Holland

Dette er historien om dengang i 1784, da hollænderne sagde 'fuck dig' til den tysk-romerske kejser, væltede en suppegryde og vandt et søslag. Så nemt kan det gøres.Velkommen til en historiepodcast om historie og arkæologi. Lyt med, når vi tager et nyt emne under kærlig behandling. Værterne er kultur- og socialhistorikeren Katrine og arkæologen Marie, der tilsammen danner en dynamisk fortællerduo, som elsker at have det sjovt med historien.Cover illustration: Arthur Balitskii/ShutterstockMarie Brinch er uddannet cand.mag. i forhistorisk arkæologi fra Københavns Universitet og har arbejdet for blandt andet Nationalmuseet og Museum Lolland-Falster.Katrine Stegmann er uddannet cand.mag. i kultur- og socialhistorie samt skuespil- og manuskriptforfatter fra Syddansk Universitet og har arbejdet for blandt andet Odense Bunkermuseum og Glud Museum i Østjylland.Sammen har de skabt Katrine og Maries Historiepodcast.

Het beveiligingsbedrijf van de half-IJslandse Laufey Gísladóttir wordt door een rijke zakenman ingehuurd om een horlogediefstal op te lossen. Tijdens de werkzaamheden in de Achterhoekse villa wordt Lotte, de au pair van het gezin, echter vermoord aangetroffen in het aangrenzende bos.Laufey beseft dat haar beveiligingsmaatregelen misschien meer aanknopingspunten kunnen bieden in het politieonderzoek. Samen met haar collega Niels, een hacker met pleinvrees, zoekt ze uit wat er met Lotte gebeurd is. Is ze vermoord door dezelfde serie-aanrander die al eerder in het bos toegeslagen heeft? Is er een verband tussen de moord en de gestolen horloges? En wat heeft Lucien, de baldadige zoon van de zakenman, met de zaak te maken?Voor een schrijfwedstrijd gebruikte de auteur van de Islasec-reeks het pseudoniem Kevin de Haan. Vanwege een voorliefde voor detectives werd besloten om later onder dit pseudoniem detectiveverhalen te schrijven. De verhalen spelen zich af in de Achterhoek en hebben door hoofdpersoon Laufey Gísladóttir een IJslands tintje. Van Kevin de Haan verschenen ‘Het Bos van de Legenden‘, ‘De Schat in het Klooster‘ en ‘De Schaduw over de School‘. Deze drie boeken maken deel uit van de reeks over het beveiligingsbedrijf Islasec.Kevin de Haan (pseudoniem) is de auteur van de Islasec Detectives.Kevin is 40 jaar en woont in Utrecht, maar is ook vaak in de Achterhoek en de Liemers te vinden voor research of familiebezoek. De auteur heeft in het verleden een tijdje in IJsland gewoond, en heeft daar een studie gedaan naar plaatselijke volksverhalen en legendes. Bij terugkomst viel het hem op dat veel thema’s van dit soort verhalen sterk overeenkomen met Nederlandse volksverhalen.Dat is misschien de reden waarom deze elementen ook een grote rol spelen in de serie detectiveromans over Islasec, het Achterhoeks beveiligingsbedrijf van Laufey Gísladóttir en haar collega Niels. De verhalen zijn vormgegeven als een moderne ‘whodunit’: vlot geschreven en met een knipoog op zijn tijd, zoals een echte detectiveroman hoort te zijn. Met als toevoeging een vleugje cybersecurity, omdat Kevin waarde hecht aan digitale technieken die realistisch zijn weergegeven.

