning ved at redde dem fra uønskede arrangerede ægteskaber.Johannes V. Jensen (1873 - 1950) var en dansk forfatter, oversætter og debattør. I 1944 modtog han Nobelprisen i litteratur og i 1999 kårede læserne af Politiken og Berlingske hovedværket "Kongens fald" til det 20. århundredes bedste roman, som også senere blev en del af Kulturkanonen. Jensen var særdeles produktiv og udover sine digte, skuespil og skønlitterære noveller og romaner, var han en flittig skribent af kronikker og debatindlæg til dagblade og tidsskrifter ligesom han står bag en række kulturkritiske artikler og essays.

Packend, dramatisch, zeitlos - "e;Die Perser"e; ist das alteste uberlieferte Drama der Welt und hat bis heute nichts von seiner Dringlichkeit eingebut. Konig Xerxes zieht mit seinem Heer gegen die Griechen ins Feld, um den Tod seines Vaters Darius zu rachen. Doch der wachsame Chor im Hintergrund zweifelt an seinen Aussichten. Xerxes Mutter wird von Alptraumen geplagt und die persischen Provinzen weigern sich, weiter ihren Tribut zu zahlen. Uberraschend modern und schonungslos fragt Aischylos hier nach dem Nutzen des Krieges und wagt dabei zwischen den Ambitionen eines Konigs und der Trauer einer hinterbliebenen Witwe ab.-

In Aristophanes' Komodie legt sich ein einfacher Winzer mit den Gottern an. Trygaos macht sich auf einem Mistkafer auf den Weg in den Olymp, um mit Zeus uber das Schicksal der Griechen zu sprechen, die sich seit jeher im Krieg befinden. Im Olymp angekommen erfahrt er von Hermes, dass sich die Gotter wegen des Larms, der in Griechenland herrscht, auf hohere Ebenen zuruckgezogen haben und dass Polemos, der personifizierte Krieg, in den Stadten Griechenlands sein Unwesen treibt. Der Gott hat zuvor Eirene, die Gottin des Friedens, in einer Schlucht eingesperrt. Nun liegt es an Trygaos, die Gottin zu befreien und Frieden nach Griechenland zu bringen. So beginnt ein waghalsiges Abenteuer fur den Winzer.-

Klassische Tragodie von Frank Wedekind.Lulu wurde wegen Mordes an ihrem Ehemann einst zu mehreren Jahren Gefangnis verurteilt. Doch nach eineinhalb Jahren in Haft, gelingt ihr die Flucht. Mit ihren Verehrern setzt sie sich nach Paris ab, wo sie sich als Grafin Adelaide d'Oubra ausgibt. Lulu geniet ihr neues Luxusleben in Paris in Saus und Braus - doch dann wird sie von zwei Mannern erpresst und muss erneut fliehen. Wird sie in London neues Gluck finden konnen?In "e;Die Buchse der Pandora"e; setzt Wedekind Lulus Geschichte fort, die er in "e;Erdgeist"e; begann.-

Blutrache herrscht im Konigreich Mykene: Klytaimestra lie ihren Mann Agamemnon ermorden, da er einst ihre Tochter opferte. Als Vergeltung wurde Klytaimestra darauf von ihrem Sohn Orestes erschlagen. Nun sinnen die Rachegottinen, die Eumeniden, auf Strafe - der blutige Mord an der eigenen Mutter darf nicht ungesuhnt bleiben. Doch wird es so je einen Ausweg aus dem Kreislauf der Blutrache geben? Im finalen Teil der epochalen Orestie fuhrt Aischylos die Gotter mit ins Spiel.-

Nachdem Prometheus den Menschen das Geheimnis des Feuers verraten hat, wird er vom Donnergot Zeus in ewige Fesseln geworfen. Doch selbst in Gefangenschaft droht Prometheus dem Donnergott mit einer Prophezeiung: Nur er wisse, durch welchen Verrat Zeus einst von seinem Thron gestoen werde... Sprachgewaltig und hochdramatisch lasst Aischylos zwei Gotter gegeneinander antreten und erschafft so ein Meisterwerk der antiken Tragodienkunst.-

Vor der rauen Kulisse der Ostsee entfaltet Dichter Gerhart Hauptmann sein Kunstlerdrama rund um den Maler Gabriel Schilling, der auf der Fischerinsel Oye sein kunstlerisches Wirken entfaltet. Eines Tages trifft unangekundigt die Russin Hanna Elias auf der Insel ein. Mit ihr beginnt der Maler eine langjahrige Affare - trotz seiner Ehe mit Eveline. Doch seine Frau kommt hinter das gut gehutete Geheimnis und das Schicksal nimmt seinen Lauf. -

"e;Dein Sohn wird dich toten und seine Mutter zur Frau nehmen"e; - diese furchterliche Prophezeiung bringt den griechischen Konig Laios dazu, seinem Sohn die Fusohlen zu durchstechen und ihn in der Wildnis auszusetzen. Doch damit kommt er der Erfullung der Weissagung nur umso naher... Von der Unentrinnbarkeit des Schicksals und den vergeblichen Menschenmuhen handelt der zweite Teil der Thebanischen Trilogie. Das Stuck gilt weithin als Meisterwerk der Tragodienkunst und ist bis heute eines der meistgespielten Stucke weltweit.-

Zauberei, Eifersucht und Kindsmord haben "e;Medea"e; zu einem der beruhmtesten Dramen der griechischen Antike gemacht. Die Konigstochter Medea hat fur ihren Liebhaber Jason alles aufgegeben, ihre Familie verraten, zwei Sohne geboren und ihm geholfen, das Goldene Vlies zu stehlen. Doch im Exil in Korinth beschliet Jason, die dortige Konigstochter zu heiraten. Dieser Verrat treibt Medea in die Verzweifelung und zur auersten Tat. In seinem Stuck erweckt Euripides eine der schillerndsten und kontroversesten Figuren der griechischen Mythologie eindrucksvoll zum Leben.-

Demos, ein seniler, leicht reizbarer Herr, holt einen neuen Sklaven, Paphlagos, zu sich. Paphlagos ist hinterhaltig, manipulativ und verlangt Schutzgeld von anderen Sklaven. Nach der Prophezeiung eines Orakels, dass Paphlagos nur von einem noch groeren Bosewicht geschlagen werden kann, machen sich die namengebenden Ritter auf, um genau diesen zu finden. Kein leichtes Unterfangen, denn das Bose hat andere Plane.-