Theodoor van Onderwaarden heeft net zijn studie afgerond. Zijn oom raadt hem aan om, alvorens aan de slag te gaan als advocaat, een tijdlang "de wijde wereld" te verkennen. Theodoor moet een man worden. Hij begint een relatie met de demi-mondaine Tonia. Maar als hij de flirt zelf steeds serieuzer neemt en zich voorneemt om met Tonia te trouwen, komt zijn omgeving in opstand.Emants werkte meer dan 3 jaar aan deze, zijn dikste roman, met de ondertitel "De maatschappelijke inwijding van een pas afgestudeerd jurist in Den Haag rond 1900". Met veel levendige dialogen schetst Emants een maatschappelijk milieu dat zich onherroepelijk sluit als één van hen een onaanvaardbare faux-pas begaat. En in zijn beschrijving van de relatie tussen Theodoor en Tonia, met alle uitdagingen en jaloezie, benadert Emants de subtiliteit van Marcel Prousts "Een liefde van Swann".Marcellus Emants (1848-1923) was een Nederlandse schrijver. Zijn bekendste roman, "Een nagelaten bekentenis", is sinds verschijning in 1894 doorlopend in druk geweest en werd in alle grote Europese talen vertaald. Hij kon het goed vinden met de Tachtigers, maar maakte bezwaar tegen hun bloemrijke stijl van schrijven: zelf hield hij het liever sober en realistisch. Hij was een naturalist, met veel oog voor sprekende details en de donkere kanten van het leven.

Tilly woont samen met haar vader dokter Verduin en moeder in een bovenhuis in Amsterdam. Binnenkort verhuist het gezin naar Haarlem waar zij in een heel huis gaat wonen, met een tuin en een groot plein voor. Daar ontmoet Tilly veel nieuwe meisjes en leert ze hoe je een goede vriendin kunt zijn.Henriette Blaauw (1875-1949) was een Nederlandse kinderboekenschrijfster. Blaauw schreef meer dan 30 verschillende kinderboeken, zoals sprookjes, verhalen, liedjes en prentenboeken. De schoonvader van Blaauw vertelde haar dat ze leuke Sinterklaasversjes kon schrijven en daarna begon zij aan haar carrière.

Hendrik Verheulen leert bij zijn tante haar gezelschapsdame Maggie kennen. Ze worden verliefd op elkaar en trouwen. Maar al gauw blijkt dat hun verwachtingen uit elkaar lopen. Maggie wil een sterke, dominante en vooral uitzonderlijke echtgenoot. Hendrik, die vroeger dominee was, is niets van dat alles. Voor hem is Maggie zelfs zijn eerste vrouw. Kan hij zich aanpassen aan het waanbeeld dat zij van hem heeft?"Waan" is een onbekende parel in het oeuvre van Marcellus Emants. Deze korte roman behandelt de verliefdheid en de eerste huwelijksperiode van een man en zijn twintig jaar jongere echtgenote. Hoewel geïnspireerd door Emants’ derde huwelijk en geschreven voordat Emants dat huwelijk afsloot, is de roman pessimistisch van toon. Opvallend is dat Emants zich hier laat beïnvloeden door de Tachtigers en zich tot enkele meer bloemrijke, poëtische passages laat verleiden. Een ontdekking.Marcellus Emants (1848-1923) was een Nederlandse schrijver. Zijn bekendste roman, "Een nagelaten bekentenis", is sinds verschijning in 1894 doorlopend in druk geweest en werd in alle grote Europese talen vertaald. Hij kon het goed vinden met de Tachtigers, maar maakte bezwaar tegen hun bloemrijke stijl van schrijven: zelf hield hij het liever sober en realistisch. Hij was een naturalist, met veel oog voor sprekende details en de donkere kanten van het leven.

Bennie, een ziekelijk jongetje uit een achterbuurt, werkt zich op uit de ellende. Daarbij wordt hij tegengewerkt door zijn eigen, joodse milieu, en de antisemitische samenleving om hem heen. Carry van Bruggen zet haar geliefde thema (de strijd van het individu tegen de vooroordelen van de massa) in om het antisemitisme van Nederland aan het begin van de 20ste eeuw te beschrijven. "Het Joodje" is ook een kantelpunt in haar oeuvre: de overgang van realisme naar psychologische roman.Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaags fetisjisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.

De maatschappelijke ongelijkheid tussen man en vrouw is zelden zo venijnig beschreven als in "Eva", Carry van Bruggens bekendste roman. David en Eva, een tweeling, zijn allebei onderwijzer, maar terwijl Davids carrière hem snel een prettige baan en waardering brengt, moet Eva genoegen nemen met een lager loon en harder werken. Wat haar verbindt met haar broer is dat ze allebei worstelen met hun seksualiteit. David is homoseksueel en komt daardoor in de problemen. Eva heeft fantasieën over een vrouwelijke collega en een minderjarige mannelijke leerling. Ook al bedwingt en straft ze zichzelf voortdurend, conflicten met haar omgeving komen nu en dan tot ontploffing. "Eva" volgt het leven van de tweeling tot aan de dramatische dood van de een en het allereerste orgasme van de ander. Een roman die veel stof deed opwaaien in 1927 en een eeuw later nog steeds staat als een huis, dankzij de stilistische ambitie.

In drie boeken ging Carry van Bruggen in op haar jeugd als dochter van een arm joods gezin in Zaandam: "Vier jaargetijden", "Het huisje aan de slot" en "Avontuurtjes". Ze schreef deze boeken in een gelukkige periode van haar leven: de jaren 1920, toen ze net was getrouwd met haar tweede echtgenoot, de kunsthistoricus Adriaan Pit. Wat de jeugdherinneringen in "Avontuurtjes" boven het anekdotische uittilt, is Van Bruggens intelligentie en haar interesse voor de tweespalt tussen individu en samenleving. Het orthodoxe milieu waarin ze opgroeide was zowel warm als verstikkend. Van Bruggen ziet de mens als een wezen dat versmelting met anderen zoekt, maar altijd weer alleen komt te staan: een spanning die ook deze schetsen de tijd doet trotseren.Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaagsch fetischisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.

Journalist Kees van Bruggen verliet zijn vrouw, om in het huwelijk te treden met schrijfster Carry van Bruggen. Het echtpaar was het middelpunt van een schandaal – Kees werd zelfs ontslagen – en dit spoorde hen aan om een tijdlang in Nederlands-Indië te gaan wonen. Enkele jaren laten zou het huwelijk echter stranden. In "Om de kinderen" breekt Carry van Bruggen een lans voor de vrijheid van de vrouw en haar recht om te scheiden.Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaags fetisjisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.

Verlies was de motor van Carry van Bruggens beste werk. In het bekende "Eva" gaat het dan om het verlies van haar broer. "De verlatene" volgde op de dood van haar moeder. Het overlijden drijft een wig tussen de vader en zijn kinderen: terwijl de kinderen snakken naar vrijheid, trekt de vader zich terug in het joods-orthodoxe geloof. Intussen draait de wind in de samenleving en worden joden met steeds meer wantrouwen bejegent. "De verlatene" was Van Bruggens eerste roman en je voelt hoe ze, na een aarzelend begin en in de loop van het boek, haar eigen stijl vindt.Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaags fetisjisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.

Carry van Bruggen combineerde haar werk met het moederschap. Ze stond erop in haar eigen levensonderhoud te voorzien; na haar echtscheiding weigerde ze de alimentatie aannemen. Ze werkte onder meer als vertaalster. In haar werk komt de maatschappelijke positie van de vrouw vaak uitdrukkelijk aan bod, met name in "Uit het leven van een denkende vrouw". Maar het boek, een kruising tussen roman en non-fictie, gaat ook over de praktijk van het vertalen. Marianne Edema, de heldin, strijd voor haar geestelijke onafhankelijkheid, ook al brengt het haar in conflict met de mannen om haar heen. Ze zet de vooroordelen die haar hinderen op één lijn met slechte argumenten in een betoog, "frasenmakerij, het onsamenhangende en inconsequente gebazel". Een pleidooi voor zorgvuldig lezen en denken, maar altijd met de strijdbaarheid die Van Bruggens werk kenmerkt.Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaagsch fetischisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.

In "Heleen" neemt Carry van Bruggen een roekeloze duik in het hoofd van een stuurloze vrouw. De jonge Heleen, die we volgen van kind tot volwassenheid, weet geen raad met zichzelf. Ze zou graag in iets geloven, een "bron en richtsnoer" voor haar leven krijgen. Ze laat spiritualiteit, filosofie en wetenschap los op de feiten om haar heen, maar lijkt langzaam weg te zakken in een depressie. In "Heleen" verkende Carry van Bruggen de mogelijkheden van de stream of consciousness, bekend geworden door Marcel en Proust en James Joyce. Een minder bekend en uitdagend werk van een onderwaardeerde pionierster.Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaags fetisjisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.

Zelden was een titel zo bedrieglijk! Er is niets vredigs of banaals aan het huisje aan de sloot waar Carry van Bruggen opgroeide, met haar broertjes en zusje en hun streng-orthodoxe vader. De spanningen in het gezin worden waargenomen in een experimentele stijl, een combinatie van het gedetailleerde van het Realisme en het bloemrijke, inventieve taalgebruik van de Tachtigers. Eén van Carry van Bruggen bekendste en meest herdrukte romans, ergens tussen familiedrama, psychologische roman en poëzie in.

Nog voordat ze debuteerde als romancière, publiceerde Carry van Bruggen deze bundel met 9 naturalistische verhalen. Ze scherpt haar pen en test verschillende manieren uit om onderwerpen te behandelen die nog vaak in haar werk zullen terugkomen: de strijd tegen dwang en conventie, het conflict tussen individu en maatschappij, uitsluiting en antisemitisme. Vooral dit laatste onderwerp is belangrijk in de bundel. In het verhaal "Ballotage" worden enkele Joodse meisje opgenomen in een vriendenkring, op voorwaarde dat ze zich voortdurend laten pesten. Een prille verliefdheid stuit op antisemitische spot van andere kinderen in "Juultje". En in "Vreemde nacht" zijn kinderen in de ban van bijgeloof, stuiterend van de ene angst naar de andere.Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaags fetisjisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.

Carry van Bruggen werd geboren in Zaandam, als een van de zestien kinderen in een joods-orthodox gezin. In "Vier jaargetijden" is haar jonge zelf aan het woord en geeft ons een beeld van het Joodse familieleven aan het begin van de 20ste eeuw in een klein stadje in Noord-Holland. De vertelster staat nog met één been in het kinderleven, één been in de volwassenheid. Hoe scherp ze ook observeert, die tweespalt doet haar geregeld struikelen. Misschien wel Carry van Bruggens meest intieme boek.Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaagsch fetischisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.

"Begrip begeert geen troost buiten en boven zichzelf." Het belangrijkste in het leven van Carry van Bruggen was denken: haar observaties in verband brengen met studie en literatuur, op zoek naar een denksysteem dat het leven richting kon geven, naar iets om grip te krijgen op een angstaanjagende en ingewikkelde wereld. Daarom zijn haar personages vaak in zichzelf verzonken denkers, die zich vaak aan het leven schaven. In de beknopte roman "Van een kind" keert ze nog een keer terug naar het landschap van haar jeugd, met een fictief meisje dat de wereld overpeinst in een stream of conscious die evenveel zegt over haar als over die wereld. Voor de lezers van Virginia Woolf.Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaagsch fetischisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.

Ina is getrouwd met een journalist. Een gestudeerd en progressief man, maar niettemin kleineert hij haar, en neemt haar ambities als schrijfster niet serieus. Als Ina zich verzet, verwijt Egbert haar dat ze hysterisch is en "onbekookt". Op zoek naar steun doet Ina haar beklag bij de vrouwen in haar omgeving, maar ontdekt dat de kleinburgerlijke moraal iedereen op zijn of haar plaats wil houden. "Een coquette vrouw" is een beknellende roman die geleidelijk opbouwt naar een pijnlijke beslissing. Carry van Bruggens eigen huwelijk, met de journalist Kees van Bruggen, diende als inspiratie.Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaags fetisjisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.

Omdat Carry van Bruggen uit een arm gezin kwam, moest ze genoegen nemen met een opleiding tot onderwijzeres, een studie die ver beneden haar mogelijkheden lag. Later haalde ze haar achterstand in met zelfstudie. Haar intelligentie spat van elke pagina van "Hedendaags fetischisme", geschreven kort voor het begin van de Eerste Wereldoorlog. Het is een combinatie van taalkunde en politiek: Van Brugge waarschuwt ervoor dat de taal door nationalisten wordt misbruikt om de eenheid van de natie te suggereren. Ze toont aan dat "zuiver Nederlands" niet bestaat, dat "taalschoonheid" uiterst subjectief is, en dat de kenmerken van een taal te snel gezien worden als kenmerken van een heel volk. Associatief, nu eens geleerd, dan weer venijnig, prikt Van Bruggen dogma na dogma door.Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaags fetisjisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.

In dit vervolg op ´Man is stoer, vrouw is hoer´, gaat auteur Maria Genova verder in op de realiteit van gedwongen prostitutie, stalking, eerwraak en misbruik door loverboys in Nederland. De ongelooflijke realiteit van vrouwenhandel in Nederland. We volgen Anna, die twaalf jaar getrouwd was met een loverboy en die nog steeds door hem lastig wordt gevallen vanuit de gevangenis. Samen belanden Anna en Marie in een wereld met machteloze politierechercheurs en hulpverleners, hoerenlopers en seksslavinnen. Een verhaal over moed, hoop en vriendschap.Maria Genova (Bulgarije, 1973) is journalist en auteur van de roman ´Communisme, sex en leugens´, over het leven van gewone mensen achter het IJzeren Gordijn, waarmee ze in 2007 debuteerde en De Looijerdebutantenprijs 2007 won. In haar boeken behandelt ze telkens weer spraakmakende onderwerpen en gaat ze in op de weerbarstige wereld van kindermishandeling, cyberpesten, mensenhandel, prostitutie en cybercriminaliteit in Nederland en Europa. Maria Genova is in 2014 uitgeroepen tot schrijfster van het jaar en is een veelgevraagd spreekster.

In parte diario di viaggio, in parte guida turistica, "Olanda" è la traduzione cartacea delle sensazioni che hanno accompagnato Edmondo De Amicis lungo il suo soggiorno nei Paesi Bassi. A distanza di oltre un secolo, le descrizioni paesaggistiche, sociali e culturali dello scrittore conservano la loro acutezza e poeticità, trasformando la lettura in un'avventura lungo i fiumiciattoli stretti e sinuosi dell’Olanda, attraverso le strade acciottolate delle maggiori città, fino alle coste marittime dove, ancorate nei porti, le grandi navi della flotta reale ormeggiano placide.Edmondo De Amicis (1846-1908) è stato uno scrittore italiano, tra i più importanti nel panorama nazionale e internazionale. La sua opera "Cuore" è uno dei libri per ragazzi più letti e influenti della storia della letteratura, che lo ha reso una figura importantissima per lo sviluppo di una coscienza letteraria nazionale.

Enna wil meer dan een leven als arm vissersmeisje. Aska wil weg uit het klooster waar ze haar hele leven moet dienen. Melinda gelooft niet meer in de regels van haar volk. Al bijna driehonderd jaar wonen de Angelen en Skylgers samen op Terschelling. De Skylgers zijn de oorspronkelijke bewoners van het eiland, maar De Angelen maken de dienst uit en alleen zij mogen gebruik maken van elektriciteit. Hun heilige Vuur van Brandarius, dat brandt in de vuurtoren in de hoofdstad, houdt de gevaarlijke Sirenes ver weg van het eiland. Zo krijgen de zeemeerminnen geen kans de arme Skylgers en rijke Angelen de zee in te lokken met hun gezang. Maar zijn de Sirenes de Skylgers wel zo vijandig gezind? Kunnen alleen de Angelen elektriciteit opwekken? En wat gebeurt er als het Vuur van Brandarius dooft? Enna, Aska en Melinda zoeken ieder op hun eigen wijze een manier om zich te ontworstelen aan de ijzeren greep van burgemeester Alva en de hooggeplaatste Angelen. Maar dat gaat niet zonder slag of stoot...Jen Minkman (1978) schrijft al haar hele leven verhalen, maar haar eerste boek werd in 2011 uitgegeven. Ze schrijft YA-verhalen met fantastische elementen en behaalde in 2017 een plekje op de bekende USA Today bestsellerlijst.

Er wordt een klein meisje gevonden dat niet wordt vermist. Het mysterieuze kind spreekt geen woord. Speltherapeut Noor gaat op zoek naar de herkomst van het meisje. De speurtocht leidt haar naar de schilderijen van Johannes Vermeer, een bijzonder sieraad en een aantal noodlottige bevallingen. De tijdlijn tussen de 17e eeuw en het bijzondere meisje blijkt flinterdun.Diane Busink woont in Berg en Dal. Ze werkt als gedragskundige en schrijft levensverhalen. Na het succesvolle peuterboekje 'Belle in Bad' debuteert Diane met de romans 'Een quaet vermoeden' en 'Wikkelkind'.

Ein Wahnsinniger hat es offensichtlich auf Psychologen abgesehen, die er auf bestialische Weise misshandelt und anschließend nackt und gefesselt ertränkt. Der Killer wurde offenbar selbst in seiner Kindheit vom eigenen Großvater grauenvoll gequält und gedemütigt.Als Tony Hill der schrecklichen Vergangenheit illegaler Nazi-Experimente an Kindern auf die Spur kommt, ist es bereits zu spät. Er schwebt als Psychologe selbst in höchster Lebensgefahr. Kaum vorstellbar, doch der Nervenkitzel dieser Thriller-Serie lässt nicht nach, denn Carol Jordan ist parallel undercover in einem internationalen Drogen- und Menschenhändler-Ring einschleust worden - ohne zu ahnen, welch Grausamkeiten sie hier ausgesetzt ist. Sie hat sich auf einen Pakt mit dem Teufel eingelassen...Im dritten, nervenaufreibenden Band der erfolgreichen Thriller-Serie treffen die beiden Ermittler in ein Wespennest aus Korruption und Gewalt - und stoßen dabei schmerzhaft an ihre eigenen Grenzen. "Der kalte Strom" ist die ungeheuer fesselnde Suche nach bald mehr als einem Psychopathen im Dreieck von Deutschland, England und den Niederlanden. Ein weiterer Fall der preisgekrönten Thriller-Serie von Val McDermid, die mit Garantie für Nervenkitzel und schaflose Nächte sorgt.Val McDermid, geboren 1955, arbeitete lange als Dozentin für Englische Literatur und als Journalistin bei namhaften britischen Tageszeitungen.Heute ist sie eine der erfolgreichsten britischen Autorinnen von Thrillern und Kriminalromanen. Ihre Bücher erscheinen weltweit in mehr als vierzig Sprachen.

Op het moment dat een vrouw alles lijkt te hebben dat haar gelukkig maakt, vraagt ze zich af of dat ook echt alles is. Ze realiseert zich dat ze haar idealen heeft ingeruild voor welvaart en materialisme en verlaat haar man om terug te gaan naar haar geboorteland Bulgarije. Daar ontdekt ze dat het luxe leven van de jetset in schril contrast staat tot de armoede van de gewone mens, die op straat op zoek moet naar eten en drinken. Haar zoektocht leidt haar verder via Bulgarije naar Rusland, Moskou, waar rijkdom hand in hand gepaard gaat met de maffia en criminaliteit. Als ze zelf onder controle van de maffia komt te staan, neemt haar leven een duistere wending en realiseert ze zich dat ze het belangrijkste in haar leven, de liefde, voor deze zoektocht op het spel heeft gezet.Maria Genova (Bulgarije, 1973) is journalist en auteur van de roman ´Communisme, sex en leugens´, over het leven van gewone mensen achter het IJzeren Gordijn, waarmee ze in 2007 debuteerde en De Looijerdebutantenprijs 2007 won. In haar boeken behandelt ze telkens weer spraakmakende onderwerpen en gaat ze in op de weerbarstige wereld van kindermishandeling, cyberpesten, mensenhandel, prostitutie en cybercriminaliteit in Nederland en Europa. Maria Genova is in 2014 uitgeroepen tot schrijfster van het jaar en is een veelgevraagd spreekster.

Kimmo on nuori sanomalehden toimittaja, jonka lauantainen työvuoro on ollut harvinaisen tylsä. Kun Kimmo yllättäen saa oudon juttuvinkin puhelimitse, hän päättää selvittää mistä on kyse. Kimmo ei arvaa, että juttu on paljon suurempi kuin hän olisi kuvitellut. Yhtäkkiä nuori toimittaja huomaa tutkivansa valtavaa huumerikosten vyyhtiä ja edessä on jännittävä työkeikka merellä. Vaan voiko toimittaja selvitä tällaisesta keikasta ehjin nahoin?Kirjailija Olli Hakkarainen (oik. Kaarlo Olavi Hakkarainen, 1941–1998) kirjoitti erityisesti nuorten seikkailukirjoja. Hän työskenteli myös toimittajana.

,,Alarm dla ambasad" to literackie wspomnienia Jana Balickiego z jego misji dyplomatycznych w latach 1949-1965. Utwór przedstawia nieznane fakty dotyczące wielomiesięcznych pobytów autora w Korei, Laosie, Nowym Jorku, Genewie oraz jego ośmioletniego urzędowania w placówce dyplomatycznej Holandii. Reporterskie spostrzeżenia Jana Balickiego zostały wzbogacone o fragmenty jego pełnych emocji listów z podróży do ukochanej żony Janiny. Książka składa się z czternastu rozdziałów pokazujących blaski i cienie pracy polskiego ambasadora, ze szczególnym uwzględnieniem niebezpieczeństw, jakie czyhają na pracowników placówek dyplomatycznych w różnych krajach. ,,Alarm dla ambasad" to lektura idealna dla tych, którzy pasjonują się historią prawa międzynarodowego i chcieliby poznać zakres odpowiedzialnych obowiązków reprezentanta państwa na arenie międzynarodowej.Jan Balicki (ur. 2 maja 1909 we Lwowie - zm. 30 kwietnia w Warszawie) - profesor doktor habilitowany nauk prawnych UMCS w Lublinie, specjalista w zakresie prawa międzynarodowego, dyplomata. Od 4 października 1957 do 9 stycznia 1959 r. pełnił funkcję polskiego posła w Hadze, a od 9 stycznia 1959 do 1965 r. był tam ambasadorem. Jest autorem wielu książek, między innymi o historii i kulturze Holandii. Otrzymał ważne odznaczenia państwowe: Złoty Krzyż Zasług (dwukrotnie) i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.Janina Balicka podzielała zainteresowania męża Jana dotyczące prawa międzynarodowego, historii i nauk społecznych. Jan i Janina Baliccy są autorami książek pt. ,,Alarm dla ambasad", ,,Jak to w dyplomacji ładnie", ,,Historia Burów. Geneza państwa apartheidu".

,,Jak to w dyplomacji ładnie" to pełen wdzięku zbiorek refleksji o pracy na stanowisku dyplomaty. Książka została napisana w formie luźno powiązanych ze sobą rozdziałów, w każdym z nich można znaleźć wciąż aktualne porady dotyczące przygotowania się do objęcia stanowiska ambasadora lub zachowań zgodnych z protokołem dyplomatycznym. Uważny czytelnik odnajdzie tu również ciekawe odwołania do osobistych doświadczeń zawodowych Jana Balickiego oraz żony tego dyplomaty Janiny - współautorki książki. Komu powierza się zaszczytny urząd ambasadora? Czy zdarza się, że nominację na takiego urzędnika dostaje niewłaściwa osoba? Jak się nie zgubić w gąszczu najważniejszych zadań polskiego dyplomaty? Ta książka z pewnością zainteresuje nie tylko politologów i specjalistów w zakresie prawa międzynarodowego, ale każdego, kto chciałby poznać kulisy pracy ambasadora w latach 1959-1965.Jan Balicki (ur. 2 maja 1909 we Lwowie - zm. 30 kwietnia w Warszawie) - profesor doktor habilitowany nauk prawnych UMCS w Lublinie, specjalista w zakresie prawa międzynarodowego, dyplomata. Od 4 października 1957 do 9 stycznia 1959 r. pełnił funkcję polskiego posła w Hadze, a od 9 stycznia 1959 do 1965 r. był tam ambasadorem. Jest autorem wielu książek, między innymi o historii i kulturze Holandii. Otrzymał ważne odznaczenia państwowe: Złoty Krzyż Zasług (dwukrotnie) i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.Janina Balicka podzielała zainteresowania męża Jana dotyczące prawa międzynarodowego, historii i nauk społecznych. Jan i Janina Baliccy są autorami książek pt. ,,Alarm dla ambasad", ,,Jak to w dyplomacji ładnie", ,,Historia Burów. Geneza państwa apartheidu".

‘100 Quotes by Anne Frank’ is a poignant collection of thoughts and observations from the world’s most famous diarist.Touching, observational, and often funny, these quotes create a collage of a teenager whose world had been turned upside down. One of the most important documentarians of the Second World War, Frank’s views and feelings are both timeless and aligned with a darker chapter in humanity’s history.A fascinating and thought-provoking read, it's a great addition to any library.Born in Frankfurt to a Jewish family, Anne Frank (1929 – 1945) went on to become one of the most important figures in literary history. When she was four years old, Adolf Hitler’s Nazi Party took power in Germany. As a result, Frank’s father relocated the family to Amsterdam.Due to the Nazi invasion, she and her family were to go into hiding in a small annexe above her father’s offices. During the two years they hid there, Frank wrote a daily journal, which was to become her lasting legacy.Her diary has inspired numerous books and films, including ‘The Diary of Anne Frank,’ starring Shelley Winters and ‘My Best Friend Anne Frank,’ starring Josephine Arendsen.

Mieppie werd helemaal kaal, maar we bleven naar de tuin gaan. Dat was haar vluchtoord. Effe weg van die witjassen. Als ze daar zat, voor ons huissie, was Miep toch gelukkig. Op een avond regende het een beetje. Ineens zei Miep tegen me: ‘Luister Joop, hoor nou, een merel. Luister hoe mooi die zingt.’ En toen zei ze iets dat ik nooit zal vergeten: ‘De merel zingt ook als het regent.’ Dat vond ik nou zo mooi van Miep. Je moet ook zingen als het een beetje slechter gaat, bedoelde ze. Later die avond dronken we een borreltje. En we praatten over de toekomst. Toen zei Miep dat ik niet te lang moest treuren als ze er niet meer was. ‘Je moet ook zingen als het regent,’ zei ze. ‘Net als die merel.’Dit boek verschaft u een blik in de zielenroerselen van mensen in hun najaren. Auteur Cees Koring tekende hun verhalen op in ziekenhuizen, op markten, in de tram, op straat en in cafés. Ze gaan over zwakheden, gemiste kansen, mooie en slechte ervaringen, jeugdherinneringen en vergeefse pogingen om aan de ouderdom te ontsnappen. Sommige verhalen zijn hilarisch en humoristisch, anderen vol drama. Maar ook ontroerend en verrassend.Cees Koring werkte bijna 40 jaar bij dagblad De Telegraaf, waarvan de helft als misdaadverslaggever. Van zijn hand verschenen honderden artikelen die landelijk en ook internationaal aandacht trokken. Cees Koring schreef enkele bestsellers. Hij publiceerde onder andere ook De plaats van het Misdrijf en Langs de Transsiberië Express.

"In de grote villa in Bordeaux waren de ouders van Genia vroeg naar bed gegaan. Maar ze konden geen van beiden slapen. Ze konden het beeld niet loslaten van Genia, die elke dag meer op haar broertje ging lijken. Hetzelfde smalle lijfje, hetzelfde rare grote hoofd, en die vreselijke vermoeidheid, waardoor ze niet eens kon eten. Haar broertje zou nu drie jaar oud geweest zijn." In Frankrijk kwijnt een baby weg, lijdend aan een genetische ziekte die ook al een eerder kind van de familie trof. De familie is rijk en als ene Ricardo Jensen, een onbekende dokter, de mogelijkheid van gentransplantatie opwerpt, zijn ze wanhopig genoeg om in te stemmen met de dubieuze behandeling. De Nederlandse Bernadette weet niets van dit alles. Zij staat op de drempel van een carrière in de muziek. Het succes lonkt, vooral als een gefortuneerde fan opduikt...Nils Arne Hermansson is het pseudoniem van auteur-acteur Cees Baas. Hij schrijft vooral scripts (o.m. "Wie helpt mij nu nog?", "Lege plekken", allebei uit 2007). "Code Berna" is zijn romandebuut